Η παιδοσπορία της ανευθυνότητας

Η εποχή του παγκόσμιου μίξερ δεν είναι σωστά μελετημένη. Η παγκοσμιοποίηση μόλις άρχισε, κι ας μετράνε οι «ειδικοί» μερικές μόνο δεκαετίες.
Η τεχνολογία εκτίναξε τα πάντα σε όλα τα πλάτη και μήκη του πλανήτη. Η ανάπτυξη της τεχνολογίας δεν ανακόπτεται ούτε και από Αρμαγεδδώνα. Οικονομίες κλατάρουν και πολιτισμοί τελούν υπό εξαφάνιση. Ένας πολιτισμός τέτοιος είναι και ο δικός μας. Είμαστε η ουρά ενός κομήτη που σβήνει. Οι άνθρωποι βρέθηκαν σε ένα περιβάλλον που σε καμιά φαντασία τους δεν το περιέλαβαν. Παγκόσμιοι πόλεμοι δεν θα γίνουν άλλοι... Τοπικές συγκρούσεις θα εκδιώκουν τους πληθυσμούς που μέχρι πριν από λίγα χρόνια ονομάζονταν «χώρες», όπως Συρία, Λιβύη κ.λπ. κ.λπ. Μια από αυτές τις υποψήφιες χώρες είναι και η Κύπρος. Την Ελλάδα δεν τη συμπεριλαμβάνω σ’ αυτές, γιατί ο νέος υπό εξέλιξη κόσμος χρειάζεται και χώρες θιάσους.

Δεν είναι αυτό το θέμα μας. Οι χώρες της ΕΕ δεν τα βρίσκουν για το μεταναστευτικό. Η καθεμιά κοιτάζει τα συμφέροντά της και αναλόγως πράττει. Μέσα στον νέο εκκολαπτόμενο κόσμο ούτε η Ευρώπη δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει...
Ούτε αυτό είναι το θέμα. Οι τραγικές φιγούρες των πτωμάτων των μεταναστών που πλέουν στη Μεσόγειο είναι μόνο η αρχή της τραγωδίας με την οποία ο νέος υπό μετεξέλιξη κόσμος εξαφανίζει τους «περιττούς» του παλιού κόσμου.

Ένας αριθμός θα σας δώσει μιαν άλλη διάσταση της παγκόσμιας αναταραχής. Υπολογίζεται στα 7,35 δισεκατομμύρια ο παγκόσμιος πληθυσμός από το Γραφείο Απογραφών των ΗΠΑ (USA Census Bureau). Ο παγκόσμιος πληθυσμός σημειώνει συνεχή αύξηση από τον 14ο αιώνα, μετά το τέλος της μεγάλης επιδημίας πανούκλας και του μεγάλου λιμού των ετών 1315-1317. Οι τρέχουσες προβολές δείχνουν συνεχιζόμενη αύξηση πληθυσμού (αλλά με σταθερή πτώση του ποσοστού στην ετήσια αύξηση) με τον πληθυσμό να φθάνει μεταξύ 8,3 και 10,9 δισεκατομμυρίων το έτος 2050.

Η παιδοσπορία θα έπρεπε να θεωρείται έγκλημα ενηλίκων οπουδήποτε κι αν συντελείται. Οπουδήποτε δεν λαμβάνει υπόψη πως μια ψυχή δεν είναι «χρήσιμο» να έρχεται στον κόσμο αν αυτοί που την φέρνουν δεν την αγαπούν και πριν, αλλά και μετά. Αγαπώ τον άνθρωπο σε αυτή την περίπτωση δεν σημαίνει την κατάρα του ανώριμου ανθρώπου: «Είναι θέλημα Θεού, αλλά απόφαση δική μου»...

Αν δεν σας τρομάζει αυτό το νούμερο, τι σας τρομάζει; Η ανθρωπότητα δεν μπορεί να αποκτήσει συνείδηση της κατάστασης της. Για χιλιάδες λόγους. Αλλά και για έναν ακόμα, που τον θεωρώ κορυφαίο κι ας μην συζητείται. Είναι η παιδοσπορία. Το να σπέρνονται παιδιά δεν είναι Θεού θέλημα, είναι χαρακτηριστικό ανθρώπων που θεωρούν πως το να κάνεις παιδιά είναι ευλογία. Είναι κατάρα. Πρώτα από όλα για τα ίδια τα παιδιά, που κανένα μέλλον δεν τα αναμένει. Σε τριάντα πέντε χρόνια θα είμαστε 10 δισεκατομμύρια... Πόσους να θρέψει η γη και πόσους να σκοτώσουν οι πόλεμοι και η βία; Τυφλοί οι άνθρωποι, σπέρνουν παιδιά χωρίς να σκέφτονται πως σπέρνουν δυστυχία και οδύνη. Πιστεύουν πως εκπληρώνουν θέλημα Θεού, ενώ κανένας θεός δεν θα ήθελε τόση πείνα, θάνατο και κατατρεγμό.

Το να φέρνεις στον κόσμο ένα παιδί οφείλει να είναι πράξη μεγάλης αυτογνωσίας. Κι επειδή αυτό δεν κατορθώνεται ούτε στα δύσκολα, η μοίρα των παιδιών βρίσκεται στους πνιγμούς, στην πείνα και τον θάνατο. Ή στην καταπίεση.
Η ανευθυνότητα αρχίζει από εδώ και φτάνει όπου φανταστείτε... Μας περικυκλώνει, μας βουλιάζει και μας πληγώνει παντού. Ας το σκεφτόμαστε τουλάχιστον αυτό όταν γκρινιάζουμε πως «αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ». Πώς να αλλάξει, όταν εμείς οι ίδιοι τον πετάμε όπου προλάβουμε;

Πηγή:
http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=302205&-V=stiles