Ρηξικέλευθος - Όλοι από το ίδιο υλικό είμαστε φτιαγμένοι. Σάρκα, οστά και ψυχή.

Όταν ήμουν λίγο πιο νέος, γύρω στα 27 μου, είχα μια κοπέλα.

Ήταν ξανθιά με φακίδες και υπέροχο χαμόγελο. Πιο μικρή από εμένα, σχεδόν 4 χρόνια.

Πριν τη γνωρίσω, δεν πολυπίστευα στις σχέσεις.

Είχα κάνει κάποιες αλλά καμιά δεν με είχε αγγίξει με έντονο τρόπο.

Την κοπέλα αυτή τη γνώρισα τυχαία ένα βράδυ σε ένα πάρτι.

Αν και η γνωριμία μας δεν ήταν κάτι το εξωπραγματικό, η σχέση που δημιουργήσαμε στην πορεία με γοήτευσε ιδιαίτερα.

Ήταν από αυτές τις σχέσεις που αποφασίζεις να δοθείς ολοκληρωτικά και γίνεσαι τόσο ευάλωτος που είσαι πραγματικά στο έλεος του συντρόφου σου.

Όσο είστε μαζί, ο υπόλοιπος κόσμος είναι, στην ουσία, ανύπαρκτος.

Έχετε δημιουργήσει ένα φαντασιακό κατασκεύασμα μέσα στο οποίο προσπαθείτε να προστατέψετε την ιδανικότητα της σχέσης σας.

Μια ουτοπία στα όριο του μαγικού και του αφύσικου.

Όταν αποφασίζεις να γίνεις τόσο ευάλωτος για κάποιον άλλον άνθρωπο είναι για σένα μεγάλη υπόθεση.

Μέσα στις δυσκολίες και την ασχήμια αυτού του κόσμου νιώθεις ότι βρήκες ένα καταφύγιο. Μια αγκαλιά που θα σε προφυλάξει και θα σε δεχτεί όπως σε είχαν προφυλάξει και σε είχαν δεχτεί οι γονείς σου όταν ήσουν μικρός.

Η ομορφιά της σχέσης μας κράτησε σχεδόν 6 μήνες.

Ακριβώς πάνω στους 6 μήνες ξεκίνησαν τα προβλήματα.
Λες και ήταν προγραμματισμένο από μια υπέργεια δύναμη ακριβώς πάνω σε αυτό το χρονικό σημείο να ξυπνήσω από το όνειρο και να με χτυπήσει η πραγματικότητα στα μούτρα.
Οτιδήποτε χαρούμενο, παιχνιδιάρικο και ανέμελο αντικαταστήθηκε από κάτι επιθετικό, διχαστικό και αρνητικό.
Σαν να αποφασίσαμε και οι δύο ότι από αγαπημένοι έπρεπε να γίνουμε εχθρικοί και να υιοθετήσουμε μια πολεμική διάθεση ώστε να προστατεύσουμε τη δική μας εκδοχή της αλήθειας.
Και οι δύο είχαμε τους λόγους μας. Και οι δύο είχαμε δίκιο. Και οι δύο πονούσαμε πραγματικά.
Να μην σας τα πολυλογώ, αυτή η κατάσταση διήρκησε ακόμα τρία χρόνια. Φανταστείτε πόσο έντονες καταστάσεις αμφιθυμίας έζησα αυτά τα τρία χρόνια. Και αυτό όχι γιατί δεν μπορούσα να φύγω αλλά γιατί δεν ήθελα.
Δεν ήθελα να χάσω αυτό που έζησα αυτούς τους πρώτους 6 μήνες. Δεν ήθελα να πιστέψω ότι μπορεί κάτι τόσο όμορφο να χαθεί και να ξεχαστεί έτσι απλά. Δεν ήθελα να τα βάλω κάτω.
Μετά από κάποιο σημείο όμως κουράστηκα να προσπαθώ. Είχα χάσει κάθε διάθεση για ζωή και κάθε διάθεση να δω τον κόσμο όπως πραγματικά είναι έξω από τη φούσκα της φαντασιακής κατάστασης που είχα δημιουργήσει.
Όταν εν τέλει έφυγα και επέστρεψα στην πραγματικότητα, ένιωθα ένα τεράστιο κενό και ένα απίστευτο μούδιασμα.
Σαν να μη μπορεί να με αγγίξει τίποτα και σαν να έχω στεγνώσει συναισθηματικά.
Δεν είναι εύκολο ξέρεις να επανέλθεις από μια τέτοια κατάσταση.
Νιώθεις ότι η απόπειρά σου να δοθείς ολοκληρωτικά σε κάποιον δεν ευόδωσε και από εδώ και έπειτα οι άμυνές σου έχουν ανέβει στα ύψη.
Όταν είσαι αμυντικός, η διάθεσή σου για την βίωση παρόμοιων καταστάσεων μειώνεται δραματικά.
Πιστεύω δεν είμαι ο μόνος που έχει ζήσει παρόμοιες καταστάσεις.
Η πλειοψηφία της κοινωνίας έχει περάσει από τέτοια στάδια τα οποία δεν υφίστανται μόνο σε ερωτικές σχέσεις, αλλά και σε φιλικές, οικογενειακές και επαγγελματικές.
Έχουμε γίνει όλοι αμυντικοί και επιφυλακτικοί.
Έχουμε κλειστεί στο καβούκι μας και δεν ανοιγόμαστε γιατί φοβόμαστε.
Φοβόμαστε την έκθεση, φοβόμαστε να μείνουμε ευάλωτοι, φοβόμαστε να μας θεωρούν αδύναμους.
Ολόκληρη οι κοινωνία είναι ένα αμάλγαμα από οντότητες μόνες που φοβούνται.
Και όσο αυτές οι οντότητες μεγαλώνουν μειώνεται η ενέργειά τους, οι ορμόνες τους και κάθε επιπλέον διάθεση που μπορεί να είχαν για να κυνηγήσουν, να διεκδικήσουν και να προσπαθήσουν για κάτι.
Έτσι οι σχέσεις μας δυσκολεύουν όλο και περισσότερο όσο μεγαλώνουμε.
Είναι μια κατάσταση χαοτική και επικίνδυνη γιατί δημιουργεί εξαιρετική τριβή και μέσα μας αλλά και στην κοινωνία σαν σύνολο.
Μετά από σχεδόν 2 χρόνια μακριά από αυτή τη σχέση μπορώ να βλέπω τα πράγματα λίγο πιο νηφάλια και αντικειμενικά.
Πιστεύω ακράδαντα πως κι εγώ αλλά και όλοι μας πρέπει κάποια στιγμή να αντιληφθούμε και να δεχτούμε ότι η ζωή είναι μια πάλη.
Είναι μια πάλη μεταμφιεσμένη σαν ένα παιχνίδι μεταξύ ευαίσθητων και ευάλωτων ψυχών. Ψυχών που προσπαθούν να ενωθούν και να ταυτιστούν ώστε να ζήσουν έστω και για μόνο μια στιγμή τη μαγεία της αυτοολοκλήρωσης και της απόλυτης ένωσης.
Σε αυτό το παιχνίδι είμαστε μόνοι μας όσο δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ότι και οι υπόλοιποι παρόμοιο βάρος κουβαλάνε.
Όλοι από το ίδιο υλικό είμαστε φτιαγμένοι. Σάρκα, οστά και ψυχή.
Και αυτό το υλικό είναι αυτό που μπορεί να μας ενώσει. Να μας βοηθήσει να αυξήσουμε την ενσυναίσθησή μας. Να κατανοήσουμε τους πόνους μας και τις σκοτεινές μας στιγμές.
Οι σχέσεις να ξέρεις όσο μεγαλώνεις θα δυσκολεύουν κι άλλο.
Να είσαι έτοιμος για αυτό.
Άλλα όσο και να ετοιμαστείς, αυτό που πραγματικά θέλεις δεν θα αλλάξει  ποτέ.
Δεν θα αλλάξει και δεν θα το πάρεις αρκεί να καταλάβεις επιτέλους ότι όλοι από το ίδιο υλικό είμαστε φτιαγμένοι. Σάρκα, οστά και ψυχή.

Πηγή:

https://rixikeleuthos.gr/oloi-apo-to-idio-yliko-eimaste-ftiagmenoi/