Χριστούγεννα: Η εμποροπανήγυρης του καπιταλισμού!

Παραμονή Χριστουγέννων 2014. Τα καταστήματα προσπαθούν να καλύψουν τη ζημία του κέρδους τους, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Ο περισσότερος κόσμος ακόμη και αυτή την εποχή, ενώ δεν παίρνει το δώρο του, τον 13^ο μισθό δηλαδή, προσπαθεί να καταναλώσει, ώστε να ζήσει για λίγες ημέρες την ψευδαίσθηση της αφθονίας, της μόνης για τους περισσότερους από εμάς, αξίας της ζωής!  Όλη η ζωή μας περιστρέφεται γύρω από τον υπερκαταναλωτισμό. Την αιτία δηλαδή που μας έφθασε σε αυτό το σημείο.

Ο άνθρωπος που έχει την ανάγκη να ευχηθεί χρόνια πολλά, και να του ευχηθούν, στο πλαίσιο της υποχρέωσης ή της ανάγκης, είναι σκλάβος του συστήματος! Κοινωνική υποχρέωση δηλαδή, χωρίς καθόλου συναίσθημα και ειλικρίνεια! Ζούμε μια ανούσια και κίβδηλη πραγματικότητας, που ο μόνος λόγος της ύπαρξης της, είναι η ονειρική εξομοίωση των όσων θα θέλαμε να ζήσουμε. Διαφορετικά θα μπορούσαμε νε πούμε πως ο άνθρωπος έλκεται από το ζωτικό ψεύδος! Το οποίο έχει μεγάλη ανάγκη να συντηρεί, ώστε να του δημιουργείται η εντύπωση πως ζει! Οτιδήποτε στη ζωή όμως είναι στατικό, είναι νεκρό! Οι γιορτές δεν έχουν καμία σημασία για τον αναζητητή της αλήθειας! Οι γιορτές όπως της αντιλαμβανόμαστε, είναι η επιτυχημένη εφεύρεση του καπιταλισμού, για να σκλαβώνει τις συνειδήσεις των ανθρώπων, το ελκυστικό δόλωμα που προσελκύει όλες τις ηλικίες, και της αποχαυνώνει, δημιουργώντας ίσες ανάγκες! Πώς μπορεί όμως ένας άνθρωπος να αντισταθεί σε αυτό το διεφθαρμένο και υποχρεωτικό σύστημα αξιών; Εφόσον είμαστε κοινωνικά όντα, μας είναι δύσκολο να απομακρυνθούμε από τις συνήθειες της κοινωνίας, διότι υπάρχει ο κίνδυνος της απομόνωσης, εξαιτίας του φόβου της μη αποδοχής μας από τους γύρω μας. Μια θαρραλέα φύση όμως, ξέρει πώς να αντιμετωπίζει παρόμοιες καταστάσεις! Με την μέθοδο της μη δράσης, καταφέρνει να αντιστέκεται αποτελεσματικά σε οποιαδήποτε υποχρέωση του έχει αναθέσει η κοινωνία. Δεν χρειάζεται δηλαδή να κάνει οτιδήποτε, ώστε να αντιδράσει αποτελεσματικά σε ένα σύστημα θεσμών, που του έχει επιβληθεί. Πρέπει απλώς να μην δίνει καμία σημασία, και όλα θα έρθουν από μόνα τους! Αλλά δυστυχώς η οποιαδήποτε αλλαγή δεν δύναται να συμβεί από έναν μόνο άνθρωπο, ή από μια μικρή ομάδα ανθρώπων με τις ίδιες ιδέες! Χρειάζεται μια παιδία που θα αφύπνιζε συνειδήσεις, αντί να τις σκλαβώνει, η οποία με το πέρασμα μερικών γενιών θα κατάφερνε επιτέλους την κατάρρευση του υπάρχοντος συστήματος! Αργή και αποτελεσματική δράση δηλαδή, με υπομονή και επιμονή, όπως ο αέρας και το νερό, που καταφέρνουν να διαβρώσουν τα βράχια στη θάλασσα!