Δεν βλέπω καμία εξέλιξη στη Ζωή μου! Το τίποτα με περιτριγυρίζει, σαν μια ενοχλητική σκέψη, που δεν καταλήγει πουθενά. Τα θέλω μου είναι περιορισμένα, η κοινωνική καταπίεση αφόρητη, ο εαυτός μου λίγος...
Κάποιοι θα ζήσουν μια έντονη ζωή, και θα θελήσουν κάποτε να ανοίξουν ένα σπιτικό, με την ικανοποιητική δικαιολογία, πως έκαναν τη ζωή τους, καιρός να σοβαρευτούν. Έτσι παραδίνονται στο βάρος του χρόνου, καταθέτουν τα όπλα, αμύνονται αντί να αντιδρούν, στον κοινότοπο και κυρίαρχο τρόπο σκέψης. Κάποιοι άλλοι, πιο συνετοί, που έμαθαν πως η ζωή είναι ένας φαύλος κύκλος από υποχρεώσεις, ασταμάτητο τρέξιμο, και αγώνας, θα θελήσουν απλά να συνεχίσουν αυτή τη ζωή, στα πλαίσια της δημιουργίας μιας οικογένειας, έχοντας πειστεί από τους πάντες, πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος, άλλος προορισμός για τον άνθρωπο. Ορισμένοι φοβισμένοι, από την αίσθηση της μελλοντικής μοναξιάς τους, πανικοβλημένοι για έναν μοναχικό θάνατο, θα βιαστούν να βάλουν κάποιον στη ζωή τους, για να έχουν την ψευδαίσθηση της συντροφικότητας, μιας απεχθούς συμφωνίας, που είναι ικανής να σκοτώσει, καθετί που μοιάζει με τη φύση της Ζωής!
Τα πάντα γίνονται για να αντισταθμίσουμε την αίσθηση της ματαιότητας, των υπάρξεων μας! Τα πάντα γίνονται ενστικτωδώς, ώστε να επιβεβαιώνεται ο δεύτερος νόμος θερμοδυναμικής, ότι με πιο απλά λόγια θα μπορούσα να περιγράψω, ως μια συνεχή αντίσταση της ζωής, στην αταξία και την φθορά! Όμως αυτή η αντίσταση, είναι το μέσο για να επιβραδύνουμε την φθορά, όπως την περιέγραψε με εκείνους τους βαθιά φιλοσοφημένους στίχους, κάποτε και ο Καρυωτάκης, για το πως φθείρει ο χρόνος τα πάντα, τα διαλύει και τελικά καταφέρνει να τα εξαφανίζει!
Το ζητούμενο λοιπόν, δεν είναι μόνο το πως θα καταφέρουμε να επιβραδύνουμε την φθορά, αλλά να μην της δίνουμε τη δυνατότητα άθελα μας, να γίνεται ένας κανόνας, με την ισχύ ενός άγραφου νόμου, που απλά τον ακολουθούμε τυφλά, με κυρίαρχο αίσθημα τον φόβο! Από τη στιγμή που αυτός ο νόμος, είναι αναπόφευκτο κομμάτι της ίδιας της ζωής, δεν σημαίνει πως και ο τρόπος που θα βρούμε για αυτή τη αντίσταση, είναι ο καλύτερος δυνατός, όπως η τυφλή παράδοση στους φόβους, που ανέφερα στην αρχή του κειμένου. Άρα κάθε τρόπος που έχει ως βασικό χαρακτηριστικό, τον φαύλο κύκλο, υποχρεώσεων ή συνηθειών, όσο και να βασίζεσαι στην αντίσταση της ζωής, όπως τον περιγράφει αυτός ο επιστημονικός ορισμός, από τη στιγμή που πρόκειται για ενστικτώδη επιλογή, και όχι για μια συνειδητή προσωπική επιλογή, που προέρχεται από τον ίδιο μας τον εαυτό, χωρίς εξωτερικές επιρροές, η ποιότητα της ζωής μας, εξαρτάται από την πιο συνετή επιλογή αυτής της μορφής αντίστασης, που δεν είναι άλλη, από την προσωπική, και όχι την κοινωνική μέθοδο! Η θέληση ενός ανθρώπου για γάμο, και τη δημιουργία οικογένειας, πρέπει να είναι μια συνηδειτή αντίσταση σε αυτόν τον νόμο, και όχι μια βεβιασμένη επιλογή εξαιτίας της αίσθησης της προσωπικής μας ανεπάρκειας, για επιβίωση στον κόσμο. Η επιλογή κάποιου για να παντρευτεί, πρέπει να έχει μέσα της, την επιθυμία της εξέλιξης, όμως για αυτό πρέπει πρώτα από όλα να θαυμάζουμε τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας, και να μας βοηθά στην προσωπική μας εξέλιξη, όπως κι εμείς εκείνον δηλαδή, και αυτό δεν θα μπορούσε να είναι κάτι λιγότερο, από την πραγματική αίσθηση της αγάπης προς τη ζωή! Όποτε βάζουμε στόχους στη ζωή, άθελα μας την περιορίζουμε, επειδή αφοσιωνόμαστε σε αυτούς τους στόχους, και μην ξεχνάμε πως ο σκοπός προέρχεται από την απληστία!
Τι σημαίνει οικογένεια λοιπόν, χωρίς να έχουμε θαυμάσει τον άλλο, χωρίς να είμαστε ερωτευμένοι με τον άλλο, και να γίνεται μια συμφωνία, μια εμπορική συμφωνία, στα πρότυπα του δούναι και λαβείν; Δεν υπάρχει ποιότητα στην αντίσταση αυτού του νόμου, δεν υπάρχει πραγματική αίσθηση της ζωής, επειδή προσπαθούμε με κάτι που έχει την αίσθηση του θανάτου, να δημιουργήσουμε άμυνα κατά της φθοράς του χρόνου! Είρωνικό δεν είναι όμως αυτό; Και αν η αποτελεσματικότητα αυτής της επιλογής, μοιάζει να μπορεί να αντισταθεί στη φθορά, τελικά απλά την καθυστερεί για λίγο, για λιγότερο χρόνο όμως, από οποιοδήποτε άλλο τρόπο!
Ο γάμος είναι η επιθυμία ενός άντρα και μια γυναίκας, να αντισταθούν μαζί στη φθορά, αν και δυστυχώς καταφέρνουν να την φέρνουν μέσα στη σχέση!
Κάποιοι θα ζήσουν μια έντονη ζωή, και θα θελήσουν κάποτε να ανοίξουν ένα σπιτικό, με την ικανοποιητική δικαιολογία, πως έκαναν τη ζωή τους, καιρός να σοβαρευτούν. Έτσι παραδίνονται στο βάρος του χρόνου, καταθέτουν τα όπλα, αμύνονται αντί να αντιδρούν, στον κοινότοπο και κυρίαρχο τρόπο σκέψης. Κάποιοι άλλοι, πιο συνετοί, που έμαθαν πως η ζωή είναι ένας φαύλος κύκλος από υποχρεώσεις, ασταμάτητο τρέξιμο, και αγώνας, θα θελήσουν απλά να συνεχίσουν αυτή τη ζωή, στα πλαίσια της δημιουργίας μιας οικογένειας, έχοντας πειστεί από τους πάντες, πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος, άλλος προορισμός για τον άνθρωπο. Ορισμένοι φοβισμένοι, από την αίσθηση της μελλοντικής μοναξιάς τους, πανικοβλημένοι για έναν μοναχικό θάνατο, θα βιαστούν να βάλουν κάποιον στη ζωή τους, για να έχουν την ψευδαίσθηση της συντροφικότητας, μιας απεχθούς συμφωνίας, που είναι ικανής να σκοτώσει, καθετί που μοιάζει με τη φύση της Ζωής!
Τα πάντα γίνονται για να αντισταθμίσουμε την αίσθηση της ματαιότητας, των υπάρξεων μας! Τα πάντα γίνονται ενστικτωδώς, ώστε να επιβεβαιώνεται ο δεύτερος νόμος θερμοδυναμικής, ότι με πιο απλά λόγια θα μπορούσα να περιγράψω, ως μια συνεχή αντίσταση της ζωής, στην αταξία και την φθορά! Όμως αυτή η αντίσταση, είναι το μέσο για να επιβραδύνουμε την φθορά, όπως την περιέγραψε με εκείνους τους βαθιά φιλοσοφημένους στίχους, κάποτε και ο Καρυωτάκης, για το πως φθείρει ο χρόνος τα πάντα, τα διαλύει και τελικά καταφέρνει να τα εξαφανίζει!
Το ζητούμενο λοιπόν, δεν είναι μόνο το πως θα καταφέρουμε να επιβραδύνουμε την φθορά, αλλά να μην της δίνουμε τη δυνατότητα άθελα μας, να γίνεται ένας κανόνας, με την ισχύ ενός άγραφου νόμου, που απλά τον ακολουθούμε τυφλά, με κυρίαρχο αίσθημα τον φόβο! Από τη στιγμή που αυτός ο νόμος, είναι αναπόφευκτο κομμάτι της ίδιας της ζωής, δεν σημαίνει πως και ο τρόπος που θα βρούμε για αυτή τη αντίσταση, είναι ο καλύτερος δυνατός, όπως η τυφλή παράδοση στους φόβους, που ανέφερα στην αρχή του κειμένου. Άρα κάθε τρόπος που έχει ως βασικό χαρακτηριστικό, τον φαύλο κύκλο, υποχρεώσεων ή συνηθειών, όσο και να βασίζεσαι στην αντίσταση της ζωής, όπως τον περιγράφει αυτός ο επιστημονικός ορισμός, από τη στιγμή που πρόκειται για ενστικτώδη επιλογή, και όχι για μια συνειδητή προσωπική επιλογή, που προέρχεται από τον ίδιο μας τον εαυτό, χωρίς εξωτερικές επιρροές, η ποιότητα της ζωής μας, εξαρτάται από την πιο συνετή επιλογή αυτής της μορφής αντίστασης, που δεν είναι άλλη, από την προσωπική, και όχι την κοινωνική μέθοδο! Η θέληση ενός ανθρώπου για γάμο, και τη δημιουργία οικογένειας, πρέπει να είναι μια συνηδειτή αντίσταση σε αυτόν τον νόμο, και όχι μια βεβιασμένη επιλογή εξαιτίας της αίσθησης της προσωπικής μας ανεπάρκειας, για επιβίωση στον κόσμο. Η επιλογή κάποιου για να παντρευτεί, πρέπει να έχει μέσα της, την επιθυμία της εξέλιξης, όμως για αυτό πρέπει πρώτα από όλα να θαυμάζουμε τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας, και να μας βοηθά στην προσωπική μας εξέλιξη, όπως κι εμείς εκείνον δηλαδή, και αυτό δεν θα μπορούσε να είναι κάτι λιγότερο, από την πραγματική αίσθηση της αγάπης προς τη ζωή! Όποτε βάζουμε στόχους στη ζωή, άθελα μας την περιορίζουμε, επειδή αφοσιωνόμαστε σε αυτούς τους στόχους, και μην ξεχνάμε πως ο σκοπός προέρχεται από την απληστία!
Τι σημαίνει οικογένεια λοιπόν, χωρίς να έχουμε θαυμάσει τον άλλο, χωρίς να είμαστε ερωτευμένοι με τον άλλο, και να γίνεται μια συμφωνία, μια εμπορική συμφωνία, στα πρότυπα του δούναι και λαβείν; Δεν υπάρχει ποιότητα στην αντίσταση αυτού του νόμου, δεν υπάρχει πραγματική αίσθηση της ζωής, επειδή προσπαθούμε με κάτι που έχει την αίσθηση του θανάτου, να δημιουργήσουμε άμυνα κατά της φθοράς του χρόνου! Είρωνικό δεν είναι όμως αυτό; Και αν η αποτελεσματικότητα αυτής της επιλογής, μοιάζει να μπορεί να αντισταθεί στη φθορά, τελικά απλά την καθυστερεί για λίγο, για λιγότερο χρόνο όμως, από οποιοδήποτε άλλο τρόπο!
Ο γάμος είναι η επιθυμία ενός άντρα και μια γυναίκας, να αντισταθούν μαζί στη φθορά, αν και δυστυχώς καταφέρνουν να την φέρνουν μέσα στη σχέση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου