Από την 25η Μαΐου το κίνημα των Αγανακτισμένων, έδωσε μια νέα πνοή για την μαζικοποίηση του κόσμου, κατά των συνεχώς μεταβαλλόμενων και άδικων μέτρων της κυβέρνησης που συνεργάζεται, με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Από την πρώτη κιόλας ημέρα πίστεψα, πως οι άνθρωποι που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε αυτόν τον τόπο, θα ήταν δυνατό να έρθουν πιο κοντά, συζητώντας δημοκρατικά, αναιρώντας τις όποιες προσωπικές πολιτικές ιδεολογίες τους, σε μια χώρα αρκετά πολιτικοποιημένη. Το ειρηνικό κλίμα των συγκεντρώσεων, που επεκτάθηκε και σε άλλες περιοχές της Ελλάδος, με εντυπωσίασε, και χωρίς υπερβολή μου έδωσε το δικαίωμα να ονειρευτώ για το μέλλον, το οποίο έβλεπα με απαισιόδοξους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια, από το συχνό ξενύχτη, που μου προσέφεραν οι στοχασμοί μου.
Βρίσκομαι εδώ μαζί σας, για να εκφράσω τη δυσαρέσκεια μου ειρηνικά, όπως κατά το παρελθόν έκαναν πολλοί σημαντικοί άνθρωποι, για παράδειγμα ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ο Mahatma Gandhi και ο Martin Luther King, οι οποίοι δολοφονήθηκαν. Αν καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τις επιφανειακές διαφορές μας, τότε θα έχουμε κατορθώσει και την μεγαλύτερη νίκη! Διότι η αφύπνιση πάντα σημαίνει επαναπροσδιορισμός του ίδιου μας του εαυτού, και κατανόηση του κόσμου ως ένα όλον! Από τη στιγμή που η Γή μας είναι χωρισμένη με νοητές γραμμές συνόρων, ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να κρατήσουμε την ενότητα του λαού εντός αυτών, για έναν κοινό σκοπό. Την απαίτηση του δικαιώματος μας να πούμε όλοι μαζί ένα ηχηρό όχι, κατά των νέων μέτρων της πλέον τρομοκρατημένης κυβέρνησης!
Θα ήθελα όμως να υπογραμμίσω τα εξής. Κατά τη δική μου γνώμη, το κίνημα των Αγανακτισμένων, έχει τις αδυναμίες του. Η κατηγοριοποίηση του από διάφορες κομματικές ομάδες, έστω και μικρές, η χαλαρή μορφή του, η μη ύπαρξη κάποιου μπροστάρη, κάνουν το κίνημα ευάλωτο σε κάθε είδους προβοκάτορες, που μοναδικός τους στόχος, είναι η σταδιακή διάλυση του εκ των έσω. Εξαιτίας αυτών των αδυναμιών, οι παρευρισκόμενοι στις συγκεντρώσεις μας μειώνονται αισθητά ακόμη και τις Κυριακές! Γι’ αυτό αγαπητοί συμπολίτες δεν είχαμε για πολλές ημέρες, παρέμβαση του κράτους με βίαιο τρόπο, από παρακρατικούς και άλλους στεγνούς από ηθική ανθρώπους. Θέλουν να μας διαλύσουν με τους πονηρά πολιτισμένους τρόπους τους. Μόνο την περασμένη Τετάρτη είχαμε τα γνωστά επεισόδια από τους μπάτσους-προβοκάτορες. Και όπως όλοι γνωρίζουμε, τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης, βρήκαν την αφορμή να σχολιάσουν τα επεισόδια, με τον δικό τους ελεγχόμενο από την εξουσία, τρόπο. Το ισχυρότερο μέσο, που είναι η τηλεόραση, επειδή συνδυάζει εικόνα και ήχο, πάντοτε ήταν με το μέρος των κυβερνώντων. Η ντροπιασμένη πλέον δημοσιογραφία, που ίσως κάποτε ήταν η λεγόμενη μαχητική, φέρει τη βαριά ευθύνη της καθοδήγησης των συνειδήσεων ολόκληρων λαών! Διότι όπως είναι γνωστό, καλύτερα ελέγχεται ένα πλήθος παρά ένα άτομο. Σε αυτό θα ήθελα να συμπληρώσω, πως για να γίνουμε πλήθος, πρέπει πρώτα να γίνουμε άτομα, για να αποφευχθεί ο σκοταδισμός του κοινότυπου όχλου. Αυτό εμποδίζεται από τους έχοντες την εξουσία, την οποία μην ξεχνάμε πήραν με την εντολή του λαού.
Με την απαξιωτική, δήθεν αναγκαία μεταρρύθμιση του ήδη κατώτατου εκπαιδευτικού μας συστήματος, που παγκόσμια επιβάλλεται από τους έχοντες την εξουσία, να είναι το κατώτερο δυνατό. Αποδεικνύεται ότι οι υπεύθυνοι γνωρίζουν καλά το πως η αμορφωσιά, δημιουργεί έναν ανίκανο άνθρωπο. Έναν άνθρωπο που επηρεάζεται ευκολότερα από τις γνώμες των άλλων, επειδή ο ίδιος έχει μάθει να υποτιμά τον εαυτό του, μη έχοντας θέληση να μάθει οτιδήποτε. Η συγχώνευση των σχολείων είναι αναμενόμενο να προκαλέσει ακόμη περισσότερη αδιαφορία για μάθηση στον μαθητή. Φανταστείτε τάξεις γεμάτες με δεκάδες μαθητές, αρκετά περισσότερους από όσους είχαμε ακόμη και εμείς στις δεκαετίες του 80 και του 90. Με αυτούς τους ύπουλους τρόπους, το σύστημα έχει καταφέρει να δημιουργεί κυριολεκτικά ζώα προς σφαγή! Ανθρώπους ευάλωτους, σε κάθε χτύπημα αυτού που ονομάζουν ορισμένοι αφελείς, μοίρα!
Μη έχοντας την υποστήριξη σοβαρών ανθρώπων του καλλιτεχνικού και του επιστημονικού κόσμου της χώρας, προτείνω την υποστήριξη του ίδιου μας του εαυτού. Μόνο εκείνος που πιστεύει στον εαυτό του, μπορεί να πιστέψει σε μία ιδέα όπως αυτή. Η αδρανοποίηση του λαού μας, ήταν συνέπεια της τρομοκρατίας του κράτους, μέσω του φόβου της ανεργίας, και της κατώτατης ευρωπαϊκής μας κουλτούρας. Καιρός λοιπόν να τους αποδείξουμε πως οι ερασιτέχνες καλλιτέχνες, είναι αρκετοί ώστε να παράγουν έργο εμπνευσμένο, από τα γεγονότα των λαϊκών συγκεντρώσεων. Αποκτώντας ξανά τη θέληση για δημιουργία, ανακαλύπτοντας ο καθένας ξεχωριστά τις δυνατότητες του, μαθαίνουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας και στη συνέχεια τον πλησίον μας!
