Πρώτα από όλα ας μου επιτραπεί ο δανεισμός αυτής της βαθύτατης σε σοφία φράσης. Άλλο όμως τίτλο δε μπόρεσα να σκεφτώ για το κείμενο που θα ακολουθήσει. Ταιριάζει τέλεια όπως το γάντι στο χέρι. Άδης σημαίνει Θάνατος και Διόνυσος Ζωή.
Δύο οι περισσότερο στιγματισμένες στιγμές της ζωής μας. Ο Έρωτας που εξυψώνει τον Άνθρωπο στα αστέρια του ουρανού και ο Θάνατος που τον βυθίζει στα έγκατα του αγνώστου.
Ο Έρωτας είναι η γνώση του να ξεχνάς. Να ξεχνάς τον εαυτούλι σου και να ζεις μονάχα για τον άλλο. Ο Θάνατος είναι η γνώση του να ξεχνιέσαι. Πως στην άβυσσο θα βυθιστείς μια μέρα από το πέρασμα του χρόνου, μια στιγμή που εσύ δεν την ξέρεις μα φοβάσαι μυστικά τον ερχομό της.
Ο Έρωτας είναι η ομορφιά του Ανθρώπου. Ευγένεια και δύναμη. Θάρρος, έλξη, αγάπη, επιθυμία. Όνειρα που ξεπρόβαλαν μπροστά σου στη δύση του Ηλίου! Ο Θάνατος είναι ανυπαρξία και φόβος. Τρόμος για το αθέλητο ταξίδι στο Τίποτα και στο Καθόλου.
Τι είναι αυτό που κάνει αυτές τις στιγμές της ζωής μας τόσο άσπονδες; Τις ενώνει η γνώση πως ο Έρωτας σημαίνει θάνατος του εαυτού σου και πως Θάνατος είναι επίσης η ανυπαρξία! Τα δύο αντίθετα φαινόμενα ενώνονται με μια μορφή τέλους.
Ο Έρωτας είναι η αλήθεια που νιώθεις. Ο Θάνατος είναι η αλήθεια πως δε θα νιώθεις! Αν ο Έρωτας δεν καταφέρει να ολοκληρωθεί με την μετατροπή του σε αγάπη τότε οι αναμνήσεις από το πέρασμα του σε ένα καλό τέλος γλυκά θα μας κοιμίζουν και ίσως με δάκρυα συγκίνησης στα μάτια.
Ο χειρότερος φόβος του Θανάτου δεν είναι η ανυπαρξία. Μακάρι ο Θάνατος να σήμαινε πως ζούμε άυλοι επάνω σε ένα πλοίο να παρακολουθούμε σε μορφή κινηματογράφου όλες μας τις αναμνήσεις. Τότε κανείς δε θα τον φοβόταν τόσο εκτός από τους στυγνούς εγωιστές. Ο χειρότερος φόβος που γεννά η σκέψη του Θανάτου είναι η απώλεια των συνειδήσεων μας άρα και των αναμνήσεων! Όλος ο πλούτος της ζωής όπως είπε και ο Pavese είναι οι αναμνήσεις που λησμονούμε. Εφόσον με το Θάνατο χάνουμε και αυτές, τότε είναι βαρύ το χέρι που θα μας πάρει! Σκεφτείτε απλώς πώς όταν ο Θάνατος γυρίσει να σας κοιτάξει, ειρωνικά να χαμογελούσατε αδιαφορώντας για την βιολογική μορφή του εαυτού σας! Αυτό θα σήμαινε αυτομάτως νίκη περήφανη και καθαρή με έμφαση στην στιγμή που ειρωνικά χλευάσατε το σκοτεινό βασίλειο του. Το πονηρό του βλέμμα όμως μας προϊδεάζει για το μεγαλύτερο του επίτευγμα. Ο φόβος του Θανάτου ουσιαστικά είναι ο φόβος του αγνώστου! Κανείς δε γύρισε ποτέ από εκεί για να μας εξιστορήσει αυτό που υπάρχει πέρα από τη ζωή. Ακόμη και ο Όμηρος που έστειλε τον Οδυσσέα στον Άδη ή και ο Βιργίλιος με τον Αινεία και πολύ αργότερα ο Δάντης που ταξίδεψε εκεί για την αγάπη μιας γυναίκας, δεν παύουν να είναι της φαντασίας τους δημιουργήματα και μύθοι.
Ο χειρότερος φόβος στον Έρωτα είναι η ανυπαρξία. Όταν είσαι ερωτευμένος θέλεις να προσφέρεις στον άλλο όχι μόνο για να ικανοποιήσεις εκείνον αλλά και τον εαυτό σου. Νιώθεις υπέροχα όταν ξέρεις πως κάνεις καλό σε εσένα και σε κάποιον άλλο. Θέλεις να σε υπολογίζουν το ίδιο όπως εσύ υπολογίζεις τον άλλο. Η αμοιβαιότητα μέσα στη σχέση σημαίνει σιγουριά και ευτυχία. Όσο περισσότερο καλά αισθανόμαστε τόσο περισσότερο μεγαλώνει ο φόβος μέσα μας. Και η θελημένη αμοιβαιότητα μετατρέπεται σε εγωιστική απαίτηση και ζήλια. Φοβόμαστε πως η ευτυχία μας δε θα διαρκέσει για πάντα, πως δεν υπάρχουμε πια. Πως ελαττώσαμε τις δραστηριότητες μας για χάριν ενός άλλου που μέχρι χθες μας ήταν άγνωστος. Το Εγώ μας γίνεται παγίδα που μόνο καταστρέφει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου