Ζητώ Ελευθερία!

Οι άνθρωποι πέρα μακριά. Μακριά από εμάς, να ζουν τις ζωές τους ήσυχοι μες την ανία της καθημερινότητας τους, νιώθοντας σίγουροι για την επόμενη ημέρα τι θα τους φέρει. Γνωρίζουμε τα μελλούμενα κι αυτό μας καθησυχάζει. Τη ζωή μας προσπερνά η σιωπή, πνίγουμε το θυμό μας μέσα σε ότι έχουμε πολύτιμο. Ωστόσο υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, ευτυχώς! Εξαιρούνται από την ανία οι υπέρμαχοι της ελευθερίας. Όσοι αναζήτησαν μέσα από την πλήξη τον εαυτό τους. Η ρήξη είναι φυσικό επόμενο της ευαισθησίας τους. Το χάσμα ολοένα μεγαλώνει ανάμεσα σε αυτούς και τους άλλους. Εκείνους που δε διστάζουν να τους θυμίζουν πως η ζωή είναι αυτό που φοβούνται. Η οργή φυτρώνει μέσα τους όπως ένα αγριόχορτο εκεί ακριβώς που δεν το θέλεις. Ασχημαίνει την ομορφιά, της δίνει όψη αποκρουστική, σχεδόν μακάβρια! Κάποιοι από αυτούς θα υψώσουν τη φωνή τους γνωρίζοντας τις επιπτώσεις. Ο θάνατος είναι η πιο σκληρή τιμωρία των ελεύθερων. Κι όμως είναι μια μορφή ελευθερίας! Η μοναδική διέξοδος των αδυνάτων και η τιμωρία των δημιουργικών! Καταφύγιο σκληρό των προσδοκιών μας!