Η αγάπη είναι από μόνη της τροφή
"Η ερώτησή σου είναι, ΄Μπορείς να μιλήσεις για την τέχνη με την οποία δίνει κανείς τροφή στον εαυτό του μέσω της αγάπης;΄ Δεν υπάρχει καμιά τέχνη, διότι δεν υπάρχει λόγος για καμιά προσπάθεια. Η αγάπη αποτελεί την τροφή. Αλλά έχουν μπερδέψει τόσο πολύ την ανθρωπότητα οι ηγέτες της που δεν γνωρίζει κανείς τους εσώτατους χώρους τού είναι του. Η αγάπη είναι τροφή από μόνη της. Όσο πιο πολύ αγαπάς τόσο πιο πολύ βρίσκεις απάτητους χώρους όπου η αγάπη απλώνεται συνεχώς τριγύρω σου σαν αύρα.
"Αλλά αυτό το είδος αγάπης δεν το έχει επιτρέψει κανείς πολιτισμός. Έχουν αναγκάσει την αγάπη να μπει σε ένα πολύ μικρό τούνελ: μπορείς να αγαπάς τη σύζυγό σου, η σύζυγός σου μπορεί να αγαπά εσένα΄ μπορείς να αγαπάς τα παιδιά σου, μπορείς να αγαπάς τους γονείς σου, μπορείς να αγαπάς τους φίλους σου. Κι έχουν κάνει δυο πράγματα να είναι πολύ βαθιά ριζωμένα μέσα σε κάθε άνθρωπο. Το ένα είναι ότι η αγάπη είναι κάτι το πολύ περιορισμένο – στους φίλους, την οικογένεια, τα παιδιά, το σύζυγο, τη σύζυγο. Και το δεύτερο πράγμα στο οποίο έχουν επιμείνει είναι ότι υπάρχουν πολλά είδη αγάπης.
"Με ένα τρόπο αγαπάς όταν αγαπάς το σύζυγο ή τη σύζυγό σου΄ έπειτα πρέπει να φέρεις ένα άλλο είδος αγάπης όταν αγαπάς τα παιδιά σου κι ένα άλλο είδος αγάπης όταν αγαπάς τους μεγαλύτερούς σου, την οικογένειά σου, τους δασκάλους σου, κι έπειτα ένα άλλο είδος αγάπης για τους φίλους σου. Η αλήθεια όμως είναι, η αγάπη δεν μπορεί να μπει σε κατηγορίες με τον τρόπο που έχει γίνει σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας του ανθρώπου. Υπήρχαν λόγοι που την έβαλαν σε κατηγορίες, αλλά οι λόγοι τους είναι άσχημοι και απάνθρωποι, γιατί με την κατηγοριοποίηση αυτή σκότωσαν την αγάπη...
"Ο λόγος που όλοι οι πολιτισμοί επέμειναν στην κατηγοριοποίηση είναι ότι φοβόντουσαν πάρα πολύ την αγάπη, είναι ότι, αν υπάρχει υπαρξιακή αγάπη, τότε εκείνη δεν γνωρίζει σύνορα – τότε δεν μπορείς να στρέψεις τους ινδουιστές εναντίον των μωαμεθανών, τότε δεν μπορείς να στρέψεις τους προτεστάντες εναντίον των καθολικών. Τότε δεν μπορείς να τραβήξεις μια γραμμή λέγοντας ότι δεν μπορείς να αγαπάς κάποιον άνθρωπο επειδή είναι Εβραίος, Κινέζος. Οι ηγέτες του κόσμου ήθελαν να διαιρέσουν τον κόσμο, αλλά για να διαιρέσουν τον κόσμο, έπρεπε να κάνουν την βασική διαίρεση, η οποία είναι της αγάπης."
Osho, Om Mani Padme Hum: The Sound of Silence, the Diamond in the Lotus, Ομιλία #20
Τα συναισθήματα δεν είναι πέτρες, είναι σαν τα τριαντάφυλλα
"Υπάρχουν τρία επίπεδα στον άνθρωπο: η φυσιολογία του, το σώμα΄ η ψυχολογία του, ο νους΄ και το είναι του, ο αιώνιος εαυτός του. Η αγάπη μπορεί να υπάρξει και στα τρία πεδία, αλλά οι ιδιότητές της θα διαφέρουν. Στο πεδίο της φυσιολογίας, του σώματος, πρόκειται απλώς για σεξουαλικότητα. Μπορεί να την αποκαλείς αγάπη, επειδή η λέξη αγάπη δείχνει ποιητική, όμορφη. Όμως το ενενήντα εννέα τοις εκατό των ανθρώπων αποκαλούν το σεξ τους αγάπη. Το σεξ είναι βιολογικό, σωματικό. Η χημεία σου, οι ορμόνες σου -κάθε τι το υλικό συμμετέχει εκεί…
"Μόνο το ένα τοις εκατό των ανθρώπων ξέρουν κάτι λίγο βαθύτερο. Οι ποιητές, οι ζωγράφοι, οι μουσικοί, οι χορευτές, οι τραγουδιστές έχουν την ευαισθησία να αισθάνονται και πέρα από το σώμα. Μπορούν κι αισθάνονται τις ομορφιές του νου, τις ευαισθησίες της καρδιάς, διότι ζουν οι ίδιοι σε εκείνο το πεδίο. Αλλά ο μουσικός, ο ζωγράφος, ο ποιητής, ζει σε διαφορετικό πεδίο. Δεν σκέφτεται, αισθάνεται. Κι επειδή ζει μέσα στην καρδιά του, μπορεί κι αισθάνεται και την καρδιά του άλλου ανθρώπου. Αυτό είναι που κατά κανόνα ονομάζεται αγάπη. Είναι σπάνια. Λέω μόνο το ένα τοις εκατό ίσως, πότε-πότε.
"Γιατί δεν προχωρούν πολλοί άνθρωποι στο δεύτερο πεδίο, αφού είναι εξαιρετικά όμορφο; Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα: ό,τι είναι πολύ όμορφο είναι και πολύ λεπτό. Δεν είναι από σίδερο, είναι φτιαγμένο από πολύ εύθραυστο γυαλί. Κι όταν πέσει και σπάσει ένας καθρέφτης, δεν υπάρχει τρόπος να τον επανασυνδέσεις. Οι άνθρωποι φοβούνται πάρα πολύ να σχετιστούν τόσο που να φτάσουν έως τα λεπτά επίπεδα της αγάπης, διότι στο στάδιο εκείνο η αγάπη είναι εξαιρετικά όμορφη αλλά και εξαιρετικά ευμετάβλητη. Τα συναισθήματα δεν είναι πέτρες, είναι σαν τα τριαντάφυλλα…"
"Είναι γνωστό ότι οι ποιητές, είναι γνωστό ότι οι καλλιτέχνες ερωτεύονται σχεδόν κάθε μέρα. Η αγάπη τους είναι σαν το τριαντάφυλλο. Όσο υπάρχει, είναι πολύ ευωδιαστό, πολύ ζωντανό, χορεύει στον άνεμο, στη βροχή, στον ήλιο, δείχνοντας την ομορφιά του. Αλλά ως το βράδυ πια μπορεί να έχει χαθεί και δεν μπορείς να κάνεις τίποτε για να το εμποδίσεις. Η βαθύτερη αγάπη της καρδιάς είναι ακριβώς σαν την αύρα του αέρα που μπαίνει στο δωμάτιό σου, φέρνει τη φρεσκάδα, τη δροσιά της, κι έπειτα φεύγει. Δεν μπορείς να κλείσεις μέσα στην χούφτα σου τον αέρα. Πολύ λίγοι είναι οι άνθρωποι που είναι τόσο θαρραλέοι ώστε να ζουν τη ζωή από τη μια στιγμή στην επόμενη, μεταβαλλόμενη. Έτσι, έχουν αποφασίσει να έχουν την αγάπη εκείνη στην οποία να μπορούν να στηρίζονται.
"Δεν ξέρω ποιο είδος αγάπης γνωρίζεις – το πιθανότερο είναι το πρώτο είδος, ή ίσως το δεύτερο είδος. Και φοβάσαι πως, αν φτάσεις έως το είναι σου, τι θα συμβεί με την αγάπη σου; Σίγουρα θα χαθεί – αλλά δεν θα χάσεις. Ένα νέο είδος αγάπης θα προβάλλει, που προβάλλει μόνο ίσως σε έναν άνθρωπο ανάμεσα σε εκατομμύρια. Η αγάπη εκείνη μπορεί μόνο να αποκαλείται κατάσταση αγάπης."
Osho, From Death to Deathlessness, Ομιλία #17
Μόνο η αγάπη κι η αποτυχία της μπορούν να σε ρίξουν προς τα μέσα σου
"Είμαι υπέρ της αγάπης. Όλη μου τη ζωή διδάσκω υπέρ της αγάπης. Ο λόγος είναι παράξενος, είμαι όμως ένας άνθρωπος εκκεντρικός. Σε διδάσκω να είσαι υπέρ της αγάπης επειδή ξέρω ότι, αν δεν φτάσεις ως εκείνο το κρίσιμο σημείο, όπου ο άλλος αποτελεί την κόλαση, δεν θα γίνεις ποτέ θρησκευόμενος. Δεν είμαι υπέρ της αγάπης. Η όλη μου προσπάθεια είναι υπέρ της θρησκείας.
"Οι ψευτο-θρησκείες σού δίνουν απλώς ετοιμοπαράδοτες φόρμουλες, ενώ θέλω ο ίδιος να σου δώσω την πραγματική εμπειρία – την οποία δεν μπορώ να δώσω… Μπορώ να δείξω απλώς το μονοπάτι, να σου εξηγήσω πώς συμβαίνει και μετά να σε αφήσω ελεύθερο να πειραματιστείς με τούτο, αν θέλεις. Αν δεν έχει αποτύχει η αγάπη, τότε δεν έχεις ενηλικιωθεί αρκετά για τη θρησκεία. Είσαι ανήλικος. Όποια κι αν είναι η ηλικία σου, δεν έχει σημασία΄ μπορεί να είναι εξήντα, μπορεί να είναι εβδομήντα, δεν έχει σημασία. Αν εξακολουθείς να ελπίζεις ότι μπορεί να πετύχει η αγάπη, τότε είσαι ακόμη ανήλικος. Αν όμως έχεις καταλήξει να το συνειδητοποιήσεις ολότελα αυτό, ότι είναι ενάντια στη φύση των πραγμάτων, ότι η ύπαρξη δεν λειτουργεί με αυτό τον τρόπο… Εσύ είσαι εσύ, ο άλλος είναι ο άλλος.
"Αν θέλεις να δοκιμάσεις την εμπειρία της ύπαρξης, δεν γίνεται μέσω του άλλου, γίνεται με ένα κατευθείαν άλμα μέσα στο εσωτερικό σου. Γίνεται μέσω εσού, μέσα από σένα. Και μόνο η αγάπη και η αποτυχία της μπορούν να σε ρίξουν προς τα μέσα, γιατί κάθε τι άλλο είναι πολύ κατώτερο της αγάπης."
Osho, From Unconsciousness to Consciousness, Ομιλία #27
Να αγαπάς τον εαυτό σου
"Αρχίζουμε με μια από τις πιο βαθιές σούτρες τού Γκωτάμα Βούδα: 'Να αγαπάς τον εαυτό σου…'
"Το αντίθετο ακριβώς σε έχουν διδάξει όλες οι παραδόσεις του κόσμου, όλοι οι πολιτισμοί, όλες οι κουλτούρες, όλες οι εκκλησίες. Λένε: “Αγάπα τους άλλους, μην αγαπάς τον εαυτό σου.” Και υπάρχει κάποια πονηρή στρατηγική πίσω από τη διδασκαλία τους.
"Η αγάπη αποτελεί την τροφή της ψυχής. Όπως ακριβώς είναι το φαγητό για το σώμα, έτσι και η αγάπη είναι για την ψυχή. Χωρίς φαγητό το σώμα είναι αδύναμο, χωρίς αγάπη η ψυχή είναι αδύναμη. Και κανένα κράτος, καμιά εκκλησία, κανένα επενδυμένο συμφέρον δεν θέλησε ποτέ να έχει ανθρώπους με δυνατή ψυχή, γιατί ο άνθρωπος που έχει πνευματική ενέργεια είναι επόμενο να είναι εξεγερμένος.
"Η αγάπη σε κάνει εξεγερμένο, επαναστατικό. Η αγάπη σού δίνει φτερά να πετάξεις ψηλά. Η αγάπη σού δίνει ενόραση ως προς τα πράγματα, έτσι ώστε να μην μπορεί κανείς να σε εξαπατήσει, να σε εκμεταλλευτεί, να σε καταπιέσει. Και οι ιερείς κι οι πολιτικοί επιβιώνουν μόνο με το δικό σου αίμα – επιβιώνουν μόνο με την εκμετάλλευση. Όλοι οι ιερείς κι όλοι οι πολιτικοί είναι παράσιτα.
"Για να σε κάνουν αδύναμο πνευματικά, έχουν βρει μια σίγουρη μέθοδο, εκατό τοις εκατό εγγυημένη, δηλαδή να σε διδάσκουν να μην αγαπάς τον εαυτό σου. Αν δεν μπορεί ένας άνθρωπος να αγαπά τον εαυτό του, δεν μπορεί να αγαπά και κανέναν άλλο. Η διδασκαλία είναι πολύ πονηρή. Λένε “Αγάπα τους άλλους,” γιατί ξέρουν ότι αν δεν μπορείς να αγαπάς τον εαυτό σου, δεν μπορείς να αγαπάς καθόλου. Λένε όμως συνεχώς, “Αγάπα τους άλλους, αγάπα την ανθρωπότητα, αγάπα το Θεό, αγάπα τη φύση, αγάπα τη σύζυγό σου, αγάπα το σύζυγό σου, τα παιδιά σου, τους γονείς σου, αλλά μην αγαπάς τον εαυτό σου ” – διότι είναι εγωιστικό πράγμα να αγαπάς τον εαυτό σου κατ΄αυτούς.
"Επικρίνουν την αγάπη για τον εαυτό τόσο όσο τίποτε άλλο – κι έχουν κάνει τη διδασκαλία τους να δείχνει πολύ λογική. Λένε: “Αν αγαπάς τον εαυτό σου, θα γίνεις ένας εγωιστής, αν αγαπάς τον εαυτό σου, θα γίνεις νάρκισσος.” Δεν είναι αλήθεια. Ο άνθρωπος που αγαπά τον εαυτό του βλέπει ότι μέσα του δεν υπάρχει κανένα εγώ. Το εγώ προβάλλει ακριβώς καθώς αγαπάς τους άλλους χωρίς να αγαπάς τον εαυτό σου, καθώς προσπαθείς να αγαπάς τους άλλους.
"Οι ιεραπόστολοι, οι κοινωνικοί μεταρρυθμιστές, οι υπηρετούντες την κοινωνία έχουν το πιο μεγάλο εγώ του κόσμου – είναι φυσικό, διότι θεωρούν ότι είναι ανώτερα ανθρώπινα όντα. Δεν είναι κοινοί: οι κοινοί άνθρωποι αγαπούν τον εαυτό τους΄ εκείνοι αγαπούν τους άλλους, αγαπούν τα μεγάλα ιδανικά, αγαπούν το Θεό. Κι όλη τους η αγάπη είναι ψεύτικη, γιατί όλη τους η αγάπη δεν έχει καθόλου ρίζες. Ο άνθρωπος που αγαπάει τον εαυτό του κάνει το πρώτο βήμα προς την αληθινή αγάπη."
Osho, The Dhammapada: The Way of the Buddha, Τόμος 5, Ομιλία #5
Στην πραγματική αγάπη μπορείς να είσαι μόνος
"Μπορεί να αγαπά κανείς βαθιά κι όμως να είναι μόνος. Μπορεί μάλιστα κανείς να είναι μόνος, μόνο όταν αγαπά σε βάθος. Το βάθος της αγάπης δημιουργεί έναν ωκεανό γύρω σου, ένα βαθύ ωκεανό, και γίνεσαι νησί, εντελώς μόνος. Ναι, ο ωκεανός ρίχνει συνεχώς τα κύματά του στην ακτή σου, αλλά όσο πιο πολύ χτυπάει με τα κύματά του την ακτή σου ο ωκεανός, τόσο πιο ενοποιημένος είσαι, τόσο πιο ριζωμένος, τόσο πιο επικεντρωμένος. Η αγάπη έχει αξία μόνον επειδή σου δίνει τη μοναχικότητα. Σου δίνει αρκετό χώρο ώστε να είσαι μόνος σου.
"Έχεις όμως μια ορισμένη ιδέα περί αγάπης΄ η ιδέα εκείνη δημιουργεί το πρόβλημα – όχι η ίδια η αγάπη, αλλά η ιδέα. Η ιδέα είναι ότι, με την αγάπη, οι εραστές εξαφανίζονται ο ένας μέσα στον άλλο, διαλύονται ο ένας μέσα στον άλλο. Υπάρχουν πράγματι στιγμές διάλυσης – αλλά αυτή είναι η ομορφιά της ζωής και κάθε τι του υπαρξιακού: ότι όταν διαλύονται οι εραστές ο ένας μέσα στον άλλο, τις ίδιες στιγμές εκείνες γίνονται πολύ συνειδητοί, σε μεγάλη εγρήγορση. Αυτή η διάλυση δεν είναι ένα είδος μέθης, εκείνη η διάλυση δεν είναι ασυνείδητη. Φέρνει μεγάλη συνειδητότητα, απελευθερώνει μεγάλη επίγνωση. Από τη μια μεριά διαλύονται, από την άλλη μεριά βλέπουν για πρώτη φορά την απόλυτη ομορφιά τού να είναι μόνοι. Ο άλλος τους προσδιορίζει, την μοναχικότητά τους΄ προσδιορίζουν οι ίδιοι τον άλλο. Κι είναι ευγνώμονες ο ένας προς τον άλλο. Είναι ακριβώς λόγω του άλλου που μπόρεσαν να δουν τον εαυτό τους΄ ο άλλος έγινε ένας καθρέφτης μέσα στον οποίο αντικατοπτρίζονται. Οι εραστές είναι καθρέφτες ο ένας για τον άλλο. Η αγάπη σε κάνει να έχεις επίγνωση του πρωταρχικού σου προσώπου.
"Δείχνει λοιπόν πολύ αντιφατικό, παράδοξο πράγμα, όταν το λέει έτσι κανείς: “Η αγάπη φέρνει μοναχικότητα.” Πάντα νόμιζες ότι η αγάπη φέρνει συνύπαρξη. Δεν λέω πως δεν φέρνει συνύπαρξη, όμως αν δεν είστε μόνοι, δεν μπορείτε να συνυπάρχετε. Ποιοι θα συνυπάρξουν; Χρειάζονται δυο άνθρωποι που θα συνυπάρξουν, δυο ανεξάρτητοι άνθρωποι χρειάζονται που θα συνυπάρξουν. Η συνύπαρξη θα είναι πλούσια, απείρως πλούσια, αν είναι εντελώς ανεξάρτητοι κι οι δυο άνθρωποι. Αν είναι εξαρτημένοι ο ένας από τον άλλο, δεν πρόκειται για συνύπαρξη – πρόκειται για σκλαβιά, πρόκειται για δεσμά.
"Αν είναι εξαρτημένοι ο ένας από τον άλλο, γαντζωμένοι, κτητικοί, αν δεν επιτρέπουν ο ένας στον άλλο να είναι μόνοι, αν δεν επιτρέπουν ο ένας στον άλλο να έχει αρκετό χώρο ώστε να μεγαλώσει, τότε είναι εχθροί, όχι εραστές΄ είναι καταστροφικοί ο ένας για τον άλλο, δεν βοηθούν ο ένας τον άλλο να βρει την ψυχή του, την ύπαρξή του. Τι είδους αγάπη είναι αυτή; Ίσως να είναι απλώς φόβος μήπως μείνουν μόνοι΄ κι έτσι μένουν προσκολλημένοι μεταξύ τους. Όμως η πραγματική αγάπη δεν γνωρίζει από φόβο. Στην πραγματική αγάπη μπορείς να είσαι μόνος, εντελώς μόνος, και μέσα από αυτή τη μοναχικότητα προβάλλει η συνύπαρξη."
Osho, The Dhammapada: The Way of the Buddha, Τόμος 2, Ομιλία #4
Η αγάπη δεν χρειάζεται κάποια αναφορά
"Η αγάπη δεν χρειάζεται κάποια αναφορά – αυτή είναι η ομορφιά της αγάπης κι η ελευθερία της αγάπης. Το μίσος είναι δεσμά. Το μίσος είναι φυλάκιση – που την επιβάλεις ο ίδιος στον εαυτό σου. Και το μίσος δημιουργεί μίσος, το μίσος προκαλεί μίσος. Αν μισείς κάποιον, δημιουργείς μίσος για σένα στην καρδιά εκείνου του ανθρώπου. Κι ολόκληρος ο κόσμος ζει με μίσος, με καταστροφικότητα, με βία, με ζήλεια, με ανταγωνιστικότητα. Οι άνθρωποι αρπάζουν από το λαιμό ο ένας τον άλλο είτε στην πραγματικότητα, στις πράξεις, ή τουλάχιστον με τον νου τους΄ με τις σκέψεις τους, οι πάντες φονεύουν, σκοτώνουν. Γι΄αυτό και έχουμε μετατρέψει σε κόλαση τούτη την όμορφη γη – η οποία θα μπορούσε να έχει γίνει παράδεισος.
"Αγάπα κι η γη θα γίνει πάλι παράδεισος. Κι η τεράστια ομορφιά της αγάπης είναι ότι δεν έχει αναφορά. Η αγάπη έρχεται από σένα δίχως κανένα λόγο. Πρόκειται για το ξεχείλισμα της ευδαιμονίας σου, πρόκειται για το μοίρασμα της καρδιάς σου. Πρόκειται για το μοίρασμα του τραγουδιού της ύπαρξής σου. Και το μοίρασμα είναι τόσο χαρούμενο – γι΄αυτό και μοιράζεται κανείς. Μοιράζεται για χάρη του μοιράσματος, χωρίς κανένα άλλο κίνητρο.
"Αλλά η αγάπη που γνώρισες στο παρελθόν δεν είναι η αγάπη για την οποία μιλά ο Βούδας ή για την οποία μιλώ εγώ. Η αγάπη σου δεν είναι τίποτε άλλο από την άλλη πλευρά του μίσους. Επομένως, η αγάπη σου έχει κάποια αναφορά: κάποιος ήταν θαυμάσιος απέναντί σου χθες, ήταν τόσο καλός που αισθάνεσαι μεγάλη αγάπη για κείνον. Δεν είναι αγάπη αυτό΄ είναι η άλλη πλευρά του μίσους – η αναφορά το αποδεικνύει. ΄Η κάποιος θα είναι αύριο καλός μαζί σου: ο τρόπος που σου χαμογέλασε, ο τρόπος που σου μίλησε, ο τρόπος που σε κάλεσε για αύριο στο σπίτι του – θα σου δείξει αγάπη. Κι αμέσως εμφανίζεται μεγάλη αγάπη.
"Δεν είναι αυτή η αγάπη για την οποία μιλούν οι βούδες. Είναι μίσος που μεταμφιέζεται σε αγάπη – γι΄αυτό ακριβώς και μπορεί να μετατραπεί σε μίσος η αγάπη σου ανά πάσα στιγμή. Ξύσε λίγο έναν άνθρωπο κι η αγάπη εξαφανίζεται και προβάλλει το μίσος. Δεν είναι ούτε καν επιδερμική. Ακόμη κι οι λεγόμενοι μεγάλοι εραστές τσακώνονται συνέχεια, κυνηγούν συνεχώς ο ένας τον άλλο – γκρινιάζουν, καταστρέφουν. Κι ο κόσμος νομίζει πως αυτό είναι αγάπη…
"Η αγάπη σου δεν είναι αληθινά αγάπη: είναι το ακριβώς αντίθετό της. Είναι μίσος μεταμφιεσμένο σε αγάπη, καμουφλαρισμένο σαν αγάπη, παρελαύνοντας σαν αγάπη. Η αληθινή αγάπη δεν έχει κάποια αναφορά. Δεν σκέφτεται το χθες, δεν σκέφτεται το αύριο. Η αληθινή αγάπη είναι ένα αυθόρμητο ξεχείλισμα χαράς από μέσα σου και με το μοίρασμά της και την προσφορά της να πέφτει βροχή – για κανένα άλλο λόγο, χωρίς κανένα άλλο κίνητρο εκτός από τη χαρά του μοιράσματός της."
Osho, The Dhammapada: The Way of the Buddha, Τόμος 1, Ομιλία #1
Η αγάπη είναι κατά βάση μια κατάσταση ύπαρξης
"Το θέμα είναι όχι η σχέση αλλά η κατάσταση΄ δεν είσαι ερωτευμένος, είσαι ο ίδιος αγάπη. Όποτε μιλώ για την αγάπη, να το θυμάσαι: μιλώ για την κατάσταση της αγάπης. Είναι πράγματι πολύ καλό πράγμα η σχέση, αλλά θα είναι η σχέση ψεύτικη αν δεν έχεις φτάσει έως την κατάσταση της αγάπης. Τότε η σχέση δεν είναι μόνο υποκριτική, είναι κι επικίνδυνα υποκριτική, γιατί μπορεί να σε εξαπατά συνεχώς΄ μπορεί να σου δίνει συνεχώς την εντύπωση ότι ξέρεις τι είναι η αγάπη, ενώ εσύ δεν ξέρεις. Η αγάπη είναι κατά βάση μια κατάσταση ύπαρξης΄ δεν είσαι ερωτευμένος, είσαι ο ίδιος αγάπη.
"Κι η αγάπη αυτή εμφανίζεται όχι γιατί ερωτεύτηκες κάποιον. Η αγάπη αυτή εμφανίζεται όταν πηγαίνεις μέσα σου – όχι πέφτοντας προς τα κάτω, αλλά ανεβαίνοντας προς τα πάνω, πετώντας προς τα πάνω, πιο ψηλά από σένα τον ίδιο. Είναι ένα είδος ξεπεράσματος. Ο άνθρωπος είναι αγάπη όταν η ύπαρξή του είναι σιωπηλή΄ πρόκειται για το τραγούδι της αγάπης. Ένας βούδας είναι ο ίδιος αγάπη, ένας Ιησούς είναι αγάπη – όχι αγαπώντας κάποιον συγκεκριμένο άνθρωπο, αλλά όντας απλώς αγάπη. Η ίδια τους η ατμόσφαιρα αποτελεί αγάπη. Δεν απευθύνεται προς κάποιον συγκεκριμένο, απλώνεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Όποιος πλησιάσει έναν βούδα θα το αισθανθεί αυτό, θα πέσει σαν βροχή επάνω του, θα λουστεί με τούτο. Και συμβαίνει δίχως όρους.
"Η αγάπη δεν θέτει όρους, δεν έχει εάν και αλλά. Η αγάπη δεν λέει ποτέ, “Κάλυψε αυτές τις προϋποθέσεις και τότε θα σε αγαπήσω.” Η αγάπη είναι σαν την αναπνοή: όταν συμβαίνει, είσαι απλώς αγάπη. Δεν έχει σημασία ποιος σε πλησιάζει, αμαρτωλός ή άγιος. Όποιος σε πλησιάζει αρχίζει να νιώθει τον παλμό της αγάπης, γίνεται χαρούμενος. Η αγάπη αποτελεί άνευ όρων δόσιμο – αλλά μόνο εκείνοι που έχουν είναι ικανοί να δίνουν."
Osho, The Guest, Ομιλία #5
Το πρώτο κυματάκι της αγάπης πρέπει να είναι για τον εαυτό σου
"Η υγιής αγάπη για τον εαυτό αποτελεί μια μεγάλη θρησκευτική αξία. Ο άνθρωπος που δεν αγαπά τον εαυτό του δεν θα μπορέσει να αγαπήσει και κανέναν άλλο, ποτέ. Το πρώτο κυματάκι της αγάπης πρέπει να σχηματιστεί μέσα στην καρδιά σου. Αν δεν έχει σχηματιστεί για σένα τον ίδιο, δεν μπορεί να σχηματιστεί και για κανέναν άλλο, γιατί όλοι οι άλλοι βρίσκονται μακρύτερα από σένα.
"Είναι σα να ρίχνεις μια πέτρα μέσα στην σιωπηλή λίμνη – τα πρώτα κυματάκια σχηματίζονται γύρω από την πέτρα κι έπειτα απλώνονται συνεχώς ως τις πιο μακρινές ακτές. Το πρώτο κυματάκι της αγάπης πρέπει να είναι γύρω από τον εαυτό σου. Πρέπει να αγαπά κανείς το σώμα του, πρέπει να αγαπά την ψυχή του, πρέπει να αγαπά την ολότητά του.
"Και είναι φυσικό αυτό΄ αλλιώς δεν θα μπορούσες να επιβιώσεις καθόλου. Και είναι όμορφο, γιατί σε ομορφαίνει. Ο άνθρωπος που αγαπά τον εαυτό του γεμίζει χάρη, κομψότητα. Ο άνθρωπος που αγαπά τον εαυτό του είναι επόμενο να γίνει πιο σιωπηλός, πιο διαλογιστικός, πιο προσευχητικός από τον άνθρωπο που δεν αγαπά τον εαυτό του.
"Αν δεν αγαπάς το σπίτι σου, δεν το καθαρίζεις΄ αν δεν αγαπάς το σπίτι σου, δεν το βάφεις΄ αν δεν το αγαπάς, δεν θα το περιβάλεις με έναν όμορφο κήπο με μια λιμνούλα με λωτούς. Αν αγαπάς τον εαυτό σου, θα δημιουργήσεις ένα κήπο γύρω σου. Θα προσπαθήσεις να αναπτύξεις τις δυνατότητές σου, θα προσπαθήσεις να φέρεις προς τα έξω όλα όσα έχεις μέσα σου να εκφράσεις. Αν αγαπάς, θα δίνεις συνεχώς σαν βροχή στον εαυτό σου, θα τρέφεις συνεχώς τον εαυτό σου.
"Κι αν αγαπάς τον εαυτό σου, θα εκπλαγείς: θα σε αγαπούν κι οι άλλοι. Κανείς δεν αγαπάει έναν άνθρωπο που δεν αγαπά τον εαυτό του. Αν δεν μπορείς καν εσύ να αγαπάς τον εαυτό σου, ποιος άλλος θα μπει στον κόπο; Κι ο άνθρωπος που δεν αγαπάει τον εαυτό του, δεν μπορεί να παραμείνει ουδέτερος. Να θυμάσαι, στη ζωή δεν υπάρχει ουδετερότητα."
Osho, The Secret, Ομιλία #18
Οι σχέσεις καταστρέφουν την αγάπη
"Οι σχέσεις έχουν δομή, ενώ η αγάπη είναι αδόμητη. Η αγάπη σχετίζεται, ασφαλώς, αλλά δεν γίνεται ποτέ μια σχέση. Η αγάπη είναι μια διαδικασία τη μια στιγμή κατόπιν της άλλης. Να το θυμάσαι. Η αγάπη είναι κατάσταση της ύπαρξής σου, δεν είναι σχέση. Υπάρχουν άνθρωποι γεμάτοι αγάπη και άνθρωποι χωρίς αγάπη. Οι άνθρωποι χωρίς αγάπη υποκρίνονται ότι είναι γεμάτοι αγάπη μέσω των σχέσεων. Οι άνθρωποι που είναι γεμάτοι αγάπη δεν χρειάζεται να έχουν κάποια σχέση – η αγάπη αρκεί.
"Να είσαι άνθρωπος γεμάτος αγάπη, αντί να έχεις μια ερωτική σχέση – γιατί οι σχέσεις συμβαίνουν τη μια μέρα κι εξαφανίζονται την άλλη. Είναι λουλούδια΄ το πρωί ανθίζουν, ως το βράδυ πια έχουν χαθεί.
"Εσύ να είσαι άνθρωπος γεμάτος αγάπη.
"Αλλά οι άνθρωποι δυσκολεύονται πολύ να είναι γεμάτοι αγάπη κι έτσι δημιουργούν σχέσεις – και με αυτό τον τρόπο εξαπατούν, ότι “Τώρα είμαι άνθρωπος με αγάπη, γιατί έχω σχέση.” Και η σχέση ίσως να είναι απλώς μια μονοπωλιακή σχέση, κτητική, αποκλειστική.
"Η σχέση μπορεί να υπάρχει απλώς εξαιτίας του φόβου, ίσως να είναι άσχετη εντελώς με την αγάπη. Η σχέση μπορεί να είναι απλώς ένα είδος ασφάλειας – οικονομικής ή άλλης. Η σχέση είναι αναγκαία μόνο και μόνο διότι δεν υπάρχει αγάπη. Η σχέση είναι ένα υποκατάστατο.
"Να είσαι σε εγρήγορση! Η σχέση καταστρέφει την αγάπη, καταστρέφει την ίδια την πιθανότητα της γέννησής της."
Osho, Walk Without Feet, Fly Without Wings and Think Without Mind, Ομιλία #8
Χωρίς αγάπη, δεν υπάρχει καμιά ποίηση στη ζωή
"Σε καταλαμβάνει ένας φόβος πιο μεγάλος από του θανάτου, όποτε αγαπάς. Γι΄αυτό κι έχει εξαφανιστεί η αγάπη από τον κόσμο. Σπάνια, πολύ σπάνια συμβαίνει το φαινόμενο να κατέλθει εδώ η αγάπη. Αυτό που αποκαλείς αγάπη είναι ένα κάλπικο νόμισμα: το έχεις επινοήσει, γιατί είναι πολύ δύσκολο να ζήσεις χωρίς αγάπη. Είναι δύσκολο, επειδή χωρίς αγάπη η ζωή δεν έχει κανένα νόημα΄ είναι άνευ νοήματος. Χωρίς αγάπη, η ζωή δεν έχει καμιά ποίηση. Χωρίς αγάπη, υπάρχει το δέντρο, αλλά δεν ανθίζει ποτέ. Χωρίς αγάπη, δεν μπορείς να χορέψεις, δεν μπορείς να γιορτάσεις, δεν μπορείς να νιώσεις ευγνωμοσύνη, δεν μπορείς να προσευχηθείς. Χωρίς αγάπη, οι ναοί είναι κοινά σπίτια΄ με αγάπη, το κοινό σπίτι μεταμορφώνεται, μετατρέπεται σε ναό. Χωρίς αγάπη παραμένεις απλές δυνατότητες – άδειες χειρονομίες. Με την αγάπη, για πρώτη φορά γίνεσαι ουσιώδης. Με την αγάπη, για πρώτη φορά προβάλλει μέσα σου η ψυχή. Φεύγει το εγώ, προβάλλει όμως η ψυχή...
"Να πηγαίνεις προς την αγάπη σημαίνει να πηγαίνεις προς την άβυσσο. Αρχίζει να ταλαντεύεται κανείς, να νιώθει ζαλισμένος. Πήγαινε σε κάποιο ύψος στα Ιμαλάϊα και κοίτα κάτω την κοιλάδα΄ η κοιλάδα εκείνη δεν είναι τίποτα. Όταν κοιτάς την κοιλάδα της αγάπης, σε αδράχνει ένας τεράστιος φόβος. Μένεις σχεδόν παράλυτος: δεν μπορείς να ξεφύγεις, δεν μπορείς να κάνεις το άλμα. Τρέμεις από άπειρο φόβο. Τι να κάνεις; Δεν είναι δυνατό να γυρίσεις πίσω, γιατί η αγάπη έλκει: η αγάπη καλεί τα βάθη σου, η αγάπη καλεί το μέλλον σου, η αγάπη καλεί τις δυνατότητές σου΄ η αγάπη σού δίνει μια φευγαλέα ματιά σε εκείνο που μπορείς να είσαι. Δεν μπορείς να της ξεφύγεις και δεν μπορείς και να κάνεις το άλμα, γιατί το κόστος είναι υπερβολικά μεγάλο. Θα χρειαστεί να αφήσεις τον εαυτό σου – όλα όσα νόμιζες ότι είναι ο εαυτός σου – την εικόνα, το παρελθόν, την ταυτότητα.
"Σου λέω όμως, το κόστος δείχνει να είναι υπερβολικό μόνο πριν από το άλμα. Μόλις κάνεις το άλμα… θα ξέρεις τότε πως ό,τι κι αν εγκατέλειψες δεν είναι τίποτε κι ό,τι έχεις πετύχει είναι απείρως πολύτιμο. Να σου πω ένα παράδοξο πράγμα: η αγάπη απαιτεί να αφήσεις αυτό που δεν έχεις κι η αγάπη σού προσφέρει εκείνο που έχεις ήδη. Η αγάπη θέλει να απαλλαγείς από εκείνο το οποίο δεν έχεις."
Osho, Come Follow to You , Τόμος 4, Ομιλία #6
Η αγάπη είναι μια πύλη
"Αν υπάρχει πάθος στην αγάπη, τότε η αγάπη θα μετατραπεί σε κόλαση. Αν υπάρχει προσκόλληση στην αγάπη, τότε η αγάπη θα είναι μια φυλακή. Αν η αγάπη είναι δίχως πάθος, θα μετατραπεί σε παράδεισο. Αν η αγάπη είναι δίχως προσκόλληση, τότε η αγάπη η ίδια αποτελεί το θεϊκό στοιχείο.
"Η αγάπη έχει και τις δυο αυτές δυνατότητες. Μπορείς να έχεις πάθος και προσκόλληση στην αγάπη: τότε θα είναι σαν να έχεις δέσει μια πέτρα γύρω από το λαιμό του πουλιού της αγάπης, ώστε να μην μπορεί να πετάξει. ΄Η σαν να έχεις βάλει το πουλί της αγάπης μέσα σε ένα χρυσό κλουβί. Όσο πολύτιμο κι αν είναι το κλουβί – μπορεί να είναι κατάστικτο με διαμάντια και κοσμήματα – το κλουβί παραμένει κλουβί και θα καταστρέψει την ικανότητα του πουλιού να πετάει.
"Όταν αφαιρείς από την αγάπη το πάθος και την προσκόλληση, όταν η αγάπη σου είναι αγνή, αθώα, άμορφη, όταν δίνεις με την αγάπη και δεν απαιτείς, όταν η αγάπη είναι μόνον ένα δόσιμο, όταν η αγάπη είναι αυτοκράτορας, όχι ζητιάνος, όταν είσαι ευτυχισμένος που κάποιος έχει αποδεχτεί την αγάπη σου και δεν εμπορεύεσαι την αγάπη, δεν ζητάς τίποτε σε ανταπόδοση, τότε ελευθερώνεις αυτό το πουλί της αγάπης για να πετάξει στον ανοικτό ουρανό. Τότε δυναμώνεις τα φτερά του. Τότε το πουλί αυτό μπορεί να ξεκινήσει το ταξίδι προς το άπειρο.
"Η αγάπη έχει κάνει ανθρώπους να ξεπέσουν κι η αγάπη έχει κάνει ανθρώπους να ανέβουν ψηλά. Όλα εξαρτώνται από το τι έχεις κάνει με την αγάπη. Η αγάπη είναι ένα πολύ μυστηριακό φαινόμενο. Αποτελεί μια πύλη – από τη μια μεριά υπάρχει ο πόνος, από την άλλη μεριά υπάρχει η ευδαιμονία΄ από τη μια μεριά υπάρχει η κόλαση, από την άλλη μεριά υπάρχει ο παράδεισος΄ από τη μια μεριά υπάρχει η σανσάρα, ο τροχός της ζωής και του θανάτου, από την άλλη μεριά υπάρχει η απελευθέρωση. Η αγάπη είναι μια πύλη.
"Αν έχεις γνωρίσει μόνο την αγάπη που είναι γεμάτη από πάθος και προσκόλληση, τότε όταν λέει ο Ιησούς, “Ο Θεός είναι αγάπη,” δεν θα μπορέσεις να το καταλάβεις. Όταν αρχίζει να λέει ένα τραγούδι αγάπης η Σαχάτζο, θα νιώσεις μεγάλη νευρικότητα: “Δεν έχει νόημα! Αγάπησα κι εγώ, αλλά σαν ανταπόδοση βρήκα μόνο τη δυστυχία. Στο όνομα της αγάπης αποκόμισα μόνο μια σοδειά από αγκάθια, κανένα λουλούδι δεν άνθισε ποτέ για μένα.” Η άλλη αγάπη θα μοιάζει να είναι της φαντασίας. Η αγάπη που γίνεται αφοσίωση, που γίνεται προσευχή, που γίνεται απελευθέρωση, θα μοιάζει μόνο με ένα παιγνίδι από λέξεις.
"Γνώρισες κι εσύ την αγάπη – αλλά όποτε γνώριζες την αγάπη, γνώριζες μόνο μια αγάπη γεμάτη από πάθος και προσκόλληση. Η αγάπη δεν ήταν πραγματικά αγάπη. Η αγάπη σου ήταν ένα πέπλο που έκρυβε το πάθος, την προσκόλληση και το σεξ. Εξωτερικά την ονόμαζες αγάπη, εσωτερικά ήταν κάτι άλλο. Τι επιθυμούσες όταν ερωτευόσουν μια γυναίκα ή έναν άντρα; Η επιθυμία σου ήταν σεξουαλική κι η αγάπη ήταν μόνον ο εξωτερικός διάκοσμος.”
Osho, Showering without Clouds, Ομιλία #2
Ο κόσμος θα αφήσει τους πολέμους μόνον όταν ξαναμπεί στον κόσμο η αγάπη
"Η κοινωνία δεν επιτρέπει να υπάρχει αγάπη, γιατί όταν αγαπάει βαθιά ένας άνθρωπος δεν μπορείς να τον χειραγωγείς. Δεν μπορείς να τον στείλεις στον πόλεμο΄ θα πει εκείνος: Είμαι τόσο ευτυχισμένος! Πού με στέλνετε; Και γιατί να πάω να σκοτώνω αγνώστους, οι οποίοι μπορεί να είναι ευτυχισμένοι μέσα στο σπίτι τους; Και δεν έχουμε καμιά σύγκρουση, κανένα αντικρουόμενο συμφέρον…
"Αν η νεότερη γενιά προχωρήσει όλο και πιο βαθιά στην αγάπη, θα εξαφανιστούν οι πόλεμοι, γιατί δεν θα μπορείς να βρεις αρκετούς τρελούς ανθρώπους που θα πάνε στον πόλεμο. Αν αγαπάς, έχεις δοκιμάσει κάτι από τη γεύση της ζωής΄ δεν θα σου αρέσει ο θάνατος και ο φόνος των ανθρώπων. Όταν δεν αγαπάς, δεν έχεις δοκιμάσει κάτι από τη γεύση της ζωής΄ αγαπάς το θάνατο.
"Ο φόβος σκοτώνει, θέλει να σκοτώνει. Ο φόβος είναι καταστροφικός, η αγάπη είναι δημιουργική ενέργεια. Όταν αγαπάς, θέλεις να δημιουργείς – ίσως να θέλεις να πεις ένα τραγούδι ή να ζωγραφίσεις ή να δημιουργήσεις ποίηση, αλλά δεν θα σου αρέσει η ξιφολόγχη ή η ατομική βόμβα και να πηγαίνεις σαν τρελός να σκοτώσεις ανθρώπους που σου είναι τελείως άγνωστοι, που δεν σου έχουν κάνει τίποτα΄ που είναι το ίδιο άγνωστοι σε σένα όσο κι εσύ είσαι άγνωστος σε κείνους.
"Ο κόσμος θα αφήσει τους πολέμους μόνον όταν ξαναμπεί στον κόσμο η αγάπη. Οι πολιτικοί δεν θέλουν να αγαπάς, η κοινωνία δεν θέλει να αγαπάς, η οικογένεια δεν σου επιτρέπει να αγαπάς: θέλουν όλοι να ελέγχουν την ενέργεια της αγάπης σου, γιατί αυτή είναι η μόνη ενέργεια που υπάρχει. Γι΄αυτό και υπάρχει ο φόβος.
"Αν με καταλαβαίνεις καλά, άφησε όλους τους φόβους και αγάπα όλο και πιο πολύ δίχως όρους – και μην σκέφτεσαι ότι κάνεις κάτι για τον άλλο όταν αγαπάς, κάνεις κάτι για τον εαυτό σου. Όταν αγαπάς, είναι αυτό ωφέλιμο για σένα. Μην περιμένεις λοιπόν΄ μην λες ότι όταν αγαπήσουν οι άλλοι, θα αγαπήσεις κι εσύ – δεν είναι εκεί το ζήτημα καθόλου.
"Να είσαι εγωιστής. Η αγάπη είναι εγωιστική. Αγάπα τους ανθρώπους – θα σε ικανοποιήσει τούτο, θα δέχεσαι όλο και πιο πολλή ευλογία μέσα από τούτο.
"Κι όταν πάει βαθύτερα η αγάπη, θα εξαφανιστεί ο φόβος΄ η αγάπη είναι το φως, ο φόβος είναι το σκοτάδι."
Osho, Talking Tao, Ομιλία #2
Η αγάπη είναι το μόνο νόημα
"Πράγματι, όταν ερωτεύεσαι, εγκαταλείπεις εντελώς τη λογική σου. Γι΄αυτό και λέμε ότι "πέφτει" κανείς στα δίχτυα της αγάπης. Πέφτει από πού; Πέφτει από το κεφάλι προς τα κάτω στην καρδιά. Χρησιμοποιούμε αυτή την επικριτική έκφραση, ότι "πέφτει," επειδή το κεφάλι, η λογική, δεν μπορεί να το δει αυτό χωρίς να το επικρίνει. Πρόκειται για πτώση. Είναι η αγάπη πραγματικά μια πτώση ή μια άνοδος; Γίνεσαι με κείνην κάτι περισσότερο ή κάτι το λιγότερο; Διευρύνεσαι ή συρρικνώνεσαι; Με την αγάπη γίνεσαι πιο πολύς! Η συνειδητότητά σου είναι περισσότερη, το συναίσθημά σου είναι περισσότερο΄ η εκστατική σου αίσθηση είναι περισσότερη, η ευαισθησία σου είναι περισσότερη. Είσαι πιο ζωντανός, ένα όμως πράγμα είναι λιγότερο: η λογική είναι λιγότερη. Δεν μπορείς να βγάλεις νόημα΄ είναι τυφλή. Σε ό,τι αφορά τη λογική, είναι τυφλή. Η καρδιά έχει τη δική της λογική – άλλο πράγμα αυτό – κι η καρδιά έχει τα δικά της μάτια, αλλά αυτό είναι κάτι άλλο. Τα μάτια της λογικής δεν βρίσκονται εκεί, λέει λοιπόν η λογική ότι πρόκειται για πτώση΄ ότι έχεις ξεπέσει.
"Αν δεν αρχίσει να λειτουργεί το κέντρο της καρδιάς και πάλι, ο άνθρωπος δεν θα είναι ικανός να αγαπά κι όλη η δυστυχία της σύγχρονης ζωής υπάρχει επειδή, αν δεν αγαπά, δεν μπορεί να νιώσει πως έχει κάποιο νόημα η ζωή του. Η ζωή δείχνει να μην έχει νόημα. Η αγάπη τής δίνει νόημα΄ η αγάπη είναι το μόνο νόημα. Αν δεν είσαι ικανός να αγαπάς, θα χάσεις κάθε νόημα και θα νιώθεις ότι υπάρχεις χωρίς κανένα νόημα, μάταια, και θα γίνει ελκυστική η αυτοκτονία. Θα θέλεις τότε να αυτοκτονήσεις, να ξεκάνεις τον εαυτό σου, να τον τελειώσεις, γιατί τι νόημα έχει να υπάρχεις;
"Δεν μπορεί να ανεχθεί κανείς απλώς να υφίσταται. Η ύπαρξη πρέπει να έχει κάποιο νόημα΄ διαφορετικά, ποιος ο λόγος; Γιατί να παρατείνεις χωρίς λόγο τον εαυτό σου διαρκώς; Γιατί να επαναλαμβάνεις συνέχεια το ίδιο μοτίβο κάθε μέρα; Να σηκώνεσαι από το κρεβάτι και να κάνεις το ίδιο πράγμα και μετά πάλι να κοιμάσαι και την επόμενη μέρα το ίδιο μοτίβο: γιατί;
"Μέχρι τώρα το έκανες αυτό και τι συνέβη; Και θα το κάνεις ακόμη, εκτός κι αν έρθει ο θάνατος και σε απαλλάξει από το σώμα σου. Τι νόημα έχει λοιπόν; Η αγάπη δίνει νόημα. Δεν είναι πως εμφανίζεται κάποιο αποτέλεσμα ή κάποιος στόχος μέσω της αγάπης – όχι! Μέσω της αγάπης, η κάθε στιγμή αποκτά αξία από μόνη της. Τότε δεν το ρωτάς ποτέ αυτό. Αν ρωτάει κάποιος ποιο νόημα έχει η ζωή, ρωτάει επειδή δεν έχει μπορέσει να ανθίσει ο ίδιος σε μια εμπειρία αγάπης. Όποτε αγαπάει κανείς, δεν ρωτάει ποτέ τι νόημα έχει η ζωή. Το ξέρει το νόημα΄ δεν υπάρχει λόγος να ρωτήσει. Το ξέρει το νόημα! Το νόημα υπάρχει: η αγάπη είναι το νόημα της ζωής."
Osho, The Book of Secrets , Ομιλία #44
Ο άνθρωπος που είναι γεμάτος αγάπη βρίσκεται στον παράδεισο
"Δίχως αγάπη, ο άνθρωπος είναι μόνος, χωρισμένος από τον πυρήνα της ύπαρξης. Δίχως αγάπη, ο καθένας αποτελεί μια μοναχική οντότητα, που της λείπει η οποιαδήποτε σύνδεση με άλλους τού είδους του. Σήμερα ο άνθρωπος βρίσκεται να είναι τελείως μόνος. Είμαστε όλοι αποκλεισμένοι ο ένας από τον άλλο, παγιδευμένοι μέσα στον εαυτό μας. Είναι σαν να βρίσκεται κανείς μέσα στον τάφο. Παρόλο που είναι ζωντανός, ο άνθρωπος είναι ένα πτώμα.
"Βλέπεις την αλήθεια αυτού που λέω; Είσαι ζωντανός; Νιώθεις τη ροή της αγάπης μέσα στις φλέβες σου; Αν δεν τη νιώθεις αυτή τη ροή, αν έχει σταματήσει ο παλμός της αγάπης μέσα στην καρδιά σου, θα πρέπει τότε να καταλάβεις ότι δεν είσαι πραγματικά ζωντανός καθόλου.
"Έκανα κάποτε ένα ταξίδι και με ρώτησε κάποιος ποια λέξη είναι η πιο πολύτιμη στο λεξιλόγιο του ανθρώπου. Η απάντησή μου ήταν, Αγάπη. Ο άνθρωπος εξεπλάγη. Είπε ότι περίμενε πως θα απαντήσω ψυχή ή Θεός. Γέλασα και είπα, “Η αγάπη είναι Θεός."
"Ανυψώνεται κανείς πάνω στην αχτίδα της αγάπης και μπαίνει στο φωτισμένο βασίλειο του Θεού. Είναι καλύτερα να πεις ότι η αγάπη είναι Θεός, αντί να πεις ότι η αλήθεια είναι ο Θεός, επειδή η αρμονία, η ομορφιά, η ζωντάνια κι η μακαριότητα που αποτελούν μέρος της αγάπης δεν αποτελούν μέρος της αλήθειας. Την αλήθεια χρειάζεται να τη γνωρίσεις΄ την αγάπη χρειάζεται να την αισθανθείς καθώς και να την γνωρίσεις. Το μεγάλωμα κι η τελειοποίηση της αγάπης οδηγούν στην τελική συγχώνευση με το Θεό.
"Η πιο μεγάλη φτώχεια που υπάρχει είναι η απουσία της αγάπης. Ο άνθρωπος που δεν έχει αναπτύξει την ικανότητα να αγαπά ζει μέσα στη δική του ιδιωτική κόλαση. Ο άνθρωπος που είναι γεμάτος αγάπη είναι στον παράδεισο. Μπορείς να δεις τον άνθρωπο ως ένα θαυμάσιο και μοναδικό στο είδος του φυτό, ένα φυτό που μπορεί να παράγει και νέκταρ και δηλητήριο. Αν κάποιος άνθρωπος ζει με μίσος, μαζεύει μια σοδιά με δηλητήριο΄ αν ζει με αγάπη, συλλέγει ανθούς γεμάτους νέκταρ."
Osho, The Long, the Short and the All, Ομιλία #6
Η αγάπη κι η ανάγκη για αγάπη είναι δυο διαφορετικά πράγματα
"Γεμίστε τη ζωή σας με αγάπη. Θα πείτε όμως, “Πάντα αγαπάμε. ” Κι εγώ σου λέω, σπάνια αγαπάς. Ίσως να διψάς για αγάπη… κι υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στα δυο. Η αγάπη κι η ανάγκη για αγάπη είναι δυο πολύ διαφορετικά πράγματα. Οι περισσότεροι από μας μένουμε σαν τα μικρά παιδιά σε όλη μας τη ζωή, γιατί οι πάντες αναζητούν την αγάπη. Είναι πολύ μυστηριακό πράγμα να αγαπάς΄ να διψάς για αγάπη είναι πολύ παιδιάστικο πράγμα. Τα μικρά παιδιά θέλουν αγάπη΄ όταν τους δίνει αγάπη η μητέρα, μεγαλώνουν. Θέλουν αγάπη κι από τους άλλους επίσης και η οικογένεια τα αγαπάει. Μετά, όταν μεγαλώνουν, αν είναι άντρες, θέλουν αγάπη από τις συζύγους τους, κι αν είναι γυναίκες, θέλουν αγάπη από τους συζύγους τους.
"Κι όποιος θέλει αγάπη, υποφέρει, γιατί την αγάπη δεν γίνεται να την ζητάς, την αγάπη γίνεται μόνο να τη δίνεις. Όταν τη θέλεις, δεν υπάρχει καμιά βεβαιότητα ότι θα την πάρεις. Κι αν ο άνθρωπος από τον οποίο περιμένεις αγάπη περιμένει κι εκείνος αγάπη από σένα, υπάρχει πρόβλημα. Θα είναι σαν να συναντιούνται δυο ζητιάνοι και να ζητιανεύουν μαζί. Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν προβλήματα γάμου μεταξύ των συζύγων και ο μόνος λόγος είναι ότι περιμένουν κι οι δυο αγάπη ο ένας από τον άλλο, αλλά δεν είναι σε θέση να δίνουν αγάπη.
"Σκέψου το λίγο – τη συνεχή σου ανάγκη για αγάπη. Θέλεις να σε αγαπάει κάποιος κι αν σε αγαπάει κάποιος, νιώθεις καλά. Εκείνο που δεν ξέρεις όμως είναι ότι ο άλλος σε αγαπάει μόνο και μόνο γιατί θέλει να τον αγαπάς εσύ. Είναι ακριβώς όπως όταν ρίχνει κανείς δόλωμα στα ψάρια: δεν το ρίχνει για να φάνε τα ψάρια, το ρίχνει για να πιάσει τα ψάρια. Όλοι οι ερωτευμένοι άνθρωποι που βλέπεις γύρω σου ρίχνουν απλώς δόλωμα για να πάρουν αγάπη. Ρίχνουν για λίγο το δόλωμα, μέχρι που να αρχίσει ο άλλος να αισθάνεται ότι υπάρχει η δυνατότητα να πάρει αγάπη από τον άνθρωπο αυτό. Θα αρχίσει τότε κι εκείνος να δείχνει αγάπη, μέχρι που τελικά θα συνειδητοποιήσουν ότι είναι κι οι δυο ζητιάνοι. Έκαναν ένα λάθος: ο καθένας τους νόμιζε πως ο άλλος είναι αυτοκράτορας. Και μετά από λίγο καταλαβαίνει ο καθένας τους ότι δεν παίρνει αγάπη από τον άλλο κι εκεί ακριβώς αρχίζουν οι τριβές."
Osho, The Path of Meditation, Ομιλία #3
Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου