Δημήτρης Λιαντίνης - Έρωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις!

Υπέροχος δάσκαλος! Και βέβαια πρέπει να φεύγεις, επειδή ο έρωτας είναι περαστικός, και σε βασανίζει το υπέροχο παρελθόν του, όταν κάποια στιγμή γίνει παρελθόν! Να φεύγεις όταν πρέπει, τη στιγμή που ακόμα νιώθεις, όχι σαν κυνηγημένος, όχι εγκαταλείποντας τον άλλο, αφήνοντας τον ανήμπορο, στην μακραίωνη αίσθηση της ταλαιπωρίας, του βασάνου της μνήμης! Αλλά να αναλαμβάνεις την ευθύνη σου, να πονάς περισσότερο τη στιγμή που φεύγεις, ακόμη και από εκείνον που φαίνεται πως εγκαταλείπεις, να βιώνεις το θάνατο, καθημερινά, αλλά σαν Οδυσσέας που κατέβηκε στον Άδη, με το θάρρος και την επιμονή του στόχου του, παρά τον τρόμο που αντικρίζει μπροστά του, το ''τίποτα'' και το ''ποτέ ξανά'' τέρατα ζωντανά από τη στιγμή που συνειδητοποίησε, πως στα πάντα, ο θάνατος βασιλεύει, και τα κυβερνά σαν κάποιος τύραννος, η γνώση η πολύτιμη που θα λάβεις, είναι η πολυτιμότερη από όλες! Πως δηλαδή το θαύμα της Ζωής, είναι πως υπάρχει μια τέτοια αίσθηση ματαιότητας αλλά και πληρότητας μαζί, που αξίζει να χαθείς για λίγο στη μαγεία της. Άλλωστε τίποτα δεν διαρκεί για πάντα!