Για την Σοφία από τη Νάξο.

Στις πρόσφατες διακοπές μου στο μεγάλο κυκλαδίτικο νησί, γνώρισα τυχαία έναν πατέρα με την κόρη του, που διατηρούν παραδοσιακό μεζεδοπωλείο στην παλιά πόλη του νησιού. Τους γνώρισα περνώντας τυχαία από το μαγαζί τους, καθώς παρατήρησαν την παλιά αναλογική φωτογραφική μου μηχανή. Τότε μου είπε ο πατέρας της κοπέλας, πως η κόρη του θέλει να σπουδάσει φωτογράφος. Μάλιστα είχαν την εντύπωση πως είμαι επαγγελματίας, βλέποντας την παλιά φωτογραφική μου μηχανή βιδωμένη πάνω στο τρίποδο. Μίλησα για λίγο με την κοπέλα, και μου μίλησε για το όνειρο της, και ύστερα με τον πατέρα της, ο οποίος μου επέμενε πως θέλει να μείνει η κοπέλα στο μαγαζί για να τον βοηθάει στη δουλειά. Του είπα τότε πως το κορίτσι πρέπει οπωσδήποτε να σπουδάσει, τώρα που βρίσκεται στην κατάλληλη ηλικία, διότι τη ζωή μας δεν πρέπει να την θεωρούμε προκαθορισμένη, δηλαδή πως είναι μόνο δουλειά και οικογενειακές υποχρεώσεις, και πως αργότερα αν της στερήσει το όνειρο, θα είναι υπαίτιος για την αποτυχία της στη ζωή! Η φωτογραφία κύριε είναι τέχνη!

Σοφία μην ακούς κανένα! Κάνε το όνειρο σου πραγματικότητα! Αφοσιώσου με αγάπη σε αυτό που κάνεις, και ζήσε χωρίς να υποταχθείς στην ανέχεια και την ρουτίνα της καθημερινής δουλείας!