Ανθρώπινα Προβλήματα: (Μια θεωρία για την επίλυση τους)

Θέλησα να αναζητήσω μέσω του διαδικτύου, ορισμένα από τα προβλήματα, που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν οι άνθρωποι στον κόσμο. Προβλήματα που μοιάζουν με την μάχη με τους ανεμόμυλους, κάθε επίδοξου Δόν Κιχώτη της ζωής, προβάλλονται ίσως για πρώτη φορά, τόσο γυμνά από ντροπές και πρόχειρα δικαιολογημένους δισταγμούς. Πραγματικά, είναι τόσα πολλά εκείνα που μας απασχολούν, και καλούμαστε να τα αντιμετωπίσουμε για τις ανάγκες που έχουμε στη ζωή. Διστάζουμε να τα εξωτερικεύσουμε, με το φόβο πως δεν θα μας καταλάβουν, ή πως απλά θα αδιαφορήσουν. Μέσα από τον γραπτό λόγο όμως παρουσιάζεται η αλήθεια γυμνή, διότι δεν έχουμε απέναντι μας τίποτε άλλο παρά την οθόνη του ηλεκτρονικού μας υπολογιστή. Ακόμη και πάνω στο χαρτί δεν έχουμε αντίπαλο παρά μόνο εμάς τους ίδιους! Εμάς που παλεύουμε άλλοτε δειλά και άλλοτε ηρωικά με σθένος τις απόψεις των άλλων, που έχουμε υιοθετήσει παράνομα παρά τη θέληση μας! Όσο ψυχρό και αν φαίνεται αυτό, έχοντας την ελπίδα πως κάποιος κάπου, θα μας ‘’διαβάσει’’, συνεχίζουμε να τρέφουμε τις ελπίδες μας με το Μάννα εξ ουρανού, ανυπομονώντας να πέσει πάνω και στη δική μας Γή! Με αυτό τον τρόπο αποφεύγουμε να κοιτάμε τις εκφράσεις του προσώπου στο οποίο απευθυνόμαστε, που μας απωθεί πολλές φορές εξαιτίας του φόβου που μας δημιουργεί το άγνωστο. Μα αν όλα ήντουσαν προκαθορισμένα άρα προβλέψιμα μες τη ζωή, αμέσως θα χάναμε το ενδιαφέρον για τη χαρά της ανακάλυψης!

Η προσωπική μου άποψη είναι πως ένα συνετό μέσο, για να αντιμετωπίζουμε την κακοήθεια της ζωής, είναι οι τέχνες! Οτιδήποτε μας επιτρέπει να δείχνουμε ακάλυπτο τον πραγματικό μας εαυτό, γίνεται αυτόματα θεραπευτής της συνείδησης μας, και γιατρικό μοναδικό σε κάθε μας δύσκολη στιγμή! Οι τέχνες είναι δημιουργία, και μέσα από τη δημιουργία μαθαίνουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας. Αυτό είναι το εισιτήριο για να μπορέσουμε να αγαπήσουμε τους άλλους! Αλλά βέβαια χρειάζεται πρώτα να καταφέρουμε να έχουμε την κατάλληλη διάθεση, για να ανακαλύψουμε αργότερα τις δυνατότητες μας. Είναι κάτι το οποίο χρειάζεται υπομονή και επιμονή, σαν ειρηνικός αντιρρησίας σε εμπόλεμη ζώνη! Βασική αρχή για να το καταφέρουμε αυτό είναι η εξής. Να έχουμε τη γνώση πως για να καταλάβουμε αν είμαστε χορευτές ή όχι, πρέπει πρώτα να χορέψουμε! Κυριολεκτικά και μεταφορικά! Και τι έγινε αν δεν είμαστε χορευτές; Ίσως να είμαστε ζωγράφοι, γλύπτες, συγγραφείς, ποιητές κτλ. Επειδή έχω συναναστραφεί με ουκ ολίγους ανθρώπους στην μέχρι τώρα ζωή μου, με λύπη συνειδητοποιώ πως δεν έχουν τη διάθεση για δημιουργία! Απορροφούνται από την ασφάλεια της συνήθειας, εξοστρακίζοντας τις συνειδήσεις τους ανόητα, λόγω της ριψοκίνδυνης εξερεύνησης, αυτού που ονομάζουμε αμφίβολα ψυχή! Γνωρίζω ανθρώπους που όταν τους ρώτησα αν γνωρίζουν τον εαυτό τους, δεν ήξεραν τι να μου απαντήσουν! Κι όσοι υπέθεσαν πως γνώριζαν, απλώς επιβεβαίωναν τη νωχελική τους προσωπικότητα! Η καθημερινότητα μας κάνει δουλοπρεπείς! Μας έχουν δημιουργήσει την εντύπωση πως είμαστε ανίκανοι να πάρουμε μόνοι μας διάφορες αποφάσεις στη ζωή μας! Και παραιτούμαστε έτσι απλά από την πειθώ των άλλων! Δεν βρίσκουμε λόγους για να πάρουμε ορισμένα ρίσκα για εμάς τους ίδιους! Εξού και η παραίτηση μας από τη ζωή! Αν βάλουμε όμως το κεφάλι μας κάτω και πείσουμε τον εαυτό μας πως είμαστε κάτι παραπάνω από αυτό που νομίζουμε -χωρίς όμως ίχνος υπεροψίας- τότε το θαύμα που ονομάζεται ζωή θα μας περιμένει στην πόρτα του καταφύγιου μας, έλκοντας μας προς τον αληθινό κόσμο!