H δημιουργικότητα είναι η λεωφόρος της συμβολικής αθανασίας.

Η δημιουργικότητα είναι κάτι που, σίγουρα, αξίζει να καλλιεργηθεί για τους δικούς της λόγους, αλλά τα παράπλευρα ωφέλη της είναι επίσης αρκετά μεγάλα: για παράδειγμα, έχει υποστηριχθεί ότι τα μικρά δημιουργικά έργα όπως το πλέξιμο ή το μαγείρεμ,α αυξάνουν την συνολική αίσθηση της ευημερίας και όταν διαθέτετε μία δημιουργική πλευρά σαν χόμπι, τότε μπορεί να αισθάνεστε πιο ικανοποιημένοι με την δουλειά σας.

Και μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Journal of Creative Behavior” προσέθεσε άλλο ένα θετικό στη λίστα: Η δημιουργικότητα μπορεί να αποτελέσει μια υπαρξιακή ομπρέλα ασφαλείας, βοηθώντας αυτούς που την κατέχουν να ξεπεράσουν τους φόβους τους για τη δική τους θνητότητα. Όσο πιο δημιουργικοί είστε, όπως φαίνεται, τόσο λιγότερο ανησυχείτε για το θάνατο.

 Για τη μελέτη, μια ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Kent στο Η.Β. αναζήτησε 108 φοιτητές για να συμπληρώσουν ένα ερωτηματολόγιο που αξιολογούσε τη δημιουργικότητά τους, σύμφωνα με δύο κριτήρια:

- τα δημιουργικά επιτεύγματα, που ορίζονται από τα επιτεύγματα σε τομείς όπως η τέχνη, η μουσική και η επινόηση

- τους δημιουργικούς στόχους, το οποίο ρωτούσε τους εθελοντές για τους ιδανικούς μελλοντικούς τους εαυτούς ώστε να διαπιστώσει το βαθμό στον οποίο είχαν «τη δημιουργικότητα ως κεντρικό μέρος στην πολιτιστική κοσμοθεωρία τους». Οι μισοί από τους εθελοντές επίσης συμπλήρωσαν μια ξεχωριστή έρευνα σχετικά με τη στάση τους προς το θάνατο, μια έρευνα της οποίας ο σκοπός ήταν να τους κάνει να σκεφτούν ότι μια μέρα θα πεθάνουν.

Στη συνέχεια, οι ερευνητές έβαλαν τους συμμετέχοντες να συμπληρώσουν τα κενά γράμματα σε μια σειρά από λέξεις για να διερευνήσουν το άγχος τους για το θάνατο. Κάθε γρίφος είχε τη μορφή «συμπληρώστε τα γράμματα που λείπουν», με λέξεις που θα μπορούσαν να είναι σχετικές με το θάνατο ή με ένα ουδέτερο νόημα: για παράδειγμα, δινόταν η λέξη «SK_ _ L» η οποία θα μπορούσε να συμπληρωθεί ως «δεξιότητα» (SKILL), ή για κάποιον με μεγαλύτερη «προσβασιμότητα σε σκέψεις θανάτου», για να χρησιμοποιήσουμε τη διατύπωση των συγγραφέων, θα μπορούσε να συμπληρωθεί ως «κρανίο» (SKULL).

Τα ευρήματα εδώ είναι περίπλοκα αλλά ενδιαφέροντα: Οι άνθρωποι που εκτιμούν τη δημιουργικότητα και έχουν πιο δημιουργικά επιτεύγματα στη ζωή τους, ένιωθαν σχετικά ήρεμοι για το θέμα του θανάτου, ακόμα και αφού είχαν αναγκαστεί να φανταστούν τον εαυτό τους να πεθαίνει.

 Για να το θέσω πιο απλά: Αν αισθάνεστε ότι ο σκοπός στη ζωή σας είναι να κάνετε κάτι που θα υπερβαίνει τη θνητότητα, δεν σας ενδιαφέρει τόσο πολύ ότι το σώμα σας είναι κάτι προσωρινό.

Έμμεσα, κάποιο μέρος του θα εξακολουθεί να παραμένει πίσω. «Τα ευρήματα αυτά υποστηρίζουν την ιδέα ότι τα δημιουργικά επιτεύγματα μπορεί να είναι μια λεωφόρος για την συμβολική αθανασία, ιδιαίτερα μεταξύ των ατόμων που εκτιμούν τη δημιουργικότητα», γράφουν οι ερευνητές.

Όλοι πρόκειται να πεθάνουμε μια μέρα, ένα γεγονός που είναι πιο εύκολο να το αποδεχθούμε, αν σχεδιάζουμε να αφήσουμε κάτι πίσω.

Πηγή:

https://www.psychologynow.gr/psychology-in-our-life/personality/2985-h-dimiourgikotita-os-antidoto-sti-thnitotita.html

Εμβολιασμοί: “Πράξη Ευθύνης και Αγάπης” ή “Μια επιχείρηση βασισμένη στο φόβο”;

Ενημέρωση, ενημέρωση, ενημέρωση! Η ευθύνη εναπόκειται στον καθένα από εμάς να ενημερωθεί για το πόσο αναγκαία είναι τα εμβόλια. Δεν είναι υποχρεωτικά! Η απόφαση είναι δική μας. Αν εμβολιάσουμε τα παιδιά μας ή τα ζώα συντροφιάς που φροντίζουμε, οι ανεπιθύμητες ενέργειες εξαιτίας του εμβολίου, οι οποίες θα παρουσιαστούν πιθανόν, θα είναι ίσως ένα στατιστικό στοιχείο για τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων, αλλά για εμάς, θα είναι ασφαλώς δυσάρεστες! Ενημέρωση λοιπόν, όχι όμως μονόπλευρη!
Από το 1714 που ο Έλληνας γιατρός Τιμώνης ανέφερε στη Βασιλική Ακαδημία Επιστημών του Λονδίνου ότι στην Κωνσταντινούπολη κάποιοι εμβολιάζονταν με τον ιό της ευλογιάς ενώ ήταν υγιείς, με σκοπό να προκαλέσουν ήπια μόλυνση, ώστε να αποφύγουν τη βαριά ασθένεια, έφτασε στο Λονδίνο το μαντάτο για το εμβόλιο της ευλογιάς. Χιλιάδες άνθρωποι εμβολιάστηκαν στην Τουρκία. Το 1718 η Λαίδη Mary Wortley Montano πήγε στην Τουρκία συνοδεύοντας το σύζυγό της, ο οποίος είχε διοριστεί πρεσβευτής εκεί, εμβολίασε το παιδί της, αλλά το εμβόλιο δεν «έπιασε». Όταν επέστρεψε στο Λονδίνο, εμβολίασε και την κόρη της.
Παρότι η Λαίδη Montano θεωρείτο ιδιόρρυθμη στους αριστοκρατικούς κύκλους, τους έπεισε ως ένα βαθμό και 1000 άτομα εμβολιάστηκαν. Τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα! Όπου γινόταν ο εμβολιασμός, τα κρούσματα ευλογιάς αυξάνονταν και σημειώθηκαν πολλοί θάνατοι.
Αργότερα, ο Luis Pasteur χρησιμοποίησε τη μέθοδο να εξασθενεί τα μικρόβια και μετά να τα εμβολιάζει στους ανθρώπους. Από το 1885 λοιπόν, ο Pasteur ξεκίνησε το «πείραμα» των εμβολιασμών που εξελίχθηκε σε παγκόσμιο σχεδόν και συνεχίζεται…
Ανώδυνη ενέργεια; «Εμβολιάζω το παιδί μου: πράξη ευθύνης και αγάπης!» Με αυτό τον τίτλο προπαγανδίστηκε στον τύπο η διοργάνωση τριήμερου εκδηλώσεων, το Φεβρουάριο του 2007, σε γνωστό μεγάλο εμπορικό κέντρο των Αθηνών, με σκοπό την ενημέρωση για τον εμβολιασμό.
Οι διοργανωτές καλούσαν τους γονείς να πάνε στο εμπορικό κέντρο να παίξουν με τα παιδιά τους στους ειδικά διαμορφωμένους παιδότοπους και να διασκεδάσουν. Ανάμεσα στις παιδικές παραστάσεις, το stand up comedy και άλλα τέτοια ευχάριστα, οι γονείς θα είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν και ομιλίες από τους εκπρόσωπους των φορέων της εκδήλωσης.
Το τερπνόν μετά του ωφελίμου δηλαδή! Και το τριήμερο θα έκλεινε με συναυλία τραγουδιστών του «Dream Show»!
Η ανακοίνωση παρακινούσε τους γονείς να παρακολουθήσουν τις εκδηλώσεις αυτές για να ενημερωθούν για τον εμβολιασμό, γιατί όπως τόνιζε: «Τι θέλει το παιδί μας στα πρώτα βήματα στη ζωή; Αγάπη, ασφάλεια, προστασία. Ο εμβολιασμός είναι μια απλή ανώδυνη ενέργεια με τεράστια οφέλη για την υγεία και το μέλλον του παιδιού, θωρακίζοντας τη ζωή του αλλά και ολόκληρη την κοινωνία.»
Κανείς νομίζω δεν πρέπει να διαφωνήσει ότι το παιδί θέλει αγάπη, ασφάλεια και προστασία. Η διαφωνία εστιάζεται στο αν ο εμβολιασμός είναι μια απλή και ανώδυνη ενέργεια και αν έχει τεράστια οφέλη!
Τη διαφωνία του εξέφρασε πρώτος ο Πανελλήνιος Σύλλογος Υποστήριξης της Υγείας.

Εξέδωσε ενημερωτικό βιβλιαράκι με συλλογή κειμένων για τους εμβολιασμούς, στην εισαγωγή του οποίου γράφει: «Τα εμβόλια αμφισβητούνται όλο και περισσότερο, όχι μόνο εξαιτίας των παρενεργειών τους, αλλά κυρίως εξαιτίας του ότι αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο (από τις στατιστικές που δυστυχώς αποκρύπτονται από το ευρύ κοινό) ότι η αποτελεσματικότητά τους είναι μόνο υποθετική!»
Η άποψη αυτή, η οποία ενισχύεται από τα στοιχεία που διαβάσαμε στο φυλλάδιο του Πανελλήνιου Συλλόγου Υποστήριξης της Υγείας, έρχεται σε αντίθεση με όσα ειδυλλιακά αναφέρονταν στην ανακοίνωση – πρόσκληση προς τους γονείς στο «Dream –τριήμερο» για τους εμβολιασμούς, όπως προαναφέρθηκε. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι στο τέλος της η ανακοίνωση πληροφορεί ότι οι εκδηλώσεις περί «ανώδυνου» εμβολιασμού, ήταν υπό την αιγίδα της Unicef, της Ελληνικής Παιδιατρικής Εταιρείας και του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης! Ήταν άραγε ενήμερο το Υπουργείο για το ακριβές περιεχόμενο της εν λόγω ανακοίνωσης, ή δόθηκε στον τύπο από κάποια διαφημιστική εταιρεία που έχει και την πατρότητα των βαρύγδουπων εκφράσεων που χρησιμοποίησε, ποντάροντας στον συναισθηματισμό των γονέων;
Είναι υποχρεωτικοί οι εμβολιασμοί;

Εθνικό πρόγραμμα εμβολιασμών «Κάθε σοβαρή ανεπιθύμητη ενέργεια μετά τον εμβολιασμό που επισημαίνει ο κλινικός γιατρός, πρέπει να αναφέρεται στον Ε.Ο.Φ. (να συμπληρώνεται η κίτρινη κάρτα).» Αυτό συνιστά το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης σε έγγραφό του που απέστειλε σε διάφορες δημόσιες Υπηρεσίες Υγείας με θέμα το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών. Αυτό είναι και ο λόγος που αναρωτηθήκαμε παραπάνω, αν γνώριζε το Υπουργείο την ανακοίνωση περί «ανώδυνου» εμβολιασμού, αφού στο έγγραφό του μιλάει για πιθανές ανεπιθύμητες ενέργειες!
Θα αναρωτιέστε κι εσείς ίσως κατά πόσον οι γιατροί που διαπιστώνουν ανεπιθύμητες ενέργειες μετά από εμβολιασμούς, τις αναφέρουν στον Ελληνικό Οργανισμό Φαρμάκων (Ε.Ο.Φ.). Οι πληροφορίες μας λένε ότι οι γιατροί που ανταποκρίνονται στη σύσταση αυτή κάθε χρόνο αυξάνουν και έχουν φτάσει τον μέσο όρο των γιατρών που κάνουν κάτι ανάλογο στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι γιατροί ενημερώνουν τον Οργανισμό Φαρμάκων, ασφαλώς όχι γιατί φοβούνται τις ποινές που προβλέπονται αν δεν το κάνουν, αλλά από ευσυνειδησία και αίσθημα ευθύνης. Οι αναφορές των γιατρών προς τον Ε.Ο.Φ. για ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν και το είδος του εμβολίου, την παρασκευάστρια εταιρεία και τον αριθμό της παρτίδας του εμβολίου, το οποίο προκάλεσε δυσάρεστα συμπτώματα. Ο Ε.Ο.Φ. με τη σειρά του εντός ολίγων ημερών αποστέλλει τα στοιχεία αυτά στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων και συγκεκριμένα στην Υπηρεσία που είναι αρμόδια για το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Παρακολούθησης Φαρμάκων. Έτσι οι σοβαρές καμία φορά παρενέργειες των εμβολίων που είναι δυνατό να διαπιστωθούν, γίνονται στατιστικό στοιχείο για τον Ε.Ο.Φ. και «πόνος» για το παιδί ή το γονιό.
Στο έγγραφο του Υπουργείου επισυνάπτεται ο πίνακας του Εθνικού Προγράμματος Εμβολιασμών για παιδιά ηλικίας μέχρι 6 ετών και 7-18 ετών που δεν εμβολιάστηκαν στη συνιστώμενη από το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών ηλικία. Το είδος των εμβολίων, τα οποία περιλαμβάνει ο πίνακας είναι κατά των εξής ασθενειών, όπως τα αναφέρει:
1. Ηπατίτιδας Β (Hep B): Νεκρό συνδυασμένο εμβόλιο.
2. Διφθερίτιδας, Τετάνου, Κοκίτη (D Ta P): Νεκρό εμβόλιο που περιέχει τα τοξοειδή (ή ανατοξίνες, δηλαδή ατοξικές τοξίνες) του κορυνοβακτηριδίου της διφθερίτιδας και του κλωστηριδίου του τετάνου και μόνο αντιγόνα της Β Pertussis (όχι ολόκληρο το μικροοργανισμό νεκρό, όπως τα παλαιότερα «ολοκυτταρικά» εμβόλια) γι’ αυτό και καλείται «ακυτταρικό» κατά του κοκίτη εμβόλιο.
3. Td: Νεκρό εμβόλιο κατά του τετάνου και της διφθερίτιδας με μικρότερη δόση διφθερτιτικής ανατοξίνης. Δυνιστάται ναι γίνεται από την ηλικία των 11-12 ετών και άνω, ανά 10ετία και αφού έχουν περάσει τουλάχιστον 5 χρόνια από την τελευταία δόση του DTaP.
4. Πολυομυελίτιδας (IPV): Ενέσιμο νεκρό εμβόλιο.
5. Αιμόφιλου τύπου β (Hib): Νεκρό συζευγμένο εμβόλιο.
6. Μηνιγγιτιδόκοκκου (M.CC): Νεκρό συζευγμένο, πολυσακχαριδικό εμβόλιο κατά του μηνιγγιτιδόκοκκου οροομάδας C.
7. Πνευμονιοκόκκου (PCV): Νεκρό, συζευγμένο, πολυσακχαριδικό, επταδύναμο εμβόλιο κατά του στρεπτόκοκκου της πνευμονίας.
8. Πνευμονιοκόκκου (PΡV): Νεκρό, μη συζευγμένο που συνιστάται για επαναληπτικές δόσεις σε παιδιά που ανήκουν σε ομάδες αυξημένου κινδύνου.
9. Ιλαράς, Παρωτίτιδας, Ερυθράς (MMR): Ζων εξασθενημένο εμβόλιο.
10. Ανεμοβλογιάς (Var): Ζων εξασθενημένο εμβόλιο.
11. Φυματίωσης (BCG): Ζων εξασθενημένο εμβόλιο.
Για το εμβόλιο αυτό, το έγγραφο αναφέρει και
τα εξής: «Σύμφωνα με πρόσφατες οδηγίες της
Διεθνούς Ένωσης κατά της Φυματίωσης, και της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, η χώρα μας δεν πληρεί τις προϋποθέσεις για τη διακοπή του αντιφυματικού εμβολιασμού, ο οποίος εξακολουθεί να γίνεται στην ηλικία των 6 ετών. Ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δοθεί στις ομάδες αυξημένου κινδύνου (μετανάστες από χώρες με υψηλό ή μέσο δείκτη  ενδημικότητας, καταυλισμοί αθίγγανων και άλλων πληθυσμιακών ομάδων που ζουν σε συνθήκες ομαδικής διαβίωσης, παιδιά με Mantoux (-), στην οικογένεια των οποίων υπάρχουν άτομα με φυματίωση, νεογνά μητέρων που έχουν μολυνθεί με τον ιό IHV, νεογνά στο άμεσο περιβάλλον των οποίων υπάρχει άτομο με φυματίωση, εμβολιάζονται κατά τη γέννηση.»
Πουθενά στο έγγραφο δεν αναφέρεται η λέξη: υποχρεωτικό, για κανένα εμβόλιο. Αντίθετα, στο Βιβλιάριο Υγείας του Παιδιού, το οποίο εκδίδει επίσης το Υπουργείο Υγείας, στη σελίδα που αναφέρει το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών, το εμβόλιο της φυματιώσεως αναγράφεται ως «υποχρεωτικό για όλα τα παιδιά της σχολικής ηλικίας».
Εκτός από τα προαναφερθέντα εμβόλια, το βιβλιάριο Υγείας του Παιδιού περιλαμβάνει και άλλα «συνιστώμενα», όπως γράφει, εμβόλια που χορηγούνται σε ορισμένες περιπτώσεις. π.χ. εμβόλιο ηπατίτιδας Α, πνευμονιόκοκκου, αιμοφίλου της ινφλουένζας (Hiβ), μηνιγγιτιδόκοκκου για τους τύπους Α, C, Y, W 135, ανεμοβλογιάς, άλλα εμβόλια για ταξιδιώτες, εμβόλιο γρίπης. Τα εμβόλια που εντάσσονται στο Εθνι- κό Πρόγραμμα Εμβολιασμών καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία ή γίνονται στα Κέντρα Υγείας. Επισημαίνεται ότι, όταν μία έγκυος είναι ανάγκη να κάνει εμβόλια, πρέπει να ζητάει τη γνώμη του γιατρού.
Στο εσώφυλλο επίσης του Βιβλιαρίου Υγείας γράφει: «Χωρίς το βιβλιάριο δεν μπορεί να γίνει εγγραφή στο Ληξιαρχείο και στο Σχολείο και θα υπάρξουν δυσκολίες για τις διάφορες ασφαλιστικές παροχές.» Έτσι λέει λοιπόν το Υπουργείο Υγείας που εκδίδει το βιβλιάριο.
Από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων αποστέλλεται εγκύκλιος, η οποία αναφέρει προς τους Διευθυντές των Δημοτικών Σχολείων: «Για την εγγραφή του παιδιού στο σχολείο είναι απαραίτητη η επίδειξη του Βιβλιαρίου Υγείας του Παιδιού, για να διαπιστωθεί εάν έχουν γίνει οι προβλεπόμενοι εμβολιασμοί.». Στο άρθρο 7 του Π.Δ.201 αναφέρει: «Επίδειξη του βιβλιαρίου υγείας του μαθητή ή προσκόμιση άλλου στοιχείου από το οποίο προκύπτει ότι έχει γίνει ο αντιδιφθεριτικός εμβολιασμός. Σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει να ενημερώνεται ο γονιός ότι η φοίτηση του παιδιού του είναι αδύνατη εφόσον δεν φροντίσει για τον έγκαιρο εμβολιασμό του.» Το  ίδιο ισχύει και για κρατικούς Παιδικούς Σταθμούς και Νηπιαγωγεία.
Οι περισσότεροι γονείς εμβολιάζουν τα παιδιά τους ως πράξη ευθύνης και αγάπης, σύμφωνα με όσα έχουν παγιωθεί και θεωρούνται απαραίτητα να κάνει ο γονιός. οι δάσκαλοι σπανίως αντιμετωπίζουν περιστατικά ανεμβολίαστων παιδιών κι αυτά είναι κυρίως παιδιά μεταναστών που ήρθαν πρόσφατα στη χώρα μας. Αυτά συνήθως εγγράφονται στο σχολείο, με τη σημείωση ότι ο γονέας θα κάνει τα συνιστώμενα εμβόλια στο παιδί και θα προσκομίσει το βιβλιάριο αργότερα. Για το εμβόλιο της φυματίωσης, ο Νομίατρος συστήνει συνεργείο εμβολιασμών, το οποίο πηγαίνει στα σχολεία και εμβολιάζει τα παιδιά.
Πάρα πολλοί είναι οι γονείς που αρνούνται να δεχτούν να εμβολιαστεί το παιδί τους με το εμβόλιο αυτό. Επειδή απ’ ότι συνάγεται από τα προαναφερθέντα, επικρατεί κομφούζιο για το αν είναι ή δεν είναι υποχρεωτικοί οι εμβολιασμοί, απευθυνθήκαμε στη Διεύθυνση Δημόσιας Υγιεινής από όπου πήραμε την προφορική απάντηση ότι δεν είναι υποχρεωμένοι οι γονείς να αποδεχτούν τους εμβολιασμούς, εκτός από την περίπτωση που υπάρξει κίνδυνος για τη δημόσια υγεία (π.χ. σε μία επιδημία) και κακώς οι δάσκαλοι ζητούν απόδειξη ότι είναι εμβολιασμένο το παιδί.
Το ίδιο προκύπτει και από τα έγγραφα της ίδιας Διεύθυνσης του Υπουργείου Υγείας προς το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Καιρός είναι να γίνει ευρέως γνωστό στους γονείς ότι είναι στη διακριτική τους ευχέρεια να εμβολιαστούν ή όχι τα παιδιά τους, αφού ενημερωθούν επαρκώς για το σοβαρό αυτό θέμα που έχει σχέση με την υγεία και το μέλλον του παιδιού αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας.
Άλλα μας λέγανε τότε… «Ο ιός της γρίπης των πουλερικών κανονικά δεν προκαλεί νόσηση στον άνθρωπο.»

Η φράση αυτή σε έγγραφο του Υπουργείου Υγείας, προξενεί τεράστια εντύπωση σε όσους θυμούνται τις ουρές στα φαρμακεία μετά από το ντόρο στα κανάλια για τη γρίπη των πτηνών. Συγκεκριμένα στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών, το εμβόλιο της γρίπης των ανθρώπων (INFL) συνιστάται για επιλεκτικό εμβολιασμό σε όσους έχουν ανάγκη να το κάνουν εξαιτίας επιβαρυντικών παραγόντων ή χρόνιων νοσημάτων. Συνιστάται να το κάνουν και οι επαγγελματίες που ασχολούνται με πουλερικά γιατί όπως αναφέρει το έγγραφο: «Είναι δυνατόν σε περίπτωση συλλοίμωξης με τον ιό της γρίπης των ανθρώπων, ο ιός της γρίπης των πουλερικών να μεταλλαχτεί και να προσβάλλει και τον άνθρωπο.»
Οι φωνές που τολμούσαν να πουν ότι ο ιός της γρίπης των πουλερικών κανονικά δεν προκαλεί νόσηση στον άνθρωπο, πνίγονταν τότε από τις φωνές όσων καλλιεργούσαν τον πανικό και προκαλούσαν υστερία στους πολίτες που συνέρρεαν στα φαρμακεία! Είναι λοιπόν απαραίτητο να ακούγονται ισότιμα όλες οι φωνές, ώστε ο καθένας να αποφασίζει τι συμφέρει και τι όχι στην υγεία του.
Για τους εμβολιασμούς, γενικά, εκείνο που επικρατεί ως άποψη είναι ότι προσφέρουν «τεράστια οφέλη». Υπάρχει όμως και η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού και καλό είναι να το γνωρίζουμε αυτό. Σας παρουσιάζουμε την άποψη επί του θέματος ανθρώπων που έχουν διακριθεί στο χώρο της Υγείας για την επιμονή τους να ψάχνουν την αλήθεια. Μας κατέθεσαν λοιπόν τη δική τους αλήθεια και τους ευχαριστούμε γι’ αυτό!
Μια σκέψη…

 Ο κ. Βαγγέλης Ζαφειρίου, Νευρολόγος – Ψυχίατρος, είναι εκπρόσωπος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών στον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο. Είναι επίσης Γ. Γραμματέας της Εθνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής.
«Τη θετική δράση των εμβολίων, την προβάλλουν πολλοί κρατικοί και επιστημονικοί φορείς. Η τοξικότητά τους και οι παρενέργειες (αποδεδειγμένες και πιθανές) προβάλλονται πολύ λιγότερο ή και καθόλου», μας είπε ο κ. Ζαφειρίου και συνέχισε: «Τα εμβόλια παρέχουν μία προστασία ενάντια σε πιθανή προσβολή από συγκεκριμένους ιούς και συγκεκριμένα μικρόβια.
Η προφύλαξη όμως την οποία παρέχουν, έχει κόστος! Εμβόλια έχουν ενοχοποιηθεί μεταξύ άλλων και για βαρύτατες νευρολογικές και ψυχιατρικές παθήσεις. Χορηγούνται μαζικά στον πληθυσμό και για πολλά από αυτά η αποδοχή τους είναι υποχρεωτική. Όμως αποτελεί δικαίωμα του ανθρώπου να γνωρίζει τις ιδιότητες (θετικές ή αρνητικές) των σκευασμάτων που του χορηγούνται. Στα πλαίσια αυτά καταθέτω μία σκέψη απλής λογικής και έναν παραλληλισμό: Η χώρα μας έχει μία συγκεκριμένη αμυντική δυνατότητα. Εάν χρειαστεί πρόσθετες δυνάμεις, π.χ. στα Ελληνοτουρκικά σύνορα, αυτές θα τις πάρει από άλλη περιοχή, η οποία έτσι θα εξασθενήσει. Φαίνεται λογικό, ότι ο κάθε οργανισμός που αναγκάζεται από το εμβόλιο να αυξήσει την άμυνά του σε μία συγκεκριμένη περιοχή (αντιμικροβιακή) να γίνεται ευάλωτος, τρωτός, α-σθενής σε άλλες περιοχές της λειτουργίας του. Η εξασθένηση αυτή μπορεί να έχει άμεσες ή όψιμες εκδηλώσεις παθολογίας κατ’ αναλογίαν της ισχύος του οργανισμού και των λοιπών επιβαρύνσεων που μπορεί να προστεθούν. Σε οργανισμούς που το εμβόλιο δεν επιφέρει μεταβολές («δεν πιάνει») τα ανωτέρω παύουν λογικά να ισχύουν.»
Μια επιχείρηση βασισμένη στο φόβο

Ο κ. Γεράσιμος Στουραΐτης, Διευθυντής του Ιπποκράτειου Κέντρου Κλασσικής Ομοιοπαθητικής, πρωτοστατεί στην προσπάθεια ενημέρωσης του κοινού για τις συνέπειες από τους εμβολιασμούς. Έχει μεταφράσει στα Ελληνικά το βιβλίο του Γερμανού ιατρού Gerhard Buchwald, ειδικευμένου πνευμονολόγου και παθολόγου, με περαιτέρω εξειδίκευση στην Φυσική Ιατρική και την Κοινωνική Ιατρική. Το βιβλίο του, προϊόν 35χρονης εργασίας, φέρει τον τίτλο: «Εμβολιασμοί: Μία επιχείρηση βασισμένη στο φόβο.». Με στοιχεία, ο Γερμανός ιατρός μας πληροφορεί ότι οι μεταδοτικές ασθένειες είχαν υποχωρήσει αρκετό καιρό πριν από την εισαγωγή των εμβολιασμών και μάλιστα μερικές από αυτές, αύξησαν τον αριθμό των θυμάτων τους τα πρώτα χρόνια μετά τους εμβολιασμούς!
Αλλά και ο Έλληνας ιατρός κ. Κωνσταντίνος Μουρούτης, συνέγραψε το βιβλίο με τον τίτλο: «Όλη η αλήθεια για τα εμβόλια», όπου καταθέτει το αποτέλεσμα της μακροχρόνιας μελέτης του, σχετικά με τους κινδύνους που εγκυμονούν οι εμβολιασμοί. Το βιβλίο του Δρ Κ. Μουρούτη, προλογίζει ο κ. Γεράσιμος Στουραΐτης, ο οποίος γράφει μεταξύ άλλων τα εξής: «Δεν αμφισβητεί κανείς της επικινδυνότητα των μολυσματικών ασθενειών. Αυτό που θέλει να δείξει το βιβλίο είναι ότι εξίσου φοβερά αποτελέσματα έχουν και οι εμβολιασμοί.
Όπως έχει αποδειχτεί από έρευνες και στατιστικά στοιχεία, οι εμβολιασμοί όχι μόνο δεν προστατεύουν από τις αρρώστιες κατά των οποίων υποτίθεται ότι έγιναν, αλλά είναι το αίτιο πολλών τρομερών βλαβών που προκαλούνται στα παιδιά μας. Βλάβες που συγκαλύπτονται, που υποβαθμίζονται, που αποκρύπτονται. Είμαι πεπεισμένος ότι αν δεν αλλάξουμε τρόπο σκέψης και συνεχιστούν οι εμβολιασμοί, είναι θέμα χρόνου το πότε η ανθρωπότητα θα αποτελείται από ανθρώπους νοητικά, ψυχικά και σωματικά ανάπηρους.
Κάποιοι διατείνονται πως το ποσοστό όσων έχουν υποστεί βλάβες από τους εμβολιασμούς είναι μικρό. Όμως αυτή είναι μία θέση που βασίζεται σε αριθμούς, και τα παιδιά μας δεν είναι αριθμοί! Όταν πρόκειται για το παιδί μου, για το παιδί κάθε γονέα, το ποσοστό είναι 100%!»
Είναι χρήσιμα τα εμβόλια;

Το ερώτημα αυτό θέσαμε στον Δρ Γεώργιο
Λουκά, Ψυχίατρο – Ομοιοπαθητικό, ο οποίος μας είπε: «Δεν είμαι ειδικός στο θέμα αυτό, αλλά θα σας απαντήσω εστιαζόμενος σε μερικά σημεία:
1. Το πρώτο αφορά στην απόδειξη δράσης τους. Μία επιστημονική μέθοδος, για να θεωρείται επιστημονικά σωστή, χρειάζεται να έχει αποδειχθεί με διπλά-τυφλά πειράματα, στα οποία πρέπει να έχει μελετηθεί μεγάλος αριθμός ατόμων που ζουν σε παρόμοιες συνθήκες για ένα ικανοποιητικά μεγάλο χρονικό διάστημα. Από ότι ξέρω, δεν έχουν γίνει επαρκή διπλά- τυφλά πειράματα.
2. Το δεύτερο σημείο αφορά στις παρενέργειες. Είναι προφανές ότι μπορούν να εμφανιστούν παρενέργειες μετά από εμβολιασμό. Αυτό μπορεί να συμβεί σε κάποιους οργανισμούς που πιθανόν δεν έχουν επαρκή κάποια ενζυμικά συστήματα και δεν μπορούν να ανεχθούν τη διαδικασία του εμβολιασμού και εμφανίζουν κάποια νόσο μετά το εμβόλιο. Στο σημείο αυτό μπορούν να τεθούν κάποια ερωτήματα: Ποιος αναλαμβάνει τις ευθύνες σε μια τέτοια περίπτωση; Ποιος θα αποζημιώσει το γονιό, ο οποίος θα υποστεί μεγάλη ζημιά σε πολλά επίπεδα; θα αναλάβει να τον αποζημιώσει το κράτος ή η εταιρεία που παρασκεύασε το εμβόλιο; Είναι ενημερωμένο το κοινό για τις παρενέργειες των εμβολίων και πώς μπορούν να διεκδικήσουν το δίκιο τους; Είναι ο επιστημονικός κόσμος αντικειμενικός και θα υποστηρίξει τον αδύναμο πολίτη ή θα πάρει το μέρος της ισχυρής οικονομικά φαρμακευτικής εταιρείας; Αν ένα παιδί πεθάνει 2 μέρες μετά από έναν εμβολιασμό (όπως έχει συμβεί) πώς μπορεί να αποδείξει ο γονιός ότι δεν οφείλεται ο θάνατος μόνο στον κυτταρομεγαλοϊό όπως ισχυρίζονται οι γιατροί του νοσοκομείου αλλά έχει ρόλο και η διαδικασία του εμβολιασμού; Ενημερώνουν οι παιδίατροι για τις πιθανές παρενέργειες των εμβολιασμών; Είναι οι ίδιοι ενημερωμένοι για αυτές; Γιατί φαίνεται ότι οι περισσότεροι δεν είναι!
3. Το τρίτο σημείο αφορά στο αν υπάρχουν ανεπτυγμένες άλλες προληπτικές μέθοδοι, παρόμοιες των εμβολίων. Μπορώ να σας πω με σιγουριά ότι μπορεί να γίνει αυτό με τη μέθοδο της Ομοιοπαθητικής. Ο πρώτος που εφάρμοσε τη μέθοδο αυτή ήταν ο Σαμουήλ Χάνεμαν. Ήταν ο πρώτος που διατύπωσε ότι μπορεί να χορηγηθεί προληπτικά Belladona σε υγιή άτομα κατά τη διάρκεια επιδημίας οστρακιάς για να μην εκδηλώσουν τη νόσο. Τη μέθοδο αυτή ακολούθησαν πολλοί ομοιοπαθητικοί, όχι όμως όλοι. Ενδεικτικά αναφέρω τον Kent, o οποίος στο βιβλίο του «Διαλέξεις στην Ομοιοπαθητική Φιλοσοφία» (Εκδόσεις Jain, 5η έκδοση, 1954, σελ. 229) αναφέρει ότι θα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την Ομοιοπαθητική όχι μόνο για θεραπεία, αλλά και για πρόληψη.
Τα τελευταία χρόνια ένας Αυστραλός ερευνητής ο Isaac Golden έχει χρησιμοποιήσει συστηματικά ομοιοπαθητικά φάρμακα για να αντικαταστήσει τα κοινά εμβόλια. Αυτό το ομοιοπαθητικό πρόγραμμα εμβολιασμών ονομάστηκε «Όμοιο-προφύλαξη».
Οι πρώτες συστηματικές μετρήσεις που έχουν καταγραφεί δείχνουν ότι η Όμοιο-προφύλαξη είναι εξίσου αποτελεσματική με τους κοινούς εμβολιασμούς αλλά με λιγότερες παρενέργειες.
Γιατί και η χορήγηση ομοιοπαθητικών φαρμάκων μπορεί να φέρει στην επιφάνεια κάποια συμπτώματα, τα οποία μπορούμε να τα αποκαλέσουμε «παρενέργειες». Αυτό θα συμβεί σε κάποια άτομα που είναι ευαίσθητοι οργανισμοί και έχουν την προδιάθεση να νοσήσουν. Τα συμπτώματα αυτά που θα έρθουν στην επιφάνεια υποδεικνύουν το ιδιοσυγκρασιακό ομοιοπαθητικό φάρμακο που χρειάζεται το παιδί. Αν ακολουθηθεί σωστή θεραπεία, το παιδί θα μπορέσει να βελτιωθεί σε επίπεδο υγείας.
Θα ήθελα να σας αναφέρω και κάποιες προσωπικές εμπειρίες που σχετίζονται με το θέμα των εμβολιασμών. Υπάρχουν ιατροί που αμφισβητούν τη χρησιμότητα των εμβολίων και φοβούνται να εκφράσουν ανοιχτά τη γνώμη τους. Πριν μερικά χρόνια κάποιος καθηγητής μου στο πανεπιστήμιο, μου εκμυστηρεύτηκε ότι δεν πίστευε στην χρησιμότητα των εμβολίων. Θεωρούσε ότι υπάρχει ένα 5% ανθρώπων που έχουν μια κληρονομική επιβάρυνση και αυτοί θα αρρωστήσουν από κάποια νόσο κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Ακόμη κι αν προλάβει το εμβόλιο την εκδήλωση κάποιας νόσου, οι οργανισμοί που έχουν κληρονομική ευαισθησία θα αρρωστήσουν από κάποια άλλη. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι απέφευγε να εκφραστεί ελεύθερα στους υπόλοιπους ιατρούς. Εξέφρασε την άποψη του μόνο σε μένα, προσωπικά, που ήξερε ότι ασχολούμαι με την Ομοιοπαθητική και είχα εκφράσει ανοικτά τους προβληματισμούς μου για πιθανές παρενέργειες των εμβολίων.
Πριν μερικά χρόνια, είχα παρουσιάσει σε ένα συνέδριο την περίπτωση ενός παιδιού που είχε εμφανίσει «οξεία λεμφοβλαστική αναιμία» μετά από εμβολιασμό και που μπόρεσε να ιαθεί πλήρως από μια υποτροπή της νόσου με τη χρήση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου Thuja. Μετά την ανακοίνωση της εργασίας, το σχόλιο του προϊσταμένου μου ήταν ότι δεν ήταν σοβαρή η ανακοίνωση και ότι θα έπρεπε να σοβαρευτώ και να γίνω «καθώς πρέπει» επιστήμονας. Δεν μπήκε καν στη διαδικασία να προβληματιστεί. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος είχε υψηλή θέση. Θα μπορούσε να αναρωτηθεί και να ενθαρρύνει για μια έρευνα. Θα μπορούσε να βοηθήσει στη συλλογή με σωστό τρόπο κάποιων στοιχείων. Η παρουσία του θα άνοιγε δρόμους για να μελετηθεί το θέμα στη σωστή του διάσταση. Όμως δεν ήταν διατεθειμένος να κάνει κάτι τέτοιο και μπορώ να υποθέσω ότι πίσω από την αντίδραση του αυτή υπήρχε ο φόβος για να μην έχει κάποιους μπελάδες!
Μεγάλη κουβέντα γίνεται λοιπόν για τη χρησιμότητα ή όχι των εμβολίων. Όλος αυτός ο διάλογος μπορεί να αποβεί χρήσιμος και για τους υποστηρικτές των εμβολιασμών. Θα μπορούσαν να διερευνήσουν τις περιπτώσεις που εμφάνισαν παρενέργειες από τα εμβόλια, να αναζητήσουν πληροφορίες μέσα από την εξέταση του DNA τους και να καταλήξουν σε κάποιο γενετικό προφίλ ατόμων τα οποία είναι ευαίσθητα στους εμβολιασμούς, ώστε τα άτομα με το συγκεκριμένο προφίλ να μην εμβολιάζονται.
Μέχρι όμως να γίνει αυτό πρέπει να ενημερώνονται οι γονείς για τις παρενέργειες και είναι αυτοί υπεύθυνοι να αποφασίσουν αν θα εμβολιάσουν το παιδί τους ή θα χρησιμοποιήσουν την Όμοιο-προφύλαξη ή άλλη μέθοδο προφύλαξης ή δεν θα το εμβολιάσουν και θα αντιμετωπίσουν οποιοδήποτε πρόβλημα παρουσιάζεται με οποιαδήποτε μέθοδο της αρεσκείας τους.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να συγχαρώ τον Πανελλήνιο Σύλλογο Υποστήριξης της Υγείας για τις προσπάθειες που καταβάλλει για την ενημέρωση του κοινού. Χρειάζεται όλοι μας να στηρίξουμε τις δραστηριότητες του Συλλόγου. Όποιος έχει κάποια στοιχεία βιβλιογραφικά ή μαρτυρίες γνωστών του σχετικά με το θέμα, καλό θα ήταν να γνωστοποιήσει τα στοιχεία αυτά στο προεδρείο του συλλόγου.
Είναι σημαντικό, όλοι μας να βοηθήσουμε ώστε να αρχίσει να γίνεται σωστή ενημέρωση του κόσμου αλλά και των ιατρών που οι περισσότεροι δεν είναι σωστά ενημερωμένοι. Αυτό μπορούμε να το κάνουμε χαρίζοντας κάποιο από τα βιβλία που κυκλοφορούν για το θέμα των εμβολίων ή δίνοντας τους το σχετικό φυλλάδιο για τα εμβόλια που έχει κυκλοφορήσει ο Πανελλήνιος Σύλλογος Υποστήριξης της Υγείας.»
Ο γνωστός παγκοσμίως, Ινδός Ομοιοπαθητικός Jawahar Shah μας δήλωσε: «Επιθυμώ και προσπαθώ να μειωθούν οι εμβολιασμοί! Το κάθε παιδί στην Αμερική έχει εμβολιαστεί μέχρι τα 2 του χρόνια με 320 εμβόλια! Στον Καναδά, ένα παιδί εμβολιάζεται επίσης με πολλά εμβόλια, περίπου 20, μέχρι 2 χρονών! Αυτό προκαλεί με- γάλη αταξία στο ανοσοποιητικό σύστημα! Στις μέρες μας, ασθένειες όπως οι αλλεργίες, ο αυτισμός, έχουν μεγάλη αύξηση εξαιτίας των εμβολιασμών!»
«Οι Μορμόνοι που δεν εμβολιάζονται δεν αρρωσταίνουν! Στην κοινωνία τους έχουν μηδενικό ποσοστό αυτισμού!»

Το βιβλίο του Δρ Κωνσταντίνου Μουρούτη, «Όλη η αλήθεια για τα Εμβόλια» αποτελείται από κρίκους πληροφοριών που δημιουργούν την αλυσίδα προς την αλήθεια. Εκεί βρήκαμε πολλά κλειδιά για να ξεκλειδώσουμε κάποια «μυστήρια» γύρω από τα εμβόλια και να διαφωτιστούμε εμείς οι μη ειδικοί για πολλά, όπως: τι σημαίνουν οι όροι «Νεκρό» εμβόλιο Ηπατίτιδας Β, πολιομυελίτιδας κ.λ.π. «Ζων» εξασθενημένο εμβόλιο Φυματίωσης, Ανεμοβλογιάς κ.λ.π. που διαβάσαμε στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών που συνιστά του Υπουργείο Υγείας.
Σύμφωνα με όσα διαβάσαμε στο βιβλίο, είναι εμβόλια τα οποία περιέχουν νεκρούς ή «εξασθενημένους» ιούς. «Τα εμβόλια που περιέχουν νεκρούς ιούς υποτίθεται ότι σκοτώνουν τους ιούς που περιέχονται μέσα τους. Τα εξασθενημένα εμβόλια περιέχουν ζώντες ιούς, οι οποίοι έχουν αποδυναμωθεί με την πρόθεση δηλητηριωδών χημικών». Τα νεκρά εμβόλια, δηλαδή, είναι ιοί τους οποίους ο συγγραφέας παρομοιάζει με νεκρά ζώα που έχουν θανατωθεί με χημικό δηλητηριώδη τρόπο και αναρωτιέται: «Είστε διατεθειμένοι να φάτε ένα τέτοιο νεκρό ζώο; Θα ήταν σωστό να το φάτε; Αυτό ακριβώς περιέχεται στα εμβόλια νεκρών ιών! Τα άρρωστα ζώα είναι επίσης βλαβερά. Θα τρώγαμε μια άρρωστη αγελάδα; Κανείς δεν θα το έκανε! Κι όμως κάτι τέτοιο γίνεται με τα εμβόλια των εξασθενημένων ζώντων ιών».
Θελήσαμε να μιλήσουμε προσωπικά με τον συγγραφέα του βιβλίου σχετικά με την αλήθεια του γύρω από τα εμβόλια. Έτσι κι έγινε! Το βιογραφικό σημείωμα του Δρ Κων/νου Μουρούτη είναι μακροσκελές. Σπούδασε Προληπτική & Φυσική Ιατρική, Νευροενδοκρινολογία, Ψυχολογία, Θεολογία, Ψυχονευροανοσολογία και το βιογραφικό του μακραίνει αφού συνεχίζει να σπουδάζει. Είναι μέλος αρκετών Οργανισμών Υγείας, μεταξύ των οποίων και της Αντι- καρκινικής Εταιρείας στην Ελλάδα.
«Είναι πράξη ευθύνης και αγάπης ο εμβολιασμός των παιδιών μας;», ρωτήσαμε τον κ. Μουρούτη και η συζήτηση άρχισε:
« Η ιατρική δεοντολογία δεν μου επιτρέπει να συμφωνήσω» είπε και συνέχισε: «Την ίδια στιγμή όμως είμαι υποχρεωμένος να συμφωνήσω στην περίπτωση που ο εμβολιασμός θα είναι μια κακή αναγκαιότητα. Εξαρτάται από την αυθεντικότητα της ωριμότητας που έχει σε όλα τα επίπεδα ο γονέας, ο οποίος είναι και δάσκαλος για το παιδί. Αν οι γονείς ζουν κάτω από τις νομοτέλειες της βιοχημικής ισορροπίας που διέπουν την Υγεία, τότε θα μεταφέρουν το ανάλογο μήνυμα στα παιδιά τους και τότε δεν χρειάζονται τα εμβόλια.
Είναι πράξη ευθύνης από την πλευρά των γονέων το να σταθούν κοντά στο παιδί τους και να του δώσουν αυτά που έχει πραγματικά ανάγκη: αγάπη, ασφάλεια, προστασία. Δυστυχώς όμως έχει περάσει στην αντίληψη του κόσμου ο εμβολιασμός ως πράξη «ευθύνης και αγάπης». Εμείς οι άνθρωποι έχουμε αφήσει τη φωτιά στους θεούς και μείναμε εμείς οι θνητοί στο σκοτάδι και το κρύο. Κι όταν κάποιος Προμηθέας έρχεται να μας δώσει τη φωτιά, θεωρούμε ότι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να πάρουμε τη φωτιά και να στείλουμε τον Προμηθέα στον Καύκασο να του τρώει το όρνιο το συκώτι. Όμως, έχουμε καλά νέα: το συκώτι αναπλαθόταν! Έχουμε αρχέγονα βιονικά στελεχοκύτταρα, οπότε έχουμε ελπίδα ακόμα!
Η διαφορά του σώφρονα από τον άφρονα, είναι ότι ενώ και οι δύο γνωρίζουν το ίδιο πράγμα, ο ένας το κάνει και ο άλλος δεν το κάνει! Πρέπει οι γιατροί, οι γονείς, οι δάσκαλοι να διαβάζουν να μελετούν συνεχώς ώστε να γνωρίζουν και από εκεί και πέρα εξαρτάται από τη στάση ζωής που επιλέγει ο καθένας, αν ζει ως σώφρονας ή ως άφρονας. Η υγεία έχει σχέση με τη στάση ζωής του καθένα και τις αρχές του και με το κατά πόσον δέχεται να κάνει εκπτώσεις στις αρχές αυτές.
Για να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα για τα εμβόλια, θα σας πω ένα παράδειγμα: Οι Μορμόνοι στην Αμερική λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων δεν έχουν και πολλές σχέσεις με τον σύγχρονο πολιτισμό. Τα μέλη λοιπόν αυτής της κοινωνίας δεν εμβολιάζονται. Στα παιδιά δεν έχει παρουσιαστεί ούτε ένα περιστατικό αυτισμού! Δεν ασθενούν αυτοί οι άνθρωποι! Σπανίως αρρωσταίνουν! Οι Μορμόνοι θα έπρεπε να γίνουν αντικείμενο έρευνας, για τον τρόπο της ζωής τους. Όμως συνειδητά τους αφήνουν έξω από τις έρευνες για να μην αποδειχτεί ότι οι εμβολιασμοί δεν χρειάζονται!
Αν το παιδί, μαζί με τους γονείς, ζει σε ένα σωστό βιοχημικό, ψυχοκοινωνικό, συναισθηματικό και πνευματικό περιβάλλον, τότε δεν έχει ανάγκη τίποτα από όλα αυτά τα φάρμακα. Όταν λείπει η προσοχή, η αγάπη, το χάδι από τον άνθρωπο, τότε ίσως να επιζητά υποσυνείδητα την ασθένεια γιατί έναν άρρωστο τον προσέχουν περισσότερο από έναν υγιή!».
«Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας δεν οφείλεται μόνο στους ιούς των κονδυλωμάτων, είναι πολυπαραγοντικός. Το εμβόλιο δεν είναι η σωστή πρόληψη!»

Ο Δρ Κωνσταντίνος Μουρούτης τόνισε ότι το life style που έχουμε υιοθετήσει έχει δημιουργήσει μία γενιά εκφυλισμένη βιοχημικά και ψυχοκοινωνικά και το γενετικό υλικό έχει καταστραφεί σε ανησυχητικό βαθμό!
Μας είπε: «Αν ο άνθρωπος δεν κάνει κάτι να αλλάξει τη ζωή του προς το φυσικότερο, αν δεν δίνει καθημερινά τον αγώνα για το καλό με χαρά και ευφροσύνη, τότε το έχουμε χάσει το παιχνίδι!
Είναι υποχρέωση του γιατρού, ο οποίος διαπνέεται από αίσθημα ηθικής και έχει δώσει τον όρκο τιμής του Ιπποκράτη, να ενημερώσει τους ανθρώπους ότι αν δεν αλλάξουν τρόπο σκέψης, τα εμβόλια δεν θα τους σώσουν! Οι γιατροί που δεν διαπνέονται από αγάπη και συμπόνια για τον άνθρωπο, όσο άρτια επιστημονική κατάρτιση και αν έχουν, όσο και αν καθοδηγούνται από την έρευνα και τη μελέτη, θα αποτύχουν στην Τέχνη της Ιατρικής. θα είναι διαγνωστικά μηχανήματα.
Για να είμαι συνεπής στην Τέχνη της Ιατρικής πρέπει να απευθυνθώ στους γονείς και τα κοριτσάκια και με πολλή αγάπη, παρρησία και τρυφερότητα να τους μιλήσω για το πολυσυζητημένο εμβόλιο κατά του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Να τους εξηγήσω ότι οι ενδοεπιθηλιακές τραχηλικές νεοπλασίες κατά ένα μεγάλο ποσοστό, 60-70%, περνούν ασυμπτωματικά στις γυναίκες και το ανοσοποιητικό σύστημα της γυναίκας τις καταστρέφει από μόνο του!
Οι βασικές αιτίες ανάπτυξής τους είναι: η κακή κατάσταση του ανοσοποιητικού συστήματος, το κάπνισμα, η χρήση αλκοόλ, η παχυσαρκία και η πρόωρη έναρξη της σεξουαλικής ζωής. Σημαντικό ρόλο παίζει το πόσους σεξουαλικούς συντρόφους είχε η γυναίκα και πόσους σεξουαλικούς συντρόφους είχαν οι σεξουαλικοί της σύντροφοι (το life style που λέγαμε)! Είναι πολυπαραγοντικός ο καρκίνος! Για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας έχουν κατηγορηθεί 5-6 από τους 100 ιούς των θηλωμάτων (οι 6,11,16,18,21) και έχει διαφημιστεί το εμβόλιο ως προφύλαξη! Όμως δεν είναι οι ιοί ο μόνος παράγων. Για να εξελιχθεί ο καρκίνος, έχει να κάνει με την ομοιόστα- ση, την αντοχή και τη δύναμη του ανοσοποιητικού συστήματος και το γενικό περιβάλλον, στο οποίο ζει το σύστημα.
Στην Αμερική ο δείκτης θνησιμότητας από τον καρκίνο του ιού των κονδυλωμάτων είναι 3,7 ανά 100.000 γυναίκες. Στην Αυστραλία είναι μι- κρότερο: 4,5 ανά 500.000 γυναίκες. Δεν μιλάμε λοιπόν για επιδημία για να εφαρμόσουμε μαζικούς εμβολιασμούς. Ούτε μπορούμε να εφαρ- μόσουμε κάτι στην Ελλάδα με βάση μία έρευνα που έγινε (όπως έγινε!) στις Η.Π.Α. Στην Ελλά- δα δεν έχουμε καν στατιστικά στοιχεία για τον καρκίνο γενικά!
Το εμβόλιο κατά του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας πήρε έγκριση στις 29 Ιουνίου 2006 και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα έχουμε αναφορές 385 ανεπιθύμητων ενεργειών μετά τη χορήγησή του. Οι παρενέργειες του εμβολίου ήταν: ζάλη σε 41 περιπτώσεις, 55 συμπτώματα συγκοπής, 41 περιπτώσεις πυρετού, 33 περιπτώσεις εξανθημάτων, παραισθησία – υπαισθησία (32), κνησμός (31), πονοκέφαλος (19), εμετός (16), μυαλγίες (13), λεμφαδενοπάθεια (10), αρθραλγία (7) και σύνδρομο Gullain – Barre (5).
Να σημειώσουμε οι 253 περιπτώσεις από αυτές, δηλαδή το 66%, χρειάστηκαν περαιτέρω διακομιδή σε ιατρείο ή νοσοκομείο. Δεν είναι και λίγες οι ανεπιθύμητες ενέργειες λοιπόν, που μπορεί να είναι και σοβαρότατες! Θέλω να μπούμε λίγο πιο βαθειά! Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι επειδή το ποσοστό ομοφυλοφιλίας αυξάνει στους άνδρες, θα πρέπει να εμβολιάζονται και τα αγοράκια, γιατί δυνητικά κάποια από αυτά θα γίνουν ομοφυλόφιλα και θα κινδυνεύουν από τους ιούς! Πριν εμφανι- στεί το εμβόλιο για τα αγοράκια και αρχίσουμε κι άλλους εμβολιασμούς, θα πρέπει να αφυπνίσουμε τους γονείς για να διδάξουν την αληθινή αγάπη στα παιδιά ώστε να αντιλαμβάνονται τη σεξουαλική πράξη με την Πλατωνική έννοια της απόλυτης ένωσης ψυχών, ως θεία ένωση!
Τότε θα μειωθεί το πρόβλημα με τον καρκίνο των κονδυλωμάτων. Πρέπει επίσης να εξηγήσουμε στους γονείς ότι παίζει σημαντικό ρόλο ο σχηματισμός της ταυτότητας του παιδιού. Και η ταυτότητα του παιδιού είναι συνάρτηση της σχέσης που έχει το παιδί με τους γονείς, αλλά και οι γονείς μεταξύ τους. Όταν τα παιδιά τα «μεγαλώνει» η τηλεόραση, όταν οι γονείς δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με το παιδί λόγω της εργασίας τους, τότε η υπερσεξουαλικότητα θα είναι το υποκατάστατο για να γεμίσει το κενό στην ψυχή τους!
Γυρίζω σε όλη την Ελλάδα και τα λέω αυτά, όπου με καλούν. Έτσι θεωρώ ότι υπηρετώ σωστά την Τέχνη της Ιατρικής. Μπορεί κάποιοι «ξύπνιοι» γιατροί που θησαυρίζουν από τους εμβολιασμούς να με «σταυρώσουν» γι’ αυτά που λέω. Όμως στην ιστορία υπάρχουν παραδείγματα που δείχνουν ότι η πρόοδος ήρθε από εκείνους που έμειναν και πολέμησαν στις Θερμοπύλες και όχι από εκείνους που λιποτάκτησαν. Η πρόοδος ήρθε από εκείνους που επέμειναν! Ο εύκολος δρόμος, όπως είναι ο δρόμος των εμβολίων κατά των διαφόρων ασθενειών, δεν είναι ο δρόμος της προόδου. Είναι ένας φαύλος κύκλος που οδηγεί σε παρενέργειες όπως π.χ. σπασμοί, εγκεφαλίτιδα, επιληψία, αυτισμός, σκλήρυνση κατά πλάκας, ψωρίαση, διαβήτη, λευχαιμία, αρθρίτιδα, αιφνίδιους παιδικούς θανάτους, σύνδρομο Hodgkin κ.α. που οδηγούν σε όλο και περισσότερους εμβολιασμούς. Πρόοδο στην επιστήμη είχαμε όταν κάποιοι αμφισβήτησαν κάτι που θεωρείτο ως δεδομένο και δυστυχώς τα εμβόλια θεωρούνται ως κάτι το δεδομένο!»
Οι έρευνες με το προσχεδιασμένο αποτέλεσμα…Τα εμβόλια είναι ένα παγκόσμιο πείραμα! «Πολλοί γιατροί (πόσο μάλλον ο υπόλοιπος κόσμος) δεν γνωρίζουν ότι δεν έχουν γίνει έρευνες για πολλά από τα εμβόλια, και ότι για άλλα έγιναν με τέτοιο τρόπο που το συμπέρασμα ήταν αυτό που επιθυμούσε η παρασκευάστρια εταιρεία να είναι. Αυτοί που εμβολιάζονται ή εμβολιάζουν τα παιδιά τους, δεν ξέρουν ότι είναι συμμέτοχοι σε ένα παγκόσμιας σχεδόν εμβέλειας πείραμα!
Για το εμβόλιο κατά του ιού των θηλωμάτων υπάρχουν δημοσιεύματα που προκαλούν τουλάχιστον σκεπτικισμό για τον τρόπο που έγιναν οι έρευνες. Στις κλινικές δοκιμές του, αντί για αδρανές placebo η εταιρεία παρασκευής χρησιμοποίησε δραστικό placebo με αλουμίνιο. Μία τέτοια πρακτική μπορεί να δώσει ψευδώς καθυσηχαστικά αποτελέσματα όσον αφορά στην ασφάλεια του παραχθέντος εμβολίου. Το εμβόλιο αυτό περιέχει 225μg αλουμινίου, χωρίς να έχει ελεγχθεί για την ασφάλεια των αλάτων αλουμινίου. Οι βλάβες που προκαλεί το αλουμίνιο στο νευρικό σύστημα είναι γνωστές! Το εμβόλιο περιέχει επίσης βορικό νάτριο που είναι δηλητήριο και χρησιμοποιείται ως εντομοκτόνο!
Σε μια έρευνα έχει σημασία ποιο αξίωμα τίθεται ως βάση της, πώς γίνεται η έρευνα και τι θέλω να αποδείξω. Εξαρτάται λοιπόν το συμπέρασμα μιας έρευνας από το πώς τη στήνω. Αν τη στήσω όπως με συμφέρει, μπορεί να αποδείξω οτιδήποτε!»
Αυτά μας πρόσθεσε ο κ. Κ. Μουρούτης και έκλεισε τον χειμαρρώδη λόγο του ως εξής:
«Θέλω να τονίσω ότι σημαντικοί παράγοντες για τη διατήρηση της υγείας είναι η καθαριότητα, η σωστή απολύμανση (όχι η πλήρης ασηψία), ο επαρκής κλιματισμός, η άσκηση στο ύπαιθρο, η υγιεινή διατροφή με βιολογικά προϊόντα που επικεντρώνονται στα φρέσκα χορταρικά και φρούτα, άφθονα λαχανικά και αποφυγή τροφών ραφιναρισμένων, με συντηρητικά κλπ.
Όταν στο παρελθόν βελτιώθηκαν οι συνθήκες υγιεινής τότε εξαφανίστηκαν λοιμώδεις ασθένειες. Ο λόγος που φάνηκε ότι τα εμβόλια συνέδρασαν στην εξαφάνιση κάποιων ασθενειών, είναι ότι είχαν αλλάξει οι συνθήκες διαβίωσης πριν. Έτσι, όταν άρχισε η χορήγηση των εμβολίων, φάνηκε σαν να οφειλόταν σε αυτά τα θετικά αποτελέσματα στην υγεία των ανθρώπων. Έτσι φάνηκε! Δεν είναι όμως η αλήθεια αυτό για το ρόλο των εμβολίων και αυτό έχει αποδειχτεί και από μελέτες άλλων επιστημόνων, οι οποίες έχουν δημοσιευτεί.
Ελπίζω, με όσα είπα, να συνέλαβα στην ενημέρωση των γονέων κυρίως, σχετικά με το θέμα των εμβολίων. Η απόφαση και η ευθύνη είναι δική τους. Ας συζητήσουν με τον θεράποντα γιατρό τους και ας πράξουν με σωφροσύνη!»
Αυξάνουν οι φωνές αντίθεσης στους εμβολιασμούς

«Τα τελευταία χρόνια οι φωνές που αντιτίθενται στους εμβολιασμούς αυξάνουν, προφανώς όχι επειδή υπάρχουν γονείς που θέλουν να αρρωσταίνουν τα παιδιά τους!»
Απόσπασμα από ομιλία του κ. Γεράσιμου Στουραΐτη, στην οποία ανέφερε επίσης ότι:
«Έρευνες βασισμένες σε στατιστικά στοιχεία αποδεικνύουν ότι οι εμβολιασμοί δεν προστατεύουν. Αντιθέτως συμβάλλουν στην ανάπτυξη των τρομερών μολυσματικών ασθενειών. Πολλές από τις φρικτές επιδημίες των παρελθόντων ετών ήταν συχνά αποτέλεσμα των ιατρικών μέτρων πρόληψης. Μόνο όταν τα μέτρα αυτά αποσύρθηκαν, οι επιδημίες υποχώρησαν και εξαφανίστηκαν …θα ήθελα να σας ρωτήσω, αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που να πιστεύει ότι το κράτος είναι σε θέση να φροντίσει ένα παιδί περισσότερο από τους γονείς του; Με ποια λοιπόν ηθικά ερείσματα πιέζει το κράτος τους γονείς να εμβολιάζουν τα παιδιά τους προκειμένου να εγγραφούν στους κρατικούς παιδικούς σταθμούς και στα δημόσια σχολεία; Άλλωστε στο σχολείο τα παιδιά που είναι εμβολιασμένα δεν κινδυνεύουν από το ανεμβολίαστο παιδί. Αυτό δεν μας αναμασάνε διαρκώς οι υποστηρικτές των εμβολιασμών; Δεν μας λένε ότι όποιος εμβολιάζεται δεν κινδυνεύει; Τι φοβούνται λοιπόν; Μήπως φοβούνται ότι σε περίπτωση κάποιας νόσου, εκείνα τα παιδιά που θα νοσήσουν θα είναι τα εμβολιασμένα και όχι τα ενεμβολίαστα;»
Ευρωπαϊκό Φόρουμ Επαγρύπνησης για τους Εμβολιασμούς Από το 1999 έως το 2005 αντιπρόσωποι από διάφορες χώρες συνασπίστηκαν και δημιούργησαν το Ευρωπαϊκό Φόρουμ Επαγρύπνησης για τους Εμβολιασμούς (Ε.F.V.V.). Οι αντιπρόσωποι προέρχονται από χώρες όπως: Γαλλία, Ισπανία, Γερμανία, Αγγλία, Ιταλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Ελβετία, Λουξεμβούργο, Ισραήλ. Πολλοί από τους συμμετέχοντες είναι γιατροί.
Σκοπός του Ε.F.V.V. είναι να ενημερώνει το ευρύ κοινό, τους πολιτικούς και τον τύπο για τις ανεπιθύμητες ενέργειες των εμβολιασμών. Στο πλαίσιο δραστηριοτήτων του το Ε.F.V.V. πραγματοποίησε μελέτη, τα συμπεράσματα της οποίας, σε γενικές γραμμές, αναφέρουν τους τύπους των εμβολίων και τις αντίστοιχες παρενέργειες που προκάλεσαν:
• Διφθερίτιδας – Τετάνου – Πολιομυελίτιδας – Κοκίτη – Αιμόφιλου: κατηγορούνται συχνότερα για νευρολογικές παθήσεις.
• Ηπατίτιδας Β: κατηγορείται συχνότερα για προβλήματα στο αυτόνομο ανοσοποιητικό σύστημα, σε παθήσεις των αρθρώσεων και διάφορες ασθένειες που μπορούν να καλυφθούν από τον γενικό τίτλο «χρόνια κόπωση».
• Ιλαράς – Παρωτίτιδας – Ερυθράς: προκαλεί πιο συχνά διαβήτη, προβλήματα στα νεφρά, λαιμό μύτη, αυτιά, αρθρίτιδα.
• Γρίπης: είναι υπεύθυνο για ασθένειες του αναπνευστικού και διάφορες εκδηλώσεις γρίπης.
Όλα τα άλλα εμβόλια, ανεξάρτητα από το αν είναι μονά ή σε συνδυασμό με άλλα, μπορούν να προκαλέσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα προαναφερόμενα προβλήματα, η ένταση των οποίων εξαρτάται από το εμβολιασθέν άτομο.
Το Ε.F.V.V. διαπίστωσε ότι η αντίδραση στον εμβολιασμό παρατηρήθηκε σε χρονικό διάστημα από λίγες ώρες έως 60 ημέρες μετά τον εμβολιασμό, στις περισσότερες των περιπτώσεων. Σε λίγους ασθενείς τα προβλήματα εμφανίστηκαν μετά από χρόνια.
Για περισσότερες πληροφορίες μπορούν όσοι θέλουν να επισκεφτούν τη σελίδα: www.efvv.eu
Επιμέλεια: Νίκη Τσέκου
Ευχαριστούμε για τη συνεργασία τους, τους:
Βαγγέλη Ζαφειρίου, Δρ Γεώργιο Λουκά, Δρ Κωνσταντίνο Μουρούτη, Γεράσιμο Στουραΐτη, Jawahar Shah και το υπουργείο Υγείας

Πηγή:
http://www.newsitamea.gr/εμβολιασμοί-πράξη-ευθύνης-και-αγάπη/

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ OSHO ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

Η αγάπη είναι από μόνη της τροφή

 

"Η ερώτησή σου είναι, ΄Μπορείς να μιλήσεις για την τέχνη με την οποία δίνει κανείς τροφή στον εαυτό του μέσω της αγάπης;΄ Δεν υπάρχει καμιά τέχνη, διότι δεν υπάρχει λόγος για καμιά προσπάθεια. Η αγάπη αποτελεί την τροφή. Αλλά έχουν μπερδέψει τόσο πολύ την ανθρωπότητα οι ηγέτες της που δεν γνωρίζει κανείς τους εσώτατους χώρους τού είναι του. Η αγάπη είναι τροφή από μόνη της. Όσο πιο πολύ αγαπάς τόσο πιο πολύ βρίσκεις απάτητους χώρους όπου η αγάπη απλώνεται συνεχώς τριγύρω σου σαν αύρα.

 

"Αλλά αυτό το είδος αγάπης δεν το έχει επιτρέψει κανείς πολιτισμός. Έχουν αναγκάσει την αγάπη να μπει σε ένα πολύ μικρό τούνελ: μπορείς να αγαπάς τη σύζυγό σου, η σύζυγός σου μπορεί να αγαπά εσένα΄ μπορείς να αγαπάς τα παιδιά σου, μπορείς να αγαπάς τους γονείς σου, μπορείς να αγαπάς τους φίλους σου. Κι έχουν κάνει δυο πράγματα να είναι πολύ βαθιά ριζωμένα μέσα σε κάθε άνθρωπο. Το ένα είναι ότι η αγάπη είναι κάτι το πολύ περιορισμένο – στους φίλους, την οικογένεια, τα παιδιά, το σύζυγο, τη σύζυγο. Και το δεύτερο πράγμα στο οποίο έχουν επιμείνει είναι ότι υπάρχουν πολλά είδη αγάπης.

 

"Με ένα τρόπο αγαπάς όταν αγαπάς το σύζυγο ή τη σύζυγό σου΄ έπειτα πρέπει να φέρεις ένα άλλο είδος αγάπης όταν αγαπάς τα παιδιά σου κι ένα άλλο είδος αγάπης όταν αγαπάς τους μεγαλύτερούς σου, την οικογένειά σου, τους δασκάλους σου, κι έπειτα ένα άλλο είδος αγάπης για τους φίλους σου. Η αλήθεια όμως είναι, η αγάπη δεν μπορεί να μπει σε κατηγορίες με τον τρόπο που έχει γίνει σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας του ανθρώπου. Υπήρχαν λόγοι που την έβαλαν σε κατηγορίες, αλλά οι λόγοι τους είναι άσχημοι και απάνθρωποι, γιατί με την κατηγοριοποίηση αυτή σκότωσαν την αγάπη...

 

"Ο λόγος που όλοι οι πολιτισμοί επέμειναν στην κατηγοριοποίηση είναι ότι φοβόντουσαν πάρα πολύ την αγάπη, είναι ότι, αν υπάρχει υπαρξιακή αγάπη, τότε εκείνη δεν γνωρίζει σύνορα – τότε δεν μπορείς να στρέψεις τους ινδουιστές εναντίον των μωαμεθανών, τότε δεν μπορείς να στρέψεις τους προτεστάντες εναντίον των καθολικών. Τότε δεν μπορείς να τραβήξεις μια γραμμή λέγοντας ότι δεν μπορείς να αγαπάς κάποιον άνθρωπο επειδή είναι Εβραίος, Κινέζος. Οι ηγέτες του κόσμου ήθελαν να διαιρέσουν τον κόσμο, αλλά για να διαιρέσουν τον κόσμο, έπρεπε να κάνουν την βασική διαίρεση, η οποία είναι της αγάπης."

 

Osho,   Om Mani Padme Hum: The Sound of Silence, the Diamond in the Lotus,  Ομιλία #20

 

Τα συναισθήματα δεν είναι πέτρες, είναι σαν τα τριαντάφυλλα

 

"Υπάρχουν τρία επίπεδα στον άνθρωπο: η φυσιολογία του, το σώμα΄ η ψυχολογία του, ο νους΄ και το είναι του, ο αιώνιος εαυτός του. Η αγάπη μπορεί να υπάρξει και στα τρία πεδία, αλλά οι ιδιότητές της θα διαφέρουν. Στο πεδίο της φυσιολογίας, του σώματος, πρόκειται απλώς για σεξουαλικότητα. Μπορεί να την αποκαλείς αγάπη, επειδή η λέξη αγάπη δείχνει ποιητική, όμορφη. Όμως το ενενήντα εννέα τοις εκατό των ανθρώπων αποκαλούν το σεξ τους αγάπη. Το σεξ είναι βιολογικό, σωματικό. Η χημεία σου, οι ορμόνες σου -κάθε τι το υλικό συμμετέχει εκεί…

 

"Μόνο το ένα τοις εκατό των ανθρώπων ξέρουν κάτι λίγο βαθύτερο. Οι ποιητές, οι ζωγράφοι, οι μουσικοί, οι χορευτές, οι τραγουδιστές έχουν την ευαισθησία να αισθάνονται και πέρα από το σώμα. Μπορούν κι αισθάνονται τις ομορφιές του νου, τις ευαισθησίες της καρδιάς, διότι ζουν οι ίδιοι σε εκείνο το πεδίο. Αλλά ο μουσικός, ο ζωγράφος, ο ποιητής, ζει σε διαφορετικό πεδίο. Δεν σκέφτεται, αισθάνεται. Κι επειδή ζει μέσα στην καρδιά του, μπορεί κι αισθάνεται και την καρδιά του άλλου ανθρώπου. Αυτό είναι που κατά κανόνα ονομάζεται αγάπη. Είναι σπάνια. Λέω μόνο το ένα τοις εκατό ίσως, πότε-πότε.

 

"Γιατί δεν προχωρούν πολλοί άνθρωποι στο δεύτερο πεδίο, αφού είναι εξαιρετικά όμορφο; Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα: ό,τι είναι πολύ όμορφο είναι και πολύ λεπτό. Δεν είναι από σίδερο, είναι φτιαγμένο από πολύ εύθραυστο γυαλί. Κι όταν πέσει και σπάσει ένας καθρέφτης, δεν υπάρχει τρόπος να τον επανασυνδέσεις. Οι άνθρωποι φοβούνται πάρα πολύ να σχετιστούν τόσο που να φτάσουν έως τα λεπτά επίπεδα της αγάπης, διότι στο στάδιο εκείνο η αγάπη είναι εξαιρετικά όμορφη αλλά και εξαιρετικά ευμετάβλητη. Τα συναισθήματα δεν είναι πέτρες, είναι σαν τα τριαντάφυλλα…"

 

"Είναι γνωστό ότι οι ποιητές, είναι γνωστό ότι οι καλλιτέχνες ερωτεύονται σχεδόν κάθε μέρα. Η αγάπη τους είναι σαν το τριαντάφυλλο. Όσο υπάρχει, είναι πολύ ευωδιαστό, πολύ ζωντανό, χορεύει στον άνεμο, στη βροχή, στον ήλιο, δείχνοντας την ομορφιά του. Αλλά ως το βράδυ πια μπορεί να έχει χαθεί και δεν μπορείς να κάνεις τίποτε για να το εμποδίσεις. Η βαθύτερη αγάπη της καρδιάς είναι ακριβώς σαν την αύρα του αέρα που μπαίνει στο δωμάτιό σου, φέρνει τη φρεσκάδα, τη δροσιά της, κι έπειτα φεύγει. Δεν μπορείς να κλείσεις μέσα στην χούφτα σου τον αέρα. Πολύ λίγοι είναι οι άνθρωποι που είναι τόσο θαρραλέοι ώστε να ζουν τη ζωή από τη μια στιγμή στην επόμενη, μεταβαλλόμενη. Έτσι, έχουν αποφασίσει να έχουν την αγάπη εκείνη στην οποία να μπορούν να στηρίζονται.

 

"Δεν ξέρω ποιο είδος αγάπης γνωρίζεις – το πιθανότερο είναι το πρώτο είδος, ή ίσως το δεύτερο είδος. Και φοβάσαι πως, αν φτάσεις έως το είναι σου, τι θα συμβεί με την αγάπη σου; Σίγουρα θα χαθεί – αλλά δεν θα χάσεις. Ένα νέο είδος αγάπης θα προβάλλει, που προβάλλει μόνο ίσως σε έναν άνθρωπο ανάμεσα σε εκατομμύρια. Η αγάπη εκείνη μπορεί μόνο να αποκαλείται κατάσταση αγάπης." 

 

Osho, From Death to Deathlessness,  Ομιλία  #17

 

Μόνο η αγάπη κι η αποτυχία της μπορούν να σε ρίξουν προς τα μέσα σου

 

"Είμαι υπέρ της αγάπης. Όλη μου τη ζωή διδάσκω υπέρ της αγάπης. Ο λόγος είναι παράξενος, είμαι όμως ένας άνθρωπος εκκεντρικός. Σε διδάσκω να είσαι υπέρ της αγάπης επειδή ξέρω ότι, αν δεν φτάσεις ως εκείνο το κρίσιμο σημείο, όπου ο άλλος αποτελεί την κόλαση, δεν θα γίνεις ποτέ θρησκευόμενος. Δεν είμαι υπέρ της αγάπης. Η όλη μου προσπάθεια είναι υπέρ της θρησκείας.

 

"Οι ψευτο-θρησκείες σού δίνουν απλώς ετοιμοπαράδοτες φόρμουλες, ενώ θέλω ο ίδιος να σου δώσω την πραγματική εμπειρία – την οποία δεν μπορώ να δώσω… Μπορώ να δείξω απλώς το μονοπάτι, να σου εξηγήσω πώς συμβαίνει και μετά να σε αφήσω ελεύθερο να πειραματιστείς με τούτο, αν θέλεις. Αν δεν έχει αποτύχει η αγάπη, τότε δεν έχεις ενηλικιωθεί αρκετά για τη θρησκεία. Είσαι ανήλικος. Όποια κι αν είναι η ηλικία σου, δεν έχει σημασία΄ μπορεί να είναι εξήντα, μπορεί να είναι εβδομήντα, δεν έχει σημασία. Αν εξακολουθείς να ελπίζεις ότι μπορεί να πετύχει η αγάπη, τότε είσαι ακόμη ανήλικος. Αν όμως έχεις καταλήξει να το συνειδητοποιήσεις ολότελα αυτό, ότι είναι ενάντια στη φύση των πραγμάτων, ότι η ύπαρξη δεν λειτουργεί με αυτό τον τρόπο… Εσύ είσαι εσύ, ο άλλος είναι ο άλλος.

 

"Αν θέλεις να δοκιμάσεις την εμπειρία της ύπαρξης, δεν γίνεται μέσω του άλλου, γίνεται με ένα κατευθείαν άλμα μέσα στο εσωτερικό σου. Γίνεται μέσω εσού, μέσα από σένα. Και μόνο η αγάπη και η αποτυχία της μπορούν να σε ρίξουν προς τα μέσα, γιατί κάθε τι άλλο είναι πολύ κατώτερο της αγάπης." 

 

Osho, From Unconsciousness to Consciousness,  Ομιλία  #27

Να αγαπάς τον εαυτό σου

 

"Αρχίζουμε με μια από τις πιο βαθιές σούτρες τού Γκωτάμα Βούδα: 'Να αγαπάς τον εαυτό σου…'

"Το αντίθετο ακριβώς σε έχουν διδάξει όλες οι παραδόσεις του κόσμου, όλοι οι πολιτισμοί, όλες οι κουλτούρες, όλες οι εκκλησίες. Λένε: “Αγάπα τους άλλους, μην αγαπάς τον εαυτό σου.” Και υπάρχει κάποια πονηρή στρατηγική πίσω από τη διδασκαλία τους.

 

"Η αγάπη αποτελεί την τροφή της ψυχής. Όπως ακριβώς είναι το φαγητό για το σώμα, έτσι και η αγάπη είναι για την ψυχή. Χωρίς φαγητό το σώμα είναι αδύναμο, χωρίς αγάπη η ψυχή είναι αδύναμη. Και κανένα κράτος, καμιά εκκλησία, κανένα επενδυμένο συμφέρον δεν θέλησε ποτέ να έχει ανθρώπους με δυνατή ψυχή, γιατί ο άνθρωπος που έχει πνευματική ενέργεια είναι επόμενο να είναι εξεγερμένος.

 

"Η αγάπη σε κάνει εξεγερμένο, επαναστατικό. Η αγάπη σού δίνει φτερά να πετάξεις ψηλά. Η αγάπη σού δίνει ενόραση ως προς τα πράγματα, έτσι ώστε να μην μπορεί κανείς να σε εξαπατήσει, να σε εκμεταλλευτεί, να σε καταπιέσει. Και οι ιερείς κι οι πολιτικοί επιβιώνουν μόνο με το δικό σου αίμα – επιβιώνουν μόνο με την εκμετάλλευση. Όλοι οι ιερείς κι όλοι οι πολιτικοί είναι παράσιτα.

 

"Για να σε κάνουν αδύναμο πνευματικά, έχουν βρει μια σίγουρη μέθοδο, εκατό τοις εκατό εγγυημένη, δηλαδή να σε διδάσκουν να μην αγαπάς τον εαυτό σου. Αν δεν μπορεί ένας άνθρωπος να αγαπά τον εαυτό του, δεν μπορεί να αγαπά και κανέναν άλλο. Η διδασκαλία είναι πολύ πονηρή. Λένε “Αγάπα τους άλλους,” γιατί ξέρουν ότι αν δεν μπορείς να αγαπάς τον εαυτό σου, δεν μπορείς να αγαπάς καθόλου. Λένε όμως συνεχώς, “Αγάπα τους άλλους, αγάπα την ανθρωπότητα, αγάπα το Θεό, αγάπα τη φύση, αγάπα τη σύζυγό σου, αγάπα το σύζυγό σου, τα παιδιά σου, τους γονείς σου, αλλά μην αγαπάς τον εαυτό σου ” – διότι είναι εγωιστικό πράγμα να αγαπάς τον εαυτό σου κατ΄αυτούς.

 

"Επικρίνουν την αγάπη για τον εαυτό τόσο όσο τίποτε άλλο – κι έχουν κάνει τη διδασκαλία τους να δείχνει πολύ λογική. Λένε: “Αν αγαπάς τον εαυτό σου, θα γίνεις ένας εγωιστής, αν αγαπάς τον εαυτό σου, θα γίνεις νάρκισσος.” Δεν είναι αλήθεια. Ο άνθρωπος που αγαπά τον εαυτό του βλέπει ότι μέσα του δεν υπάρχει κανένα εγώ. Το εγώ προβάλλει ακριβώς καθώς αγαπάς τους άλλους χωρίς να αγαπάς τον εαυτό σου, καθώς προσπαθείς να αγαπάς τους άλλους.

 

"Οι ιεραπόστολοι, οι κοινωνικοί μεταρρυθμιστές, οι υπηρετούντες την κοινωνία έχουν το πιο μεγάλο εγώ του κόσμου – είναι φυσικό, διότι θεωρούν ότι είναι ανώτερα ανθρώπινα όντα. Δεν είναι κοινοί: οι κοινοί άνθρωποι αγαπούν τον εαυτό τους΄ εκείνοι αγαπούν τους άλλους, αγαπούν τα μεγάλα ιδανικά, αγαπούν το Θεό. Κι όλη τους η αγάπη είναι ψεύτικη, γιατί όλη τους η αγάπη δεν έχει καθόλου ρίζες. Ο άνθρωπος που αγαπάει τον εαυτό του κάνει το πρώτο βήμα προς την αληθινή αγάπη." 

 

Osho, The Dhammapada: The Way of the Buddha,  Τόμος 5, Ομιλία  #5

 

Στην πραγματική αγάπη μπορείς να είσαι μόνος

 

"Μπορεί να αγαπά κανείς βαθιά κι όμως να είναι μόνος. Μπορεί μάλιστα κανείς να είναι μόνος, μόνο όταν αγαπά σε βάθος. Το βάθος της αγάπης δημιουργεί έναν ωκεανό γύρω σου, ένα βαθύ ωκεανό, και γίνεσαι νησί, εντελώς μόνος. Ναι, ο ωκεανός ρίχνει συνεχώς τα κύματά του στην ακτή σου, αλλά όσο πιο πολύ χτυπάει με τα κύματά του την ακτή σου ο ωκεανός, τόσο πιο ενοποιημένος είσαι, τόσο πιο ριζωμένος, τόσο πιο επικεντρωμένος. Η αγάπη έχει αξία μόνον επειδή σου δίνει τη μοναχικότητα. Σου δίνει αρκετό χώρο ώστε να είσαι μόνος σου.

 

"Έχεις όμως μια ορισμένη ιδέα περί αγάπης΄ η ιδέα εκείνη δημιουργεί το πρόβλημα – όχι η ίδια η αγάπη, αλλά η ιδέα. Η ιδέα είναι ότι, με την αγάπη, οι εραστές εξαφανίζονται ο ένας μέσα στον άλλο, διαλύονται ο ένας μέσα στον άλλο. Υπάρχουν πράγματι στιγμές διάλυσης – αλλά αυτή είναι η ομορφιά της ζωής και κάθε τι του υπαρξιακού: ότι όταν διαλύονται οι εραστές ο ένας μέσα στον άλλο, τις ίδιες στιγμές εκείνες γίνονται πολύ συνειδητοί, σε μεγάλη εγρήγορση. Αυτή η διάλυση δεν είναι ένα είδος μέθης, εκείνη η διάλυση δεν είναι ασυνείδητη. Φέρνει μεγάλη συνειδητότητα, απελευθερώνει μεγάλη επίγνωση. Από τη μια μεριά διαλύονται, από την άλλη μεριά βλέπουν για πρώτη φορά την απόλυτη ομορφιά τού να είναι μόνοι. Ο άλλος τους προσδιορίζει, την μοναχικότητά τους΄ προσδιορίζουν οι ίδιοι τον άλλο. Κι είναι ευγνώμονες ο ένας προς τον άλλο. Είναι ακριβώς λόγω του άλλου που μπόρεσαν να δουν τον εαυτό τους΄ ο άλλος έγινε ένας καθρέφτης μέσα στον οποίο αντικατοπτρίζονται. Οι εραστές είναι καθρέφτες ο ένας για τον άλλο. Η αγάπη σε κάνει να έχεις επίγνωση του πρωταρχικού σου προσώπου.

 

"Δείχνει λοιπόν πολύ αντιφατικό, παράδοξο πράγμα, όταν το λέει έτσι κανείς: “Η αγάπη φέρνει μοναχικότητα.” Πάντα νόμιζες ότι η αγάπη φέρνει συνύπαρξη. Δεν λέω πως δεν φέρνει συνύπαρξη, όμως αν δεν είστε μόνοι, δεν μπορείτε να συνυπάρχετε. Ποιοι θα συνυπάρξουν; Χρειάζονται δυο άνθρωποι που θα συνυπάρξουν, δυο ανεξάρτητοι άνθρωποι χρειάζονται που θα συνυπάρξουν. Η συνύπαρξη θα είναι πλούσια, απείρως πλούσια, αν είναι εντελώς ανεξάρτητοι κι οι δυο άνθρωποι. Αν είναι εξαρτημένοι ο ένας από τον άλλο, δεν πρόκειται για συνύπαρξη – πρόκειται για σκλαβιά, πρόκειται για δεσμά.

 

"Αν είναι εξαρτημένοι ο ένας από τον άλλο, γαντζωμένοι, κτητικοί, αν δεν επιτρέπουν ο ένας στον άλλο να είναι μόνοι, αν δεν επιτρέπουν ο ένας στον άλλο να έχει αρκετό χώρο ώστε να μεγαλώσει, τότε είναι εχθροί, όχι εραστές΄ είναι καταστροφικοί ο ένας για τον άλλο, δεν βοηθούν ο ένας τον άλλο να βρει την ψυχή του, την ύπαρξή του. Τι είδους αγάπη είναι αυτή; Ίσως να είναι απλώς φόβος μήπως μείνουν μόνοι΄ κι έτσι μένουν προσκολλημένοι μεταξύ τους. Όμως η πραγματική αγάπη δεν γνωρίζει από φόβο. Στην πραγματική αγάπη μπορείς να είσαι μόνος, εντελώς μόνος, και μέσα από αυτή τη μοναχικότητα προβάλλει η συνύπαρξη."

 

Osho, The Dhammapada: The Way of the Buddha, Τόμος 2, Ομιλία  #4

Η αγάπη δεν χρειάζεται κάποια αναφορά

 

"Η αγάπη δεν χρειάζεται κάποια αναφορά – αυτή είναι η ομορφιά της αγάπης κι η ελευθερία της αγάπης. Το μίσος είναι δεσμά. Το μίσος είναι φυλάκιση – που την επιβάλεις ο ίδιος στον εαυτό σου. Και το μίσος δημιουργεί μίσος, το μίσος προκαλεί μίσος. Αν μισείς κάποιον, δημιουργείς μίσος για σένα στην καρδιά εκείνου του ανθρώπου. Κι ολόκληρος ο κόσμος ζει με μίσος, με καταστροφικότητα, με βία, με ζήλεια, με ανταγωνιστικότητα. Οι άνθρωποι αρπάζουν από το λαιμό ο ένας τον άλλο είτε στην πραγματικότητα, στις πράξεις, ή τουλάχιστον με τον νου τους΄ με τις σκέψεις τους, οι πάντες φονεύουν, σκοτώνουν. Γι΄αυτό και έχουμε μετατρέψει σε κόλαση τούτη την όμορφη γη – η οποία θα μπορούσε να έχει γίνει παράδεισος.

 

"Αγάπα κι η γη θα γίνει πάλι παράδεισος. Κι η τεράστια ομορφιά της αγάπης είναι ότι δεν έχει αναφορά. Η αγάπη έρχεται από σένα δίχως κανένα λόγο. Πρόκειται για το ξεχείλισμα της ευδαιμονίας σου, πρόκειται για το μοίρασμα της καρδιάς σου. Πρόκειται για το μοίρασμα του τραγουδιού της ύπαρξής σου. Και το μοίρασμα είναι τόσο χαρούμενο – γι΄αυτό και μοιράζεται κανείς. Μοιράζεται για χάρη του μοιράσματος, χωρίς κανένα άλλο κίνητρο.

 

"Αλλά η αγάπη που γνώρισες στο παρελθόν δεν είναι η αγάπη για την οποία μιλά ο Βούδας ή για την οποία μιλώ εγώ. Η αγάπη σου δεν είναι τίποτε άλλο από την άλλη πλευρά του μίσους. Επομένως, η αγάπη σου έχει κάποια αναφορά: κάποιος ήταν θαυμάσιος απέναντί σου χθες, ήταν τόσο καλός που αισθάνεσαι μεγάλη αγάπη για κείνον. Δεν είναι αγάπη αυτό΄ είναι η άλλη πλευρά του μίσους – η αναφορά το αποδεικνύει. ΄Η κάποιος θα είναι αύριο καλός μαζί σου: ο τρόπος που σου χαμογέλασε, ο τρόπος που σου μίλησε, ο τρόπος που σε κάλεσε για αύριο στο σπίτι του – θα σου δείξει αγάπη. Κι αμέσως εμφανίζεται μεγάλη αγάπη.

 

"Δεν είναι αυτή η αγάπη για την οποία μιλούν οι βούδες. Είναι μίσος που μεταμφιέζεται σε αγάπη – γι΄αυτό ακριβώς και μπορεί να μετατραπεί σε μίσος η αγάπη σου ανά πάσα στιγμή. Ξύσε λίγο έναν άνθρωπο κι η αγάπη εξαφανίζεται και προβάλλει το μίσος. Δεν είναι ούτε καν επιδερμική. Ακόμη κι οι λεγόμενοι μεγάλοι εραστές τσακώνονται συνέχεια, κυνηγούν συνεχώς ο ένας τον άλλο – γκρινιάζουν, καταστρέφουν. Κι ο κόσμος νομίζει πως αυτό είναι αγάπη…

 

"Η αγάπη σου δεν είναι αληθινά αγάπη: είναι το ακριβώς αντίθετό της. Είναι μίσος μεταμφιεσμένο σε αγάπη, καμουφλαρισμένο σαν αγάπη, παρελαύνοντας σαν αγάπη. Η αληθινή αγάπη δεν έχει κάποια αναφορά. Δεν σκέφτεται το χθες, δεν σκέφτεται το αύριο. Η αληθινή αγάπη είναι ένα αυθόρμητο ξεχείλισμα χαράς από μέσα σου και με το μοίρασμά της και την προσφορά της να πέφτει βροχή – για κανένα άλλο λόγο, χωρίς κανένα άλλο κίνητρο εκτός από τη χαρά του μοιράσματός της." 

 

Osho, The Dhammapada: The Way of the Buddha, Τόμος 1, Ομιλία  #1

Η αγάπη είναι κατά βάση μια κατάσταση ύπαρξης

 

"Το θέμα είναι όχι η σχέση αλλά η κατάσταση΄ δεν είσαι ερωτευμένος, είσαι ο ίδιος αγάπη. Όποτε μιλώ για την αγάπη, να το θυμάσαι: μιλώ για την κατάσταση της αγάπης. Είναι πράγματι πολύ καλό πράγμα η σχέση, αλλά θα είναι η σχέση ψεύτικη αν δεν έχεις φτάσει έως την κατάσταση της αγάπης. Τότε η σχέση δεν είναι μόνο υποκριτική, είναι κι επικίνδυνα υποκριτική, γιατί μπορεί να σε εξαπατά συνεχώς΄ μπορεί να σου δίνει συνεχώς την εντύπωση ότι ξέρεις τι είναι η αγάπη, ενώ εσύ δεν ξέρεις. Η αγάπη είναι κατά βάση μια κατάσταση ύπαρξης΄ δεν είσαι ερωτευμένος, είσαι ο ίδιος αγάπη.

 

"Κι η αγάπη αυτή εμφανίζεται όχι γιατί ερωτεύτηκες κάποιον. Η αγάπη αυτή εμφανίζεται όταν πηγαίνεις μέσα σου – όχι πέφτοντας προς τα κάτω, αλλά ανεβαίνοντας προς τα πάνω, πετώντας προς τα πάνω, πιο ψηλά από σένα τον ίδιο. Είναι ένα είδος ξεπεράσματος. Ο άνθρωπος είναι αγάπη όταν η ύπαρξή του είναι σιωπηλή΄ πρόκειται για το τραγούδι της αγάπης. Ένας βούδας είναι ο ίδιος αγάπη, ένας Ιησούς είναι αγάπη – όχι αγαπώντας κάποιον συγκεκριμένο άνθρωπο, αλλά όντας απλώς αγάπη. Η ίδια τους η ατμόσφαιρα αποτελεί αγάπη. Δεν απευθύνεται προς κάποιον συγκεκριμένο, απλώνεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Όποιος πλησιάσει έναν βούδα θα το αισθανθεί αυτό, θα πέσει σαν βροχή επάνω του, θα λουστεί με τούτο. Και συμβαίνει δίχως όρους.

 

"Η αγάπη δεν θέτει όρους, δεν έχει εάν και αλλά. Η αγάπη δεν λέει ποτέ, “Κάλυψε αυτές τις προϋποθέσεις και τότε θα σε αγαπήσω.” Η αγάπη είναι σαν την αναπνοή: όταν συμβαίνει, είσαι απλώς αγάπη. Δεν έχει σημασία ποιος σε πλησιάζει, αμαρτωλός ή άγιος. Όποιος σε πλησιάζει αρχίζει να νιώθει τον παλμό της αγάπης, γίνεται χαρούμενος. Η αγάπη αποτελεί άνευ όρων δόσιμο – αλλά μόνο εκείνοι που έχουν είναι ικανοί να δίνουν." 

 

Osho, The Guest, Ομιλία  #5

 

Το πρώτο κυματάκι της αγάπης πρέπει να είναι για τον εαυτό σου

 

"Η υγιής αγάπη για τον εαυτό αποτελεί μια μεγάλη θρησκευτική αξία. Ο άνθρωπος που δεν αγαπά τον εαυτό του δεν θα μπορέσει να αγαπήσει και κανέναν άλλο, ποτέ. Το πρώτο κυματάκι της αγάπης πρέπει να σχηματιστεί μέσα στην καρδιά σου. Αν δεν έχει σχηματιστεί για σένα τον ίδιο, δεν μπορεί να σχηματιστεί και για κανέναν άλλο, γιατί όλοι οι άλλοι βρίσκονται μακρύτερα από σένα.

 

"Είναι σα να ρίχνεις μια πέτρα μέσα στην σιωπηλή λίμνη – τα πρώτα κυματάκια σχηματίζονται γύρω από την πέτρα κι έπειτα απλώνονται συνεχώς ως τις πιο μακρινές ακτές. Το πρώτο κυματάκι της αγάπης πρέπει να είναι γύρω από τον εαυτό σου. Πρέπει να αγαπά κανείς το σώμα του, πρέπει να αγαπά την ψυχή του, πρέπει να αγαπά την ολότητά του.

 

"Και είναι φυσικό αυτό΄ αλλιώς δεν θα μπορούσες να επιβιώσεις καθόλου. Και είναι όμορφο, γιατί σε ομορφαίνει. Ο άνθρωπος που αγαπά τον εαυτό του γεμίζει χάρη, κομψότητα. Ο άνθρωπος που αγαπά τον εαυτό του είναι επόμενο να γίνει πιο σιωπηλός, πιο διαλογιστικός, πιο προσευχητικός από τον άνθρωπο που δεν αγαπά τον εαυτό του.

 

"Αν δεν αγαπάς το σπίτι σου, δεν το καθαρίζεις΄ αν δεν αγαπάς το σπίτι σου, δεν το βάφεις΄ αν δεν το αγαπάς, δεν θα το περιβάλεις με έναν όμορφο κήπο με μια λιμνούλα με λωτούς. Αν αγαπάς τον εαυτό σου, θα δημιουργήσεις ένα κήπο γύρω σου. Θα προσπαθήσεις να αναπτύξεις τις δυνατότητές σου, θα προσπαθήσεις να φέρεις προς τα έξω όλα όσα έχεις μέσα σου να εκφράσεις. Αν αγαπάς, θα δίνεις συνεχώς σαν βροχή στον εαυτό σου, θα τρέφεις συνεχώς τον εαυτό σου.

 

"Κι αν αγαπάς τον εαυτό σου, θα εκπλαγείς: θα σε αγαπούν κι οι άλλοι. Κανείς δεν αγαπάει έναν άνθρωπο που δεν αγαπά τον εαυτό του. Αν δεν μπορείς καν εσύ να αγαπάς τον εαυτό σου, ποιος άλλος θα μπει στον κόπο; Κι ο άνθρωπος που δεν αγαπάει τον εαυτό του, δεν μπορεί να παραμείνει ουδέτερος. Να θυμάσαι, στη ζωή δεν υπάρχει ουδετερότητα." 

 

Osho, The Secret, Ομιλία  #18

 

Οι σχέσεις καταστρέφουν την αγάπη

 

"Οι σχέσεις έχουν δομή, ενώ η αγάπη είναι αδόμητη. Η αγάπη σχετίζεται, ασφαλώς, αλλά δεν γίνεται ποτέ μια σχέση. Η αγάπη είναι μια διαδικασία τη μια στιγμή κατόπιν της άλλης. Να το θυμάσαι. Η αγάπη είναι κατάσταση της ύπαρξής σου, δεν είναι σχέση. Υπάρχουν άνθρωποι γεμάτοι αγάπη και άνθρωποι χωρίς αγάπη. Οι άνθρωποι χωρίς αγάπη υποκρίνονται ότι είναι γεμάτοι αγάπη μέσω των σχέσεων. Οι άνθρωποι που είναι γεμάτοι αγάπη δεν χρειάζεται να έχουν κάποια σχέση – η αγάπη αρκεί.

 

"Να είσαι άνθρωπος γεμάτος αγάπη, αντί να έχεις μια ερωτική σχέση – γιατί οι σχέσεις συμβαίνουν τη μια μέρα κι εξαφανίζονται την άλλη. Είναι λουλούδια΄ το πρωί ανθίζουν, ως το βράδυ πια έχουν χαθεί.

 

"Εσύ να είσαι άνθρωπος γεμάτος αγάπη.

 

"Αλλά οι άνθρωποι δυσκολεύονται πολύ να είναι γεμάτοι αγάπη κι έτσι δημιουργούν σχέσεις – και με αυτό τον τρόπο εξαπατούν, ότι “Τώρα είμαι άνθρωπος με αγάπη, γιατί έχω σχέση.” Και η σχέση ίσως να είναι απλώς μια μονοπωλιακή σχέση, κτητική, αποκλειστική.

 

"Η σχέση μπορεί να υπάρχει απλώς εξαιτίας του φόβου, ίσως να είναι άσχετη εντελώς με την αγάπη. Η σχέση μπορεί να είναι απλώς ένα είδος ασφάλειας – οικονομικής ή άλλης. Η σχέση είναι αναγκαία μόνο και μόνο διότι δεν υπάρχει αγάπη. Η σχέση είναι ένα υποκατάστατο.

 

"Να είσαι σε εγρήγορση! Η σχέση καταστρέφει την αγάπη, καταστρέφει την ίδια την πιθανότητα της γέννησής της." 

 

Osho, Walk Without Feet, Fly Without Wings and Think Without Mind, Ομιλία  #8

  

Χωρίς αγάπη, δεν υπάρχει καμιά ποίηση στη ζωή

 

"Σε καταλαμβάνει ένας φόβος πιο μεγάλος από του θανάτου, όποτε αγαπάς. Γι΄αυτό κι έχει εξαφανιστεί η αγάπη από τον κόσμο. Σπάνια, πολύ σπάνια συμβαίνει το φαινόμενο να κατέλθει εδώ η αγάπη. Αυτό που αποκαλείς αγάπη είναι ένα κάλπικο νόμισμα: το έχεις επινοήσει, γιατί είναι πολύ δύσκολο να ζήσεις χωρίς αγάπη. Είναι δύσκολο, επειδή χωρίς αγάπη η ζωή δεν έχει κανένα νόημα΄ είναι άνευ νοήματος. Χωρίς αγάπη, η ζωή δεν έχει καμιά ποίηση. Χωρίς αγάπη, υπάρχει το δέντρο, αλλά δεν ανθίζει ποτέ. Χωρίς αγάπη, δεν μπορείς να χορέψεις, δεν μπορείς να γιορτάσεις, δεν μπορείς να νιώσεις ευγνωμοσύνη, δεν μπορείς να προσευχηθείς. Χωρίς αγάπη, οι ναοί είναι κοινά σπίτια΄ με αγάπη, το κοινό σπίτι μεταμορφώνεται, μετατρέπεται σε ναό. Χωρίς αγάπη παραμένεις απλές δυνατότητες – άδειες χειρονομίες. Με την αγάπη, για πρώτη φορά γίνεσαι ουσιώδης. Με την αγάπη, για πρώτη φορά προβάλλει μέσα σου η ψυχή. Φεύγει το εγώ, προβάλλει όμως η ψυχή...

 

"Να πηγαίνεις προς την αγάπη σημαίνει να πηγαίνεις προς την άβυσσο. Αρχίζει να ταλαντεύεται κανείς, να νιώθει ζαλισμένος. Πήγαινε σε κάποιο ύψος στα Ιμαλάϊα και κοίτα κάτω την κοιλάδα΄ η κοιλάδα εκείνη δεν είναι τίποτα. Όταν κοιτάς την κοιλάδα της αγάπης, σε αδράχνει ένας τεράστιος φόβος. Μένεις σχεδόν παράλυτος: δεν μπορείς να ξεφύγεις, δεν μπορείς να κάνεις το άλμα. Τρέμεις από άπειρο φόβο. Τι να κάνεις; Δεν είναι δυνατό να γυρίσεις πίσω, γιατί η αγάπη έλκει: η αγάπη καλεί τα βάθη σου, η αγάπη καλεί το μέλλον σου, η αγάπη καλεί τις δυνατότητές σου΄ η αγάπη σού δίνει μια φευγαλέα ματιά σε εκείνο που μπορείς να είσαι. Δεν μπορείς να της ξεφύγεις και δεν μπορείς και να κάνεις το άλμα, γιατί το κόστος είναι υπερβολικά μεγάλο. Θα χρειαστεί να αφήσεις τον εαυτό σου – όλα όσα νόμιζες ότι είναι ο εαυτός σου – την εικόνα, το παρελθόν, την ταυτότητα.

 

"Σου λέω όμως, το κόστος δείχνει να είναι υπερβολικό μόνο πριν από το άλμα. Μόλις κάνεις το άλμα… θα ξέρεις τότε πως ό,τι κι αν εγκατέλειψες δεν είναι τίποτε κι ό,τι έχεις πετύχει είναι απείρως πολύτιμο. Να σου πω ένα παράδοξο πράγμα: η αγάπη απαιτεί να αφήσεις αυτό που δεν έχεις κι η αγάπη σού προσφέρει εκείνο που έχεις ήδη. Η αγάπη θέλει να απαλλαγείς από εκείνο το οποίο δεν έχεις."

 

Osho, Come Follow to You , Τόμος 4, Ομιλία  #6

  

Η αγάπη είναι μια πύλη

 

"Αν υπάρχει πάθος στην αγάπη, τότε η αγάπη θα μετατραπεί σε κόλαση. Αν υπάρχει προσκόλληση στην αγάπη, τότε η αγάπη θα είναι μια φυλακή. Αν η αγάπη είναι δίχως πάθος, θα μετατραπεί σε παράδεισο. Αν η αγάπη είναι δίχως προσκόλληση, τότε η αγάπη η ίδια αποτελεί το θεϊκό στοιχείο.

 

"Η αγάπη έχει και τις δυο αυτές δυνατότητες. Μπορείς να έχεις πάθος και προσκόλληση στην αγάπη: τότε θα είναι σαν να έχεις δέσει μια πέτρα γύρω από το λαιμό του πουλιού της αγάπης, ώστε να μην μπορεί να πετάξει. ΄Η σαν να έχεις βάλει το πουλί της αγάπης μέσα σε ένα χρυσό κλουβί. Όσο πολύτιμο κι αν είναι το κλουβί – μπορεί να είναι κατάστικτο με διαμάντια και κοσμήματα – το κλουβί παραμένει κλουβί και θα καταστρέψει την ικανότητα του πουλιού να πετάει.

 

"Όταν αφαιρείς από την αγάπη το πάθος και την προσκόλληση, όταν η αγάπη σου είναι αγνή, αθώα, άμορφη, όταν δίνεις με την αγάπη και δεν απαιτείς, όταν η αγάπη είναι μόνον ένα δόσιμο, όταν η αγάπη είναι αυτοκράτορας, όχι ζητιάνος, όταν είσαι ευτυχισμένος που κάποιος έχει αποδεχτεί την αγάπη σου και δεν εμπορεύεσαι την αγάπη, δεν ζητάς τίποτε σε ανταπόδοση, τότε ελευθερώνεις αυτό το πουλί της αγάπης για να πετάξει στον ανοικτό ουρανό. Τότε δυναμώνεις τα φτερά του. Τότε το πουλί αυτό μπορεί να ξεκινήσει το ταξίδι προς το άπειρο.

 

"Η αγάπη έχει κάνει ανθρώπους να ξεπέσουν κι η αγάπη έχει κάνει ανθρώπους να ανέβουν ψηλά. Όλα εξαρτώνται από το τι έχεις κάνει με την αγάπη. Η αγάπη είναι ένα πολύ μυστηριακό φαινόμενο. Αποτελεί μια πύλη – από τη μια μεριά υπάρχει ο πόνος, από την άλλη μεριά υπάρχει η ευδαιμονία΄ από τη μια μεριά υπάρχει η κόλαση, από την άλλη μεριά υπάρχει ο παράδεισος΄ από τη μια μεριά υπάρχει η σανσάρα, ο τροχός της ζωής και του θανάτου, από την άλλη μεριά υπάρχει η απελευθέρωση. Η αγάπη είναι μια πύλη.

 

"Αν έχεις γνωρίσει μόνο την αγάπη που είναι γεμάτη από πάθος και προσκόλληση, τότε όταν λέει ο Ιησούς, “Ο Θεός είναι αγάπη,” δεν θα μπορέσεις να το καταλάβεις. Όταν αρχίζει να λέει ένα τραγούδι αγάπης η Σαχάτζο, θα νιώσεις μεγάλη νευρικότητα: “Δεν έχει νόημα! Αγάπησα κι εγώ, αλλά σαν ανταπόδοση βρήκα μόνο τη δυστυχία. Στο όνομα της αγάπης αποκόμισα μόνο μια σοδειά από αγκάθια, κανένα λουλούδι δεν άνθισε ποτέ για μένα.” Η άλλη αγάπη θα μοιάζει να είναι της φαντασίας. Η αγάπη που γίνεται αφοσίωση, που γίνεται προσευχή, που γίνεται απελευθέρωση, θα μοιάζει μόνο με ένα παιγνίδι από λέξεις.

 

"Γνώρισες κι εσύ την αγάπη – αλλά όποτε γνώριζες την αγάπη, γνώριζες μόνο μια αγάπη γεμάτη από πάθος και προσκόλληση. Η αγάπη δεν ήταν πραγματικά αγάπη. Η αγάπη σου ήταν ένα πέπλο που έκρυβε το πάθος, την προσκόλληση και το σεξ. Εξωτερικά την ονόμαζες αγάπη, εσωτερικά ήταν κάτι άλλο. Τι επιθυμούσες όταν ερωτευόσουν μια γυναίκα ή έναν άντρα; Η επιθυμία σου ήταν σεξουαλική κι η αγάπη ήταν μόνον ο εξωτερικός διάκοσμος.”

 

Osho, Showering without Clouds,  Ομιλία  #2

  

Ο κόσμος θα αφήσει τους πολέμους μόνον όταν ξαναμπεί στον κόσμο η αγάπη

 

"Η κοινωνία δεν επιτρέπει να υπάρχει αγάπη, γιατί όταν αγαπάει βαθιά ένας άνθρωπος δεν μπορείς να τον χειραγωγείς. Δεν μπορείς να τον στείλεις στον πόλεμο΄ θα πει εκείνος: Είμαι τόσο ευτυχισμένος! Πού με στέλνετε; Και γιατί να πάω να σκοτώνω αγνώστους, οι οποίοι μπορεί να είναι ευτυχισμένοι μέσα στο σπίτι τους; Και δεν έχουμε καμιά σύγκρουση, κανένα αντικρουόμενο συμφέρον…

 

"Αν η νεότερη γενιά προχωρήσει όλο και πιο βαθιά στην αγάπη, θα εξαφανιστούν οι πόλεμοι, γιατί δεν θα μπορείς να βρεις αρκετούς τρελούς ανθρώπους που θα πάνε στον πόλεμο. Αν αγαπάς, έχεις δοκιμάσει κάτι από τη γεύση της ζωής΄ δεν θα σου αρέσει ο θάνατος και ο φόνος των ανθρώπων. Όταν δεν αγαπάς, δεν έχεις δοκιμάσει κάτι από τη γεύση της ζωής΄ αγαπάς το θάνατο.

 

"Ο φόβος σκοτώνει, θέλει να σκοτώνει. Ο φόβος είναι καταστροφικός, η αγάπη είναι δημιουργική ενέργεια. Όταν αγαπάς, θέλεις να δημιουργείς – ίσως να θέλεις να πεις ένα τραγούδι ή να ζωγραφίσεις ή να δημιουργήσεις ποίηση, αλλά δεν θα σου αρέσει η ξιφολόγχη ή η ατομική βόμβα και να πηγαίνεις σαν τρελός να σκοτώσεις ανθρώπους που σου είναι τελείως άγνωστοι, που δεν σου έχουν κάνει τίποτα΄ που είναι το ίδιο άγνωστοι σε σένα όσο κι εσύ είσαι άγνωστος σε κείνους.

 

"Ο κόσμος θα αφήσει τους πολέμους μόνον όταν ξαναμπεί στον κόσμο η αγάπη. Οι πολιτικοί δεν θέλουν να αγαπάς, η κοινωνία δεν θέλει να αγαπάς, η οικογένεια δεν σου επιτρέπει να αγαπάς: θέλουν όλοι να ελέγχουν την ενέργεια της αγάπης σου, γιατί αυτή είναι η μόνη ενέργεια που υπάρχει. Γι΄αυτό και υπάρχει ο φόβος.

 

"Αν με καταλαβαίνεις καλά, άφησε όλους τους φόβους και αγάπα όλο και πιο πολύ δίχως όρους – και μην σκέφτεσαι ότι κάνεις κάτι για τον άλλο όταν αγαπάς, κάνεις κάτι για τον εαυτό σου. Όταν αγαπάς, είναι αυτό ωφέλιμο για σένα. Μην περιμένεις λοιπόν΄ μην λες ότι όταν αγαπήσουν οι άλλοι, θα αγαπήσεις κι εσύ – δεν είναι εκεί το ζήτημα καθόλου.

 

"Να είσαι εγωιστής. Η αγάπη είναι εγωιστική. Αγάπα τους ανθρώπους – θα σε ικανοποιήσει τούτο, θα δέχεσαι όλο και πιο πολλή ευλογία μέσα από τούτο.

 

"Κι όταν πάει βαθύτερα η αγάπη, θα εξαφανιστεί ο φόβος΄ η αγάπη είναι το φως, ο φόβος είναι το σκοτάδι." 

 

Osho, Talking Tao, Ομιλία  #2

 

Η αγάπη είναι το μόνο νόημα

 

 "Πράγματι, όταν ερωτεύεσαι, εγκαταλείπεις εντελώς τη λογική σου. Γι΄αυτό και λέμε ότι "πέφτει" κανείς στα δίχτυα της αγάπης. Πέφτει από πού; Πέφτει από το κεφάλι προς τα κάτω στην καρδιά. Χρησιμοποιούμε αυτή την επικριτική έκφραση, ότι "πέφτει," επειδή το κεφάλι, η λογική, δεν μπορεί να το δει αυτό χωρίς να το επικρίνει. Πρόκειται για πτώση. Είναι η αγάπη πραγματικά μια πτώση ή μια άνοδος; Γίνεσαι με κείνην κάτι περισσότερο ή κάτι το λιγότερο; Διευρύνεσαι ή συρρικνώνεσαι; Με την αγάπη γίνεσαι πιο πολύς! Η συνειδητότητά σου είναι περισσότερη, το συναίσθημά σου είναι περισσότερο΄ η εκστατική σου αίσθηση είναι περισσότερη, η ευαισθησία σου είναι περισσότερη. Είσαι πιο ζωντανός, ένα όμως πράγμα είναι λιγότερο: η λογική είναι λιγότερη. Δεν μπορείς να βγάλεις νόημα΄ είναι τυφλή. Σε ό,τι αφορά τη λογική, είναι τυφλή. Η καρδιά έχει τη δική της λογική – άλλο πράγμα αυτό – κι η καρδιά έχει τα δικά της μάτια, αλλά αυτό είναι κάτι άλλο. Τα μάτια της λογικής δεν βρίσκονται εκεί, λέει λοιπόν η λογική ότι πρόκειται για πτώση΄ ότι έχεις ξεπέσει.

 

"Αν δεν αρχίσει να λειτουργεί το κέντρο της καρδιάς και πάλι, ο άνθρωπος δεν θα είναι ικανός να αγαπά κι όλη η δυστυχία της σύγχρονης ζωής υπάρχει επειδή, αν δεν αγαπά, δεν μπορεί να νιώσει πως έχει κάποιο νόημα η ζωή του. Η ζωή δείχνει να μην έχει νόημα. Η αγάπη τής δίνει νόημα΄ η αγάπη είναι το μόνο νόημα. Αν δεν είσαι ικανός να αγαπάς, θα χάσεις κάθε νόημα και θα νιώθεις ότι υπάρχεις χωρίς κανένα νόημα, μάταια, και θα γίνει ελκυστική η αυτοκτονία. Θα θέλεις τότε να αυτοκτονήσεις, να ξεκάνεις τον εαυτό σου, να τον τελειώσεις, γιατί τι νόημα έχει να υπάρχεις;

 

"Δεν μπορεί να ανεχθεί κανείς απλώς να υφίσταται. Η ύπαρξη πρέπει να έχει κάποιο νόημα΄ διαφορετικά, ποιος ο λόγος; Γιατί να παρατείνεις χωρίς λόγο τον εαυτό σου διαρκώς; Γιατί να επαναλαμβάνεις συνέχεια το ίδιο μοτίβο κάθε μέρα; Να σηκώνεσαι από το κρεβάτι και να κάνεις το ίδιο πράγμα και μετά πάλι να κοιμάσαι και την επόμενη μέρα το ίδιο μοτίβο: γιατί;

 

"Μέχρι τώρα το έκανες αυτό και τι συνέβη; Και θα το κάνεις ακόμη, εκτός κι αν έρθει ο θάνατος και σε απαλλάξει από το σώμα σου. Τι νόημα έχει λοιπόν; Η αγάπη δίνει νόημα. Δεν είναι πως εμφανίζεται κάποιο αποτέλεσμα ή κάποιος στόχος μέσω της αγάπης – όχι! Μέσω της αγάπης, η κάθε στιγμή αποκτά αξία από μόνη της. Τότε δεν το ρωτάς ποτέ αυτό. Αν ρωτάει κάποιος ποιο νόημα έχει η ζωή, ρωτάει επειδή δεν έχει μπορέσει να ανθίσει ο ίδιος σε μια εμπειρία αγάπης. Όποτε αγαπάει κανείς, δεν ρωτάει ποτέ τι νόημα έχει η ζωή. Το ξέρει το νόημα΄ δεν υπάρχει λόγος να ρωτήσει. Το ξέρει το νόημα! Το νόημα υπάρχει: η αγάπη είναι το νόημα της ζωής."

 

Osho, The Book of Secrets ,  Ομιλία  #44

 

Ο άνθρωπος που είναι γεμάτος αγάπη βρίσκεται στον παράδεισο

 

"Δίχως αγάπη, ο άνθρωπος είναι μόνος, χωρισμένος από τον πυρήνα της ύπαρξης. Δίχως αγάπη, ο καθένας αποτελεί μια μοναχική οντότητα, που της λείπει η οποιαδήποτε σύνδεση με άλλους τού είδους του. Σήμερα ο άνθρωπος βρίσκεται να είναι τελείως μόνος. Είμαστε όλοι αποκλεισμένοι ο ένας από τον άλλο, παγιδευμένοι μέσα στον εαυτό μας. Είναι σαν να βρίσκεται κανείς μέσα στον τάφο. Παρόλο που είναι ζωντανός, ο άνθρωπος είναι ένα πτώμα.

 

"Βλέπεις την αλήθεια αυτού που λέω; Είσαι ζωντανός; Νιώθεις τη ροή της αγάπης μέσα στις φλέβες σου; Αν δεν τη νιώθεις αυτή τη ροή, αν έχει σταματήσει ο παλμός της αγάπης μέσα στην καρδιά σου, θα πρέπει τότε να καταλάβεις ότι δεν είσαι πραγματικά ζωντανός καθόλου.

 

"Έκανα κάποτε ένα ταξίδι και με ρώτησε κάποιος ποια λέξη είναι η πιο πολύτιμη στο λεξιλόγιο του ανθρώπου. Η απάντησή μου ήταν, Αγάπη. Ο άνθρωπος εξεπλάγη. Είπε ότι περίμενε πως θα απαντήσω ψυχή ή Θεός. Γέλασα και είπα, “Η αγάπη είναι Θεός." 

 

"Ανυψώνεται κανείς πάνω στην αχτίδα της αγάπης και μπαίνει στο φωτισμένο βασίλειο του Θεού. Είναι καλύτερα να πεις ότι η αγάπη είναι Θεός, αντί να πεις ότι η αλήθεια είναι ο Θεός, επειδή η αρμονία, η ομορφιά, η ζωντάνια κι η μακαριότητα που αποτελούν μέρος της αγάπης δεν αποτελούν μέρος της αλήθειας. Την αλήθεια χρειάζεται να τη γνωρίσεις΄ την αγάπη χρειάζεται να την αισθανθείς καθώς και να την γνωρίσεις. Το μεγάλωμα κι η τελειοποίηση της αγάπης οδηγούν στην τελική συγχώνευση με το Θεό.

 

"Η πιο μεγάλη φτώχεια που υπάρχει είναι η απουσία της αγάπης. Ο άνθρωπος που δεν έχει αναπτύξει την ικανότητα να αγαπά ζει μέσα στη δική του ιδιωτική κόλαση. Ο άνθρωπος που είναι γεμάτος αγάπη είναι στον παράδεισο. Μπορείς να δεις τον άνθρωπο ως ένα θαυμάσιο και μοναδικό στο είδος του φυτό, ένα φυτό που μπορεί να παράγει και νέκταρ και δηλητήριο. Αν κάποιος άνθρωπος ζει με μίσος, μαζεύει μια σοδιά με δηλητήριο΄ αν ζει με αγάπη, συλλέγει ανθούς γεμάτους νέκταρ."

 

Osho, The Long, the Short and the All,  Ομιλία  #6

  

Η αγάπη κι η ανάγκη για αγάπη είναι δυο διαφορετικά πράγματα

 

"Γεμίστε τη ζωή σας με αγάπη. Θα πείτε όμως, “Πάντα αγαπάμε. ” Κι εγώ σου λέω, σπάνια αγαπάς. Ίσως να διψάς για αγάπη… κι υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στα δυο. Η αγάπη κι η ανάγκη για αγάπη είναι δυο πολύ διαφορετικά πράγματα. Οι περισσότεροι από μας μένουμε σαν τα μικρά παιδιά σε όλη μας τη ζωή, γιατί οι πάντες αναζητούν την αγάπη. Είναι πολύ μυστηριακό πράγμα να αγαπάς΄ να διψάς για αγάπη είναι πολύ παιδιάστικο πράγμα. Τα μικρά παιδιά θέλουν αγάπη΄ όταν τους δίνει αγάπη η μητέρα, μεγαλώνουν. Θέλουν αγάπη κι από τους άλλους επίσης και η οικογένεια τα αγαπάει. Μετά, όταν μεγαλώνουν, αν είναι άντρες, θέλουν αγάπη από τις συζύγους τους, κι αν είναι γυναίκες, θέλουν αγάπη από τους συζύγους τους.

 

"Κι όποιος θέλει αγάπη, υποφέρει, γιατί την αγάπη δεν γίνεται να την ζητάς, την αγάπη γίνεται μόνο να τη δίνεις. Όταν τη θέλεις, δεν υπάρχει καμιά βεβαιότητα ότι θα την πάρεις. Κι αν ο άνθρωπος από τον οποίο περιμένεις αγάπη περιμένει κι εκείνος αγάπη από σένα, υπάρχει πρόβλημα. Θα είναι σαν να συναντιούνται δυο ζητιάνοι και να ζητιανεύουν μαζί. Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν προβλήματα γάμου μεταξύ των συζύγων και ο μόνος λόγος είναι ότι περιμένουν κι οι δυο αγάπη ο ένας από τον άλλο, αλλά δεν είναι σε θέση να δίνουν αγάπη.

 

"Σκέψου το λίγο – τη συνεχή σου ανάγκη για αγάπη. Θέλεις να σε αγαπάει κάποιος κι αν σε αγαπάει κάποιος, νιώθεις καλά. Εκείνο που δεν ξέρεις όμως είναι ότι ο άλλος σε αγαπάει μόνο και μόνο γιατί θέλει να τον αγαπάς εσύ. Είναι ακριβώς όπως όταν ρίχνει κανείς δόλωμα στα ψάρια: δεν το ρίχνει για να φάνε τα ψάρια, το ρίχνει για να πιάσει τα ψάρια. Όλοι οι ερωτευμένοι άνθρωποι που βλέπεις γύρω σου ρίχνουν απλώς δόλωμα για να πάρουν αγάπη. Ρίχνουν για λίγο το δόλωμα, μέχρι που να αρχίσει ο άλλος να αισθάνεται ότι υπάρχει η δυνατότητα να πάρει αγάπη από τον άνθρωπο αυτό. Θα αρχίσει τότε κι εκείνος να δείχνει αγάπη, μέχρι που τελικά θα συνειδητοποιήσουν ότι είναι κι οι δυο ζητιάνοι. Έκαναν ένα λάθος: ο καθένας τους νόμιζε πως ο άλλος είναι αυτοκράτορας. Και μετά από λίγο καταλαβαίνει ο καθένας τους ότι δεν παίρνει αγάπη από τον άλλο κι εκεί ακριβώς αρχίζουν οι τριβές." 

 

Osho, The Path of Meditation,  Ομιλία  #3

Πηγή:

http://www.osho.com/el/highlights-of-oshos-world/osho-on-love-quotes