Περί έρωτος...

Όταν ερωτεύεσαι επειδή νιώθεις ελλιπής με τον εαυτό σου, αποτέλεσμα της μη προσπάθειας γνώσης της πραγματικότητας σου, εξαιτίας της τεμπελιάς σου δηλαδή, να μη γνωρίσεις τα ταλέντα και την αξία σου, τότε αυτός ο έρωτας είναι καταδικασμένος! Ερωτευόμαστε όταν έχουμε μάθει την ευτυχία να είμαστε μόνοι και πλήρεις! Ο έρωτας δεν είναι ανάγκη, λάθος τα έχουμε μάθει! Είναι αποτέλεσμα της αγάπης για τον Εαυτό σου, και όχι της ανεπάρκειας και της διχόνοιας με τον εαυτό σου! Μονάχα εκείνος που ξέρει ποιος είναι, μπορεί να ερωτευτεί πραγματικά έναν άλλον άνθρωπο! Διότι δεν νιώθει ποτέ μόνος! Ο έρωτας δεν πρέπει να είναι αποτέλεσμα της μοναξιάς, αλλά της πληρότητας σου! Νιώθουμε τόση αγάπη για τον Εαυτό μας, που επιθυμούμε να μοιραστούμε αυτή την Ευτυχία μαζί με έναν άλλο άνθρωπο! Αυτό που έχουμε μάθει να αποκαλούμε Έρωτα, είναι δυστυχώς η Ανάγκη για να ξεφύγουμε από την ανυπόφορη μοναξιά, και τη μιζέρια μας!