Χριστούγεννα! Η ομορφότερη γιορτή του χρόνου, κυρίως επειδή ανήκει αποκλειστικά στα παιδιά. Ώρες, ώρες σκέφτομαι να μην ζούσα στην πραγματικότητα αυτές τις ημέρες. Να μην γνώριζα για την εμπορευματοποίηση αυτής της θρησκείας, της εκμετάλλευσης των παιδιών και των μύθων που αποπνέουν αυτές οι ημέρες. Σκέφτομαι, να ζούσα μέσα σε μια σχετική άγνοια όπου δεν θα με ενδιέφερε τίποτε άλλο, εκτός από το να εκμεταλλευτώ το κλίμα των ημερών, και να απολαύσω τη ζωή στο έπακρο της, με χαμόγελα και πάντα καλή διάθεση. Δεν εννοώ με αυτά τα λόγια πως δεν έχω καλή διάθεση και πως θα κλειστώ στο σπίτι τις ελεύθερες ώρες μου, ή πως θα κοιτάζω γύρω μου βαριεστημένα, δίχως ίχνος ζωής και επιθυμητής ελπίδας. Αλλά πως υπάρχουν στιγμές παρόλη την καλή διάθεση, που κοιτάζω τους δρόμους γύρω μου και αναρωτιέμαι. Καταρχάς χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, πως τι νόημα θα είχαν αυτές οι γιορτές για τον πολύπαθο άνθρωπο, αν δεν τον ξεκούραζαν κάπως από τις ανούσιες υποχρεώσεις της ζωής, και την επιθυμία να θυμηθούμε ξανά, την αίσθηση που μας προκαλούσαν κατά την διάρκεια των παιδικών μας χρόνων; Και βαθυστόχαστα, με επακόλουθο την αναμενόμενη απαισιοδοξία, να γνωρίζουμε πως οι γιορτές δεν είναι παρά μια αφορμή για να εκμεταλλευτεί ο άνθρωπος περισσότερο τον ομοειδή του! Να υποκριθεί στις ευχές του πολύ εύκολα σε όσους δεν συμπαθεί, να πει λόγια μεγάλα που δεν τα εννοεί, να γίνει επαναληπτικός στα λόγια των άλλων, να δώσει το χέρι του με κάποια επιφυλακτικότητα, να παρασυρθεί κοντολογίς στο πνεύμα των ημερών, ξεχνώντας για κάποιες μόνο στιγμές, την πραγματικότητα της ζωής!
Περπατώ στους στολισμένους -έστω και λιτά φέτος-, νυχτερινούς δρόμους. Κοιτάζω τους ανθρώπους να μπαίνουν στα κέντρα διασκεδάσεως με καλή διάθεση. Πήγα κι εγώ συνοδευόμενος με καλή παρέα για να ξεσκάσω, κι όντως για κάποιες ώρες ένιωσα όμορφα. Το χρειάζεται αυτό ο άνθρωπος! Όπως και το να γελάσει, να ανοίξει κουβέντα με κάποιον φίλο, να αγκαλιάσει και να αγκαλιαστεί, να βρεθεί ανάμεσα σε ανθρώπους που αγαπά, και να λέει ανοησίες για να διατηρείται ευχάριστο το κλίμα. Και ύστερα από αυτές τις στιγμές, να κάθεται μόνος και στοχαστικός σε κάποιο αγαπημένο σημείο, να αγναντεύει τη θάλασσα ή το βουνό με τα πεύκα, και να σκέφτεται για την ομορφιά της ζωής. Το πόσο μας λείπει, και το πόσο εμείς την έχουμε λησμονήσει! Ίσως ορισμένες στιγμές να θελήσει να μοιραστεί αυτές τις σκέψεις του με κάποιον φίλο. Τι πιο ριψοκίνδυνο από το να ανοίγεσαι ακόμη και σε όποιον θεωρείς πως γνωρίζεις καλά;! Και δεν είναι η ανασφάλεια που νιώθεις, πως μπορεί κάποτε να προδοθείς, αλλά το πώς ο άλλος δεν μπορεί πραγματικά να δεχθεί τις σκέψεις σου!
Παρόλα αυτά ας ευχηθούμε ολόψυχα σε όλο τον κόσμο Χρόνια Πολλά!
