Η ισορροπία ανάμεσα στη λογική και το συναίσθημα, ορισμένες στιγμές μοιάζει με το σχοινί πάνω στο οποίο απέτυχε να τελειώσει ο ακροβάτης το νούμερο του, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί. Σε ποιόν ακροβάτη αναφέρομαι; Μα σε εκείνον που περιέγραψε κάποτε ο Νίτσε, στο πρώτο μέρος του υπέροχου βιβλίου του ''Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα''! Εκεί που νομίζεις πως ισορροπείς, και έχεις τον έλεγχο, βασιζόμενος στη λογική σου, έρχεται κάποτε ένας αναπάντεχος παράγοντας, όπως ο βοηθός του ακροβάτη στο βιβλίο του Νίτσε, να ταράξει το σχοινί πάνω στο οποίο ακροβατείς, με αποτέλεσμα να χάσεις την ισορροπία που νόμιζες πως είχες, επειδή σου προκάλεσε αρνητικά συναισθήματα, χάνοντας εκτός από τη νίκη στο νούμερο σου, ακόμη και τη ζωή σου την ίδια! Αλλά για εσένα ο Ζαρατούστρα θα είναι απών, όταν θα περνάς τις τελευταίες στιγμές της ζωής σου, και ο θάνατος θα είναι μια βασανιστική πορεία προς ένα άδοξο τέλος, όπου δεν πρόκειται να σε παρηγορήσει κανένας! Όσο μικρή ή μεγάλη σημασία να είχε το τελευταίο σου ακροβατικό, αυτή τη στιγμή δεν σημαίνει απολύτως τίποτα! Η αναπάντητη τελευταία σου σκέψη, πάνω στην αγωνία του τέλους του θανάτου, μοιάζει με απαρηγόρητη θλίψη, και η φράση ''μηδένα προ του τέλους μακάριζε'', σαν λόγια χωρίς ουσία και νόημα, εφόσον εσύ ο ίδιος δεν μπορείς να γνωρίζεις την αξία της υστεροφημίας σου! Η λογική και το συναίσθημα είναι αλληλοεξαρτώμενα! Και τα δύο προέρχονται από τον εγκέφαλο μας, αλληλοσυμπληρώνονται, και αναλόγως τις ανάγκες ενός γεγονότος, υπερισχύει πότε το ένα και πότε το άλλο. Θα ήταν άδικο να αξιολογήσουμε την χρησιμότητα της λογικής και του συναισθήματος, εξαιτίας της αλληλένδετης φύσης τους! Αναμφίβολα το συναίσθημα χρειάζεται ελευθερία για να εκφραστεί, και η λογική να μην γίνει εμπόδιο, για να μπορέσουμε να αισθανθούμε αυτόν τον αέρα της ελευθερίας! Αλλά η λογική μοιάζει με γονέα που κατευθύνει το παιδί του! Αν έχουμε κλειστό μυαλό, τότε χειραγωγεί, ενώ αν είμαστε ελεύθερο πνεύμα, τότε χειραφετεί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου