29/6/25: Το παρακάτω κείμενο το έγραψα, ως απάντηση, σε ψυχολόγο που μιλούσε σχετικά με την αποδοχή του ψυχολογικού τραύματος.

Όταν ένας άνθρωπος ασχοληθεί με τον εαυτό του σε μεγάλο βαθμό, έχει αρκετά ενδιαφέροντα και ασχολίες, μαθαίνει τις ικανότητες του, και τι αγαπά στην ζωή, και επίσης διαβάζει βιβλία όπως φιλοσοφία και αρχαία Ελληνική γραμματεία, τότε αναγνωρίζει ποιος είναι πραγματικά, και η ψυχοθεραπεία γίνεται περιττή!

        Κάθε τραύμα αναγνωρίζεται ύστερα από μακροχρόνια διαδικασία προσωπικής επίγνωσης, του ποιος είναι πραγματικά, διαχωρίζοντας την προσωπικότητα από τον χαρακτήρα του, διότι η προσωπικότητα είναι κοινωνικό δημιούργημα, ενώ ο χαρακτήρας βιολογική κληρονομικότητα! Οι περισσότεροι άνθρωποι υποφέρουν καθημερινά, διότι έχουν προσκολληθεί σε έναν ψεύτικο κόσμο, όπου η προσωπικότητα γίνεται το μόνο ασφαλές μέσο επιβίωσης, όπου όλοι δημιουργούν προσωπικότητες με κοινό σκοπό να ταιριάξουν με τους άλλους, εξαιτίας του φόβου της μοναξιάς, διότι όπως είναι γνωστό, ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον, και η απομόνωση μοιάζει με μια φρικτή ανυπόφορη κατάσταση δυσαρέσκειας με τον κόσμο που μας περιβάλλει! Αυτό έχει ως αποτέλεσμα κάθε άνθρωπος να καταλήγει να γίνεται επιδέξιος υποκριτής, και έχει εξαναγκαστεί για αυτό από τους γύρω του, ώστε να βγαίνει κερδισμένος σε αυτό τον ανέντιμο αγώνα επιβίωσης, όπου η εξωτερική εικόνα είναι το παν!

        Φτάστε επιτέλους στην μόνη ωφέλιμη για τον εαυτό σας γνώση, του ποιος είστε πραγματικά, με πόνο, με δάκρυα, όμως πάντα με κέρδος την γαλήνη που θα νιώσετε, όταν κάποτε αποβάλλετε τις προσωπικότητες και τους ρόλους που σας έδωσε μια κοινωνία επιβεβαιωμένα αρρωστημένη, διότι οι προσωπικότητες όχι μόνο σας απομακρύνουν από τον πραγματικό εαυτό σας, αλλά επίσης σας δημιουργούν διχασμό και μόνιμη κατάσταση σύγχυσης! Αν θέλετε να είστε υγιείς ψυχολογικά, επιστρέψτε στον χαρακτήρα σας, μέσα από τη διαδικασία να φέρετε στην επιφάνεια τις παλαιότερες μνήμες σας από τη νηπιακή σας κιόλας ηλικία, τότε δηλαδή που δεν υπήρχε καμία προσωπικότητα αλλά χαρακτήρας!