Η ελευθερία του ατόμου εκφράζεται μέσα από τον γραπτό λόγο. Αυτό είναι ένα ιστολόγιο που δημιουργήθηκε με την ελπίδα να μπορεί να γράψει ο καθένας ένα δικό του κείμενο, και να φιλοξενηθεί για να επιβεβαιώσει την ελευθερία του!
Πραγματικά λυπάμαι που εμείς οι νεοέλληνες
γνωρίζουμε τα πάντα, και κατηγοριοποιούμε αμέσως τους ανθρώπους, σύμφωνα με
κάποια πράξη τους, η οποία μας είναι απεχθής, εξαιτίας της ανημποριάς μας να
κατανοήσουμε, οτιδήποτε μας φαίνεται ξένο!
Δεν ωραιοποιώ σε καμία περίπτωση την
τελευταία πράξη αυτού του ηθικού Δασκάλου! Θα ήθελα μάλιστα να ήταν ζωντανός,
στις δύσκολες εποχές που περνάμε. Αλλά για όσους γνωρίζουν τη βιογραφία του,
και το έργο που άφησε πίσω του, σίγουρα δεν τους είναι εντελώς ανεξήγητη η τελευταία
του πράξη!
Ένας παράγοντας είναι ο ξεπεσμός του ανθρώπινου γένους! Αλλά και του
Ελληνισμού, που στην εποχή μας δυστυχώς έχει πάρει τη μορφή του φασισμού, μέσα
από το γνωστό νεοναζιστικό κόμμα Χ.Α. Πόσους αντικρίζω με λύπη στα μάτια, να
κάνουν τατουάζ στο σώμα τους, ένα αρχαιοελληνικό άγαλμα, τη μορφή ενός αρχαίου
Θεού, ή ακόμη και μια αρχαιοελληνική φράση, παρμένη από τη σοφία που μας άφησαν
οι πρόγονοι μας! Αλλά αυτοί οι άνθρωποι, αντί να διαβάσουν Όμηρο, διαβάζουν τον
φαντασιόπληκτο Λιακόπουλο ή κάποιον ακροδεξιό δήθεν εθνικιστή, για παράδειγμα τον Παττακό, και φλερτάρουν
ακόμη και με τον νεοναζισμό, εξαιτίας της λαθρομετανάστευσης και άλλων
παραγόντων, που η κατάντια του ανθρώπου έχει δημιουργήσει!
Μακάρι οι
περισσότεροι άνθρωποι να είχαν τουλάχιστον την ευαισθησία αυτού του μεγάλου
Ανθρώπου!
Για όσους νομίζουν πως ο κόσμος χρειάζεται ένα καλύτερο μέλλον, και πως οι άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη τις προκαθορισμένες ζωές τους, τους στέλνω ένα βίντεο ντυμένο με την υπέροχη μουσική του Estas Tone, και δύο ποιήματα, μήπως ξανασκεφτούν την σημασία της πραγματικής Ελευθερίας, και της ανιδιοτελούς αγάπης, χωρίς σύνορα, καταναγκαστική δουλεία, εξάρτηση από αφεντικά, αστυνόμευση, δουλική παιδεία, κακοήθεια, καθημερινό εξευτελισμό και θάνατο, εξαιτίας των ανίκανων και γλοιωδών ακάματων και δυστυχώς πολυάριθμων ανθρώπων, οι οποίοι είναι πραγματικά για λύπηση, διότι παρότι βολεμένοι, είναι δουλοπρεπείς και αξίζουν την αδιαφορία μας. Αν σας μοιάζει ουτοπικός ένας τέτοιος κόσμος, απλά αναρωτηθείτε τους λόγους για τους οποίους αναπαράγει η ανθρωπότητα στο πέρασμα των αιώνων, συμπεριφορές και ανάγκες οι οποίες θα μπορούσαν να εκλείψουν κάποτε, αν όχι εντελώς, σίγουρα όμως κατά ένα μεγάλο ποσοστό. Ίσως εμείς οι ίδιοι, είμαστε οι υπαίτιοι της αναπαραγωγής, όλων των δεινών της ζωής μας! Η αδιαφορία και η ανευθυνότητα, στέκονται εμπόδιο στην πολυπόθητη βελτίωση των ζωών μας. Η παραδοχή της ανημποριάς μας, είναι ο ουσιαστικότερος λόγος για την δυστυχία μας!
Ορίστε μια γεύση από ένα μέλλον που ονειρεύτηκε ο συγγραφέας Aldous Huxley:
Κωνσταντίνος Καρυωτάκης - Θέλω να
φύγω
Θέλω να φύγω πια από δω, θέλω να φύγω πέρα,
σε κάποιο τόπο αγνώριστο και νέο,
θέλω να γίνω μια χρυσή σκόνη μες στον αιθέρα,
απλό στοιχείο, ελεύθερο, γενναίο.
Σαν όνειρο να φαίνονται απαλό και να μιλούνε
έως την ψυχή τα πράγματα του κόσμου,
ωραία να 'ναι τα πρόσωπα και να χαμογελούνε,
ωραίος ακόμη ο ίδιος ο εαυτός μου.
Σκοτάδι τόσο εκεί μπορεί να μην υπάρχει, θεέ μου,
στη νύχτα, στην απόγνωση των τόπων,
στο φοβερό στερέωμα, στην ωρυγή του ανέμου,
στα βλέμματα, στα λόγια των ανθρώπων.
Να μην υπάρχει τίποτε, τίποτε πια, μα λίγη
χαρά και ικανοποίησις να μένει,
κι όλοι να λένε τάχα πως έχουν για πάντα φύγει,
όλοι πως είναι τάχα πεθαμένοι.
Κατερίνα Γώγου - Θα ΄ρθει καιρός
Θα 'ρθεί καιρός που θ'
αλλάξουν τα πράματα. Να το θυμάσαι Μαρία. Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη – μη βλέπεις εμένα – μην κλαις. Εσύ είσ' η ελπίδα άκου θα 'ρθει καιρός που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς δε θα βγαίνουν στην τύχη Δε θα υπάρχουν πόρτες κλειστές με γερμένους απέξω Και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε δε θά `μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια. Οι άνθρωποι – σκέψου! – θα μιλάνε με χρώματα κι άλλοι με νότες Να φυλάξεις μοναχά σε μια μεγάλη φιάλη με νερό λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές απροσάρμοστοι, καταπίεση, μοναξιά, τιμή, κέρδος,
εξευτελισμός για το μάθημα της ιστορίας. Είναι Μαρία – δε θέλω να λέω ψέματα – δύσκολοι καιροί. Και θάρθουνε κι άλλοι. Δεν ξέρω – μην περιμένεις κι από μένα πολλά – τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω κι απ' όσα διάβασα ένα κρατάω καλά: «Σημασία
έχει να παραμένεις άνθρωπος». Θα την αλλάξουμε τη ζωή παρ' όλα αυτά Μαρία.
Στις πρόσφατες διακοπές μου στο μεγάλο κυκλαδίτικο νησί, γνώρισα τυχαία έναν πατέρα με την κόρη του, που διατηρούν παραδοσιακό μεζεδοπωλείο στην παλιά πόλη του νησιού. Τους γνώρισα περνώντας τυχαία από το μαγαζί τους, καθώς παρατήρησαν την παλιά αναλογική φωτογραφική μου μηχανή. Τότε μου είπε ο πατέρας της κοπέλας, πως η κόρη του θέλει να σπουδάσει φωτογράφος. Μάλιστα είχαν την εντύπωση πως είμαι επαγγελματίας, βλέποντας την παλιά φωτογραφική μου μηχανή βιδωμένη πάνω στο τρίποδο. Μίλησα για λίγο με την κοπέλα, και μου μίλησε για το όνειρο της, και ύστερα με τον πατέρα της, ο οποίος μου επέμενε πως θέλει να μείνει η κοπέλα στο μαγαζί για να τον βοηθάει στη δουλειά. Του είπα τότε πως το κορίτσι πρέπει οπωσδήποτε να σπουδάσει, τώρα που βρίσκεται στην κατάλληλη ηλικία, διότι τη ζωή μας δεν πρέπει να την θεωρούμε προκαθορισμένη, δηλαδή πως είναι μόνο δουλειά και οικογενειακές υποχρεώσεις, και πως αργότερα αν της στερήσει το όνειρο, θα είναι υπαίτιος για την αποτυχία της στη ζωή! Η φωτογραφία κύριε είναι τέχνη!
Σοφία μην ακούς κανένα! Κάνε το όνειρο σου πραγματικότητα! Αφοσιώσου με αγάπη σε αυτό που κάνεις, και ζήσε χωρίς να υποταχθείς στην ανέχεια και την ρουτίνα της καθημερινής δουλείας!
