Υπάρχουν στιγμές στη νοσηρή καθημερινότητα της υποχρεωτικής μας δουλείας, που νιώθεις πως θες να προχωρήσεις στο έγκλημα και να σκοτώσεις άνθρωπο! Δεν φτάνει που είμαστε υποχρεωμένοι να ξοδεύουμε τον πολύτιμο χρόνο μας, της μοναδικής μας ζωής, στις τόσο μα τόσο ανούσιες υποχρεώσεις μας, όπως η δουλειά, αλλά πρέπει να ανεχόμαστε και την ανάρμοστη συμπεριφορά κάποιων υπανθρώπων;! Ώ! Με συγχωρείτε! Κινδυνεύω να πέσω στην παγίδα της αλαζονείας, και με αυτό τον τρόπο να πειστώ πως επειδή η συμπεριφορά μου είναι καλύτερη από κάποιους, να νομίζω πως είμαι τάχα και ανώτερος! Δεν είναι και δύσκολο! Το τραγικό όν που ονομάζεται άνθρωπος, πέφτει πολύ εύκολα σε τέτοιου είδους παγίδες. Κι έτσι ο δήθεν συνετός, όταν παρασύρεται μονάχα από τα συναισθήματα του, τείνει να γίνει με το πέρασμα του χρόνου, όμοιος με εκείνους που τον ενοχλεί η συμπεριφορά τους. Αρκεί βέβαια να του δοθούν και οι κατάλληλες ευκαιρίες.
Σήμερα λοιπόν, στον χώρο όπου δουλεύω (αποφεύγω να πω πως εργάζομαι), για ακόμη μια φορά ένα άτομο (όχι και τόσο έξυπνο, σίγουρα όμως πονηρό), θέλησε να... ‘’πληροφορήσει’’ τον προϊστάμενο, για κάποιο ‘’’λάθος’’ που έκανα στη δουλειά μου. (Τώρα θα δικαιολογήσω το όχι έξυπνο, σίγουρα όμως πονηρό). Η θεά τύχη με οδήγησε προς το σημείο που συνηθίζει να κάθεται ο προϊστάμενος, και άκουσα καθαρότατα να με κατηγορεί ανοιχτά ενώ ήμουν παρόν, και μάλιστα να το συνεχίζει δίχως ίχνος ντροπής! Δεν άντεξα και ξέσπασα! Το άτομο αυτό το αποκάλεσα Ρουφιάνο και επίσης του ξεκαθάρισα πως δεν το γουστάρω! Ο προϊστάμενος τα έχασε, και κατέληξα στο γραφείο του για να μου κάνει παρατηρήσεις, όπως ήταν βέβαια αναμενόμενο! Αλλά η αγανάχτηση με τέτοιου είδους ανθρώπους έχει φθάσει στο απροχώρητο! Τους δικαιολογούν, τους υπερασπίζονται επειδή τους είναι χρήσιμοι, επειδή τους έχουν ανάγκη! Πρόσφατα σε ένα άλλο τμήμα, έμαθα πως έχουν μάλιστα και επαγγελματίες... ρουφιάνους! Ναί! Τους πληρώνουν για να ‘’δίνουν κόσμο’’! Σαν έξτρα δουλειά βέβαια, εφόσον κάνουν και αυτά τα οποία έχουν υπογράψει στην λεκιασμένη από εμετό, σύμβαση τους!
Δεν ξέρω ακριβώς το τι ψυχολογία χρειάζεται να έχει κάποιος για να κάνει χωρίς ενοχές, αυτά που οι λογικοί και με αξιοπρέπεια άνθρωποι αηδιάζουν. Αλλά η νοοτροπία ‘’κοιτάζω την πάρτη μου’’, σίγουρα είναι μέρος του προβλήματος! Δεν φτάνει που δεν νοιάζονται για τον διπλανό τους, για τον συνάδελφο τους κ.τ.λ. Αλλά δεν έχουν και τσίμπα επάνω τους, για τη γνώμη που δημιουργούν στους άλλους, για τους άθλιους εαυτούς τους! Τους ενδιαφέρει μονάχα να περνούν καλύτερα! Εμείς όμως είμαστε οι υπαίτιοι για την πολιτισμική μας κατάντια! Υπαίτιοι επειδή τους ανεχόμαστε, επειδή μαθαίνουμε στα παιδιά μας πως αυτή είναι η ζωή, επειδή δεν τους κολλάμε όλους μαζί στον τοίχο, για ομαδική εκτέλεση! Είμαστε υπαίτιοι επειδή κατεβάζουμε το κεφάλι με το φόβο της απόλυσης! Είμαστε υπαίτιοι επειδή βλέπουμε το πόσο ανίκανοι είμαστε, για να εναντιωθούμε κατά του διεφθαρμένου συστήματος που οι ίδιοι φτιάξαμε, με τα ένοχα χέρια μας και τα αδειανά κεφάλια μας! O Kafka δυστυχώς επιβεβαιώνεται με τη Δίκη του! Τους ρουφιάνους λοιπόν τους δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι!
